17-07-12- GOV'T MULE we WROCŁAWIU! KLUB ETER

[zakretka]

[posener]

[Rock-A-Billy]

[rocken]

[posener]

[rocken]

[posener]

[rocken]

Koncert do odsłuchania jest pod tym linkiem:

http://mulearmy.net/govt-mule-07-17-201 ... Acd-GHUOiw

[rocken]

[posener]

[TITO]

[jmgdiscs]

[Darekk66]

[radek]

[zakretka]

[radek]

Hess na początku też był jakoś w cieniu. Nie bardzo wiedziałem co On tam robi. Dopiero w ostatnim roku grania z Mułami zauważyłem, że to świetny basista. Zaczęło Go być słychać. To go wykopali.
Według mnie Muły mają jakiś kompleks basisty. Im pasuje tylko dwóch; Woody i Schools. Obydwoje nie do zdobycia
Muzyka Mułów świetnie brzmi z basistami indywidualistami co było słychać na Deepest End. A tu na razie, co prawda ciężko pracujący, ale szaraczek.

Ot, takie moje fanowskie spostrzeżenia.

[posener]

[Indianerka]

[Marek-Browarek6]

[Mulewicz]

Czlowiek, ktory zmienil setliste Mulowi...

Witajcie. Jeszcze na dobre nie ochlonalem po wroclawskim koncercie a dostalem od Mula nowa dawke emocji i porazajacych dzwiekow wczoraj w Hannoverze.
Dwa koncerty, oba rozne w budowaniu nastroju, w zestawie utworow, reakcji publiki i oba mocne i pelne mistrzowskiego grania.
Nasz Mule jest bezkompromisowy w tym jak nas traktuje. Daje z siebie wszystko. A my mamy taka mnogosc muzycznyych kaskad, ze kiedy spada na nas jedna nawala kipiacych nutek i jakos potem do siebie trzeba dochodzic, a juz mamy kolejna lawine jeszcze piekniejszej muzycznej kipieli.
Wczoraj coz to byl za wieczor.... Od czego tu zaczac..?
Zagrali dwa nowe kawalki. Oba wysminite. Jeden klimatem pasowalby do plyt Mule czy Dose. Czad i tyle. Drugi spokojniejszy, zblizony stylistycznie do Man in Motion i z piekna solowka Warrena. Juz wiem, ze nowy album bedzie dobry.
Juz na poczatku zaznaczylem swoja obecnosc wymachujac moim Catfishowo-Bluesowym transparentem i wykrzykujac upragniony tytul. Reakcja Warrena bylo przyjazne spojrzenie na mnie i usmiech. Ale Catfisha nie bylo.... Coz nie wolno sie zniechecac. Ja robilem swoje a chlopaki swoje. I nagle, kiedy skonczyli grac chyba trzeci kawalek, Warren zaczal wydawac instrukcje czym, wyraznie bylo widac, zaskoczyl kolegow. Po chwili zamieszania w zespole poplynal Catfish Blues. Odplynalem na przestworza oceanow ... Zagrali to genialnie z pelnym ekspresji solo Warrena a kiedy skonczyli Warren wskazal mnie palcem usmiechac sie w gescie, ze zagrali to specjalnie po mej prosbie. I tak zmienilem setliste Mulowi
Odnoszac sie do kwestii ewentualnych animozji w zespole, o ile rzeczywiscie sa, to wczoraj tego w ogole nie bylo widac i slychac. Jorgen z Dannym co roz usmiechali sie do siebie i bylo widac , ze jest miedzy nimi chemia. Wprawdzie Danny jak to jajcarz troche himeryczny okazywal swe niezadowolenie technicznemu by po chwili z usmiechem pic z nim z jednej butelki napoj.
Jorgen mial swoja solowke i to taka, ktorej Allen by sie powstydzil. W czasie trwania chyba Thorazine rzucil piorko i palcami zasowal po strunach. Oczywiscie Warren po tej serii basowej furii dodal tylko: Jorgen Carlson on the bass a my zaryczelismy z zachwytu.
Ale to jeszcze nie koniec niespodzianek.
Na bis Mule wyszedl nie sam... Zgadnac nie trudno kto pojawil sie z nimi.... Juz wiecie? Tak byl z nimi Betts , ale nie Dickey a jego syn Duane i polecieli z Soulshine. Nie mialem juz sil krzyczec z radosci. Mlody Betts to kopia ojca. Podobne zagrywki gitarowe, ta sama mimika twarzy, sopre podobienstwo wizualne i patrzac na pojedynek gitar Warrena z Duanem dostawalem dreszczy. Warren powiedzial o nim ze to jego przyjaciel i zarazem syn jego przyjaciela Dickeya zachecajac do przyjscia dzis na koncert DBband. Licze na to, ze dzis w nocy ote sie nie tylko o legende, ale i historie jesli obaj panowie Dickey i Warren znow wspolnie zagraja.

