Wishbone Ash Polish Tour, 24/02-01/03

[Perfect Stranger]

no właśnie... ale Martin Turner też był chyba od początku w składzie... pewnie żaden z tych składów nie jest taki jak oryginalny...

[*woytek]

[Brzoza]

[*woytek]

to sie odbylo...

jak bylo?

Tak jak myslalem.

Klasowo, rock'n'roll'owo, po prostu megafajnie.

Support'u, czyli Shawn Kellerman'a jednak nie bylo i koncert zostal przesuniety na 7 wieczorem.
Byl wiec czas na kawke i pogaduchy, odwiedzenie bogato zaopatrzonego merch'u...

Kilka minut po 7 zabrzmailo intro - Reason To Belive i na scene wyszli oni...

Andy Powell w kraciastej koszuli i tradycyjnych okularkach, wiecznie usmiechniety Bob Skeat jaa zawsze w czapeczce, klasowy Muddy Manninen i najmlodszy z calej czworki Joe Carbtree.

I zaczeli... Blowin Free, ktore na koniec przeobrazilo sie w bodajze(?) Peace z plyty Bona Fide.
Troche na poczatku obawialem sie o naglosnienie, ale soundman w miare szybko wyprostowal brzmienie. Irytowal mnie co prawda wysoko nastrojony werbel bo nie lubie jak mnie wali w czolo... Ale najwazniejsze, ze gitary sie zgadzaly, brzmieniowo klasa sama w sobie...
Na marginesie, Proxima zainwestowala w lepsze paczki i tej chwili stoi tam Meyer CQ.

Wracajac do koncertu, nastepne poszlo rewelacyjnie zagrane 'You See Red' i juz na dobre odplynalem w kraine pieknych nutek...

Andy jak zwykle przesympatycznie prowadzil cale show. Strasznie fajnie bylo patrzec jaka radoche chlopaki maja z grania. Andy sie bujal, Bob usmiechniety, po prostu widac jakim monolitem jest Wishbone Ash...
Troche mialem wrazenie, ze sa odrobine zmeczeni, ale generalnie nie wplywalo to na jakosc widowiska. Dali z siebie wszystko
Andy kilka razy sie odwracal i wydawal jakies instrukcje Joe'emu- w koncu szef to szef

poniewaz jak pisalem, po dwoch numerach unosilem sie juz nad powierzchna parkietu, nie jestem w stanie podac kolejnosci, ale co grali pamietam:

info dla Brzozy

Z Argus:

Sometime World
wspomniane Blowin' Free
The King Will Come
Warrior
Throw Down The Sword

ku mojej uciesze zagrali F*U*B*B* z There Is The Rub i od tego momentu na scenie pojawial sie gosc- nie doslyszalem jak sie nazywa, bo oczywiscie Andy go przedstwaial. A gosc gral a to na kongach, a to na gitarze akustycznej, mandolinie, to znowu na kongach. Wspaniale dopelnil brzmeinie .

F*U*B*B* wypadlo rewelacyjnie, zabraklo tylko ryku lwa na koniec, ale czesc publiki nadrobila

Warto dodac, ze wlasciwie wszystkie solowki grane slide'em Muddy wykonywal na gitarze Lap Steel- wysmienicie.
To jest gitarzysta, do ktorego niesamowicie sie przekonalem przez ostatni rok, bo z poczatku (po srednich dwoch plytach) mialem mieszane uczucia.

Info dla gitarzystow: Andy- oczywiscie Flying V w dwoch wersjach, Telecaster i cos w stylu Strata (bo sie glowka nie zgadzala). Muddy- przede wszystkim Les Paul, ale tez Firebird.

Wracjac do setlisty:

Dreams Outta Dust (z Clean Destiny)
Front Page News (z immienika)
The Power i Northern Lights ( Power of Eternity)

co najminej dwa nowe numery ktorego jeden tytul to You Can't Go Alone

o czyms chyba zapomnialem



pod koniec bylo Engine Overheat ktore Andy przerwal troche i przedstawil zespol. fajnie sobie chopy pojamowali przy okazji, solowki byly, a najwieksze brawa zebral bodajze Bob.

...a na koniec oczywiscie...

wgniatajace w ziemie... Phoenix

jak to sie mowi za oceanem... Muddy stole the show...

A Encore (nie bylo mowy zeby nie wyszli, tak dzielnie halasowalismy) przygotowany specjalnie dla Brzozy he he:

Jailbait i Blind Eye...

Przez cale show fruwalem, klaskalem (rece az bolaly po koncercie), tupalem i co tam jeszcze czlowiek robi jak jest podjarany. W ogole bawilem sie wysmienice. Dwie godziny wysmitej porcji mojej ukochanej muzyki...

Moja matula, ktora zaprosilem na koncert 'zespolu jej mlodosci' w trakcie mnie zapytala:
Jak on to robi, ze w takim wieku tak spiewa?

Andy dal rade.

Koncert wysmienity, wchlonalem dawke decybeli i wysmienicie spedzilem wieczor.
Szkoda, ze to juz za mna...

Po koncercie caly sklad objawil sie wokokicy merchu gdzie podpisywali plyty etc. czyli Meet&Greet.


Chyba, zeby na szalonego pojechac do Torunia (?)...
Troche korci...
Jak ktos sie jeszcze waha, niech nie popelnia bledu...

A z frekwencja bylo przyzwoicie, jakies 2/3 Proximy. Braciak moj bilet kupowal w piatek i powiedziano mu, ze zostalo jeszcze 200 biletow.

tyle z mojej strony:)
*woytek

[Roj]

Wasz dyżurny youtubowiec zapodaje linki z koncertu w Proximie :

http://www.youtube.com/watch?v=_0KkfS9RMkE
http://www.youtube.com/watch?v=JdVi0-gOTkQ

[Brzoza]

[*woytek]

February 26, 2011
by Andy Powell

Poland. Yeah!

Ecstatic welcome at all shows. People remember - that's for sure and they are up for the new stuff too. Longish drives but thankfully not too much snow. Gotta praise the organization, catering and hotels. Tomorrow we head to Gdansk, birthplace of the Solidarity movement, supposedly a very nice city close to the Lithuanian border. We get to stay in the old town. Next up after that is one of our favorite places, Torun.

~ A.P.

[Brzoza]

[*woytek]

[*woytek]

[Brzoza]

[Marek-Browarek6]

[*woytek]

[Marek-Browarek6]

[*woytek]

[ref]

[*woytek]

[ref]

[Marek-Browarek6]

[*woytek]

[Maniol HIGHWAY]

[*woytek]

[Brzoza]

Hehe, czytam te Wasze posty i padam ze śmiechu Spokojnie, jestem! Wczoraj wróciłem po 2 w nocy i poszedłem spać od razu A przed koncertem wypiłem jedno piwo, więc czaiłem bazę

A więc tak: powiem szczerze, że dla mnie Wishbone Ash to są cztery pierwsze płyty. Później to już zupełnie inne granie, inny klimat, praktycznie inny zespół (pomimo, że dalej tworzy go Andy). Nie mówię, że zły, po prostu inny. Najpierw napiszę o pozytywach. Support, w postaci Shawn Kellerman Band - rewelacyjna kapela, która zrobiła na mnie wielkie wrażanie. Energetyczne, bluesrockowe granie, pozytywnie dziwny wokalista (właśnie Shawn), który swoją grą na gitarze i wokalem wprawił wszystkich w okrzyki podniecenia (dobra, nie zabrzmiało to dobrze, ale wiecie o co chodzi ). Byli po prostu świetni. Tak dobrego nagłośnienia nie słyszałem w Parlamencie nigdy. Było po prostu idealne. Grali około 40 min, podziękowali i zeszli ze sceny. 10 min przerwy i pojawił się Andy z ekipą. I po idealnym nagłośnieniu słuch zaginął. Nie mam pojęcia co się stało, ale wszystko brzmiało tragicznie. Wokalu Andiego nie było w ogóle słychać, gitary były jednym wielkim hałasem i perka, która wszystko zagłuszała. Tragedia po prostu. Szybko za konsoletę wpadł techniczny zespołu (stałem obok tych suwaków) i zaczął w panice poprawiać, mówiąc pod nosem: "my boss is going to kill me!"... Tak więc Blowin' Free przeszło i nic się tym nie nacieszyłem... Później były nowe kawałki, które były dla mnie po prostu nudne. jeżeli ktoś się ze mną nie zgadza to trudno, ale ja w nowym graniu WA nic ciekawego nie widzę (przynajmniej dla mnie). Nadszedł czas na Warrior (miałem koło siebie playliste koncertu, więc wiedziałem co kiedy zagrają). Tu wrócił mi usmiech na twarz i było super (nagłośnienie zostało poprawione). I było dobrze słychać, że Andy głos jeszcze ma . Później F*U*B*B, który również bardzo mi się podobał. Widać było ich chęć do grania, jak i również rewelka bebny . Wrócili znowu do nowych rzeczy to poszedłem z kuzynem po piwo i na fajkę... ehh nie podchodzą mi te nowe rzeczy... Spotkaliśmy przy okazji nawalonego Shawna Kellermana, któremu pogratulowaliśmy występu i wróciliśmy na koncert. Zabrzmiało The King Will Come i znowu byłem szczęścliwy. A na koniec rewelacyjny Phoenix. I w tym miejscu przestałem żałować wydanych pieniędzy na ten koncert. Zagrali rewelacyjnie!

Tak więc jak widzicie mam mieszane uczucia. Strasznie mało grali kawałków z pierwszych płyt... oczywiście nie mam im tego za złe. Normalnym jest to, że jak nagrywa się nowe rzeczy to podczas koncertu się je gra, a to, że publiczność chce kawałki z ich młodości to już inna sprawa. Brakowało mi strasznie utworów z Pilgrimage i z jedynki... No ale support był świetny, więc ogólnie koncert zaliczam do udanych, mimo wpadek z nagłośnieniem (Trójmiasto pod tym względem śmierdzi. TYA w Uchu też było beznadziejnie nagłośnione). To tyle na razie chyba

[*woytek]

Warto, oj warto! bylo popedzic do Torunia na powtorke...

Wiecej napisze pozniej, teraz tylko jedna istotna rzecz.

Setlista ta sama z jednym wyjatkiem...
Jak wyszli na bis Andy powiedzial, ze w Polsce sa czesto proszeni o zagranaie tego utworu...

No wlasnie i ktos krzyknal... Persephone. miodzio...

*woytek

[*woytek]

To bylo dla mnie kilka zwariowanych dni. Wishbone Ash zawladnelo moimi wszystkimi odtwarzaczami, moje plany czasowe zostaly dostosowane do ich dwoch koncertow...

W Toruniu, w studenckim klubie OdNowa powalili mnie po prostu...rozjechali walcem. To byl pelen odlot, gdzie jedynym 'dopalaczem' byla muzyka.

Ale po kolei...

Shawn Kellerman
Mialem okazje go wreszcie uslyszec, bo z niewiadomych powodow, mimo anonsu na bilecie w warszawie nie mielismy takowej okazji... Coz... Bardzo solidne granie, swietnie gra gosciu na gitarze i rzeczywiscie bardzo oryginalny z niego czlek. Mnie jednak jego muzyka nie przekonala. Taki blues/boogie w rockowej konwencji w ogole mnie nie kreci...

Posluchalem jednak troche i pobujalem sie troche, jednoczesnie reflektujac sie, ze popelnilem blad...Nie zabralem swoich zatyczek do uszu. Bylo glosno, ale nie to bylo najgorsze. Mimo, ze wszystko brzmialo w porzadku, kilka czestotliwosci powodowalo, ze przed wszytskim wokal brzmial twardo i nieprzyjemnie. Ale od czego jest paier toaletowy w toaelcie he he. Tak swoja droga polecam tak w ogole zabieranie zatyczek na wszelkie koncerty- bywaja bardzo pomocne...

Shawn mnie juz nie przekownywal, wiec udalem sie do zespolