Whitesnake - Forevermore (2011)

[blazej2323]

to nie blues, ale może ktoś słucha,
moim zdaniem cała płyta bardzo dobra (nawet lepsza niż poniższy singiel)

http://www.youtube.com/watch?v=TOwd30wXc-0

[daroleon]

[Marek-Browarek6]

[daroleon]

[Holy Diver]

[Marek-Browarek6]

[Holy Diver]

Fakt Ritchie to mój mentor gitary. Któż z nas (gitarzystów) nie
zaczynał od nieśmiertelnego Smoke on the Water.
Jest też niesamowitym kompozytorem. Pisząc tego posta właśnie wyję, jak nieboskie stworzenie 'I am HIGHWAY STAR' (za dużo płyty Made in Japan). Nie popadł w rutynę i gdy uznał, żew hard rocku/heave metalu nie ma już nic istotnego do powiedzeniaprzerzucił się na takie klimaty [youtube]http://www.youtube.com/watch?v=ArOS_WsT1tw[/youtube] . Szczerze polecam te płyty zwłaszcza Past Time with
Good Company. W tej muzyce każdy odnajdzie coś dla siebie.
. Bardzo lubię też płyty Rainbow z Dio (Rock in Pace) na wokalu.
http://www.youtube.com/watch?v=f80Gs-Gw-WY
Pozdrawiam

[wielka ryba]

[RafałS]

[RafałS]

Dość nieoczekiwanie dla mnie przy kolejnych przesłuchaniach "Forevermore" coraz bardziej mi się podobał i stał się jednym z moich hitów lipca. Jednak jest to płyta znacząco lepsza od poprzedniej. Dłuższa, z wiekszą zawartością procentową szybkich hardrockowych numerów (aż 9), z mocnieszymi, gęściej grającymi gitarami i ogólnie z wyższym poziomem energii. Nawet ballady są tym razem lepsze, a pompatyczny finał ma swój urok, szczególnie jak gitary wychodzą na pierwszy plan. Można oczywiście czepiać się chórków typowych dla lat 80-tych, kompresji dynamiki, czy powtarzalności aranżacyjnej, ale jeśli słucha się głośno, to głos Coverdale'a i ściana gitar roznoszą pokój, szczególnie w utworach 11 i 12. Te dwa numery pod koniec zdecydowanie podnoszą średnią i wbrew temu co pisałem wczesniej nawiązują w riffach do Zeppelinów. Ogólnie: w swojej kategorii to bardzo dobry album, tylko nie można za dużo myśleć i analizować słuchając, lepiej dać się ponieść radosnemu hałasowi. No właśnie - dużo radości jest w tym graniu. Trochę kiczowatej, ale w moim przypadku zaraźliwej. Choć to odmienna stylistyka, to nowy Whitesnake odstresowuje mnie i poprawia mi nastrój podobnie jak np. "Black Ice" AC/DC. Może dlatego, że Coverdale (w przeciwieństwie do Glenna Hughesa) oprócz wokalnej charyzmy ma też specyficzny hultajski wdzięk?