Na sam koniec wszedl w miejsce Duana inny z gitarzystow z zespolu
Dickeya i harmonijkarz. To bylo dobicie publiki. Ostatni cios po ktorym do teraz szybuje w przestworzach pozytywnych emocji.

Mily akcent dla nas. Otorz
Brian, techniczny Warrena, caly czas paradowal z plakietka agencji Tangerine. Musialo im sie u nas podobac.

[posener]

[jmgdiscs]

[Mulewicz]

[radek]

[Maniol HIGHWAY]

[Mulewicz]

Wlasnie wrocilem z Bettsa ogromnie rozczarowany. Wmawialem sobie, ze to bedzie koncert wyjatkiwy, czarujacy a tu kicha. Fajnie bylo zobaczyc Dickeya na zywo i wcale nie zaluje kasy i przejechanych kilometrow, tylko, od bohatera gitary tej klasy oczekiwalem czegos wiecej niz dostalem. Ide spac. Moze jutro bede wspominal w cieplejszy sposob.

[Mulewicz]

Nie doszlo wczoraj do wyjatkowego momentu, na ktory wszyscy czekali. Liczylem na pojawienie sie na scenie obok Dickeya Warrena. Jednak Warren musial zaraz po swoim koncercie czwartkowym leciec do Stanow bo dzis gra z Allmanami na festiwalu All Good. Swoja droga niezly z niego pracoholik a jaki przy tym sympatyczny.
Wracajac do Betts Family Band to sadze, polegli dlatego, ze Dickey koniecznie chcial stworzyc kopie ABB. Zupelnie niepotrzebnie. Kryterium doboru muzykow bylo chyba malo merytoryczne a raczej chodzilo o to aby sprawiali wrazenie podobienstwa do Braci. Ponadto 3 gitary, nad ktorych linia muzyczna nikt nie panowal i rozjezdzalo sie to bardzo czesto, nieopanowany basista, ktory robil wokol siebie widowisko wywalajac wszytsko swoim przesterowanym basem i tandeciarskimi zachowaniami, klawiszowiec, ktoremu natura nie poskapila podobienstwa do Gregga, ale juz o talencie zapomniala. Chlop jakos tam na klawiszach probowal, ale gdy zaspiewal to albo go slychac ledwie co bylo albo odbieral radosc sluchania. 2 perkusistow tez nie bylo silna strona zespolu. Odstukiwali rytm zamiast grac. W zderzeniu z jednym Abstem przegrywaja muzycznie. Naglosnienie do bani co chwile ludzie zaslaniali uszy dlonmi bo bylo za glosno. Uciekl w takich warunkach czar i magia a pojawilo sie zniecierpliwienie i o czekiwanie na rychly koniec, ktory i tak dosc szybko nastapil. Najasniejszym momentem bylo wspolne odspiewanie z zespolem Ramblin Man na bis.

[posener]

[bluesman1]

Wlasnie slucham sciagnietego koncertu z Polski i jest o wiele lepiej jesli idzie o dzwiek ale wciaz mi brakuje ,,kopa" znanego mi z wczesniejszych rodzimych koncertow. Moze dalej poczuje to ,,cos" ale jak narazie upieram sie przy tezie, ze byl to w/g mnie najslabszy koncert Mulow w naszym kraju.

I zazdroszcze Mulewiczowi setlisty dwa dni pozniej...mogli to u nas zagrac ale moze im miejsce nie lezalo???

Edit: jestem na srodku 2go setu z Kind of Blue i jakby dwa rozne swiaty. Druga czesc zdecydowanie lepsza anizeli 1st set. I jeszcze na koncercie pamietam, ze pomylilem Kindc of Blue z Pygmy Zapy.a wszystko przez niesamowita zmiane tempa na poczatku...czad .

Edit2: dochodze powoli do konca koncertu...niezle ale nie powalil mnie tym razem na kolana. Mozliwe, ze nie grali tych kompozycji ktore ja lubie najbardziej no i samo miejsce koncertu jakos mi tez zbytnio nie podpasowalo.

Tak czy tak ciesze sie ze moglem ponownie zobaczyc ich w akcji.

[bluesman1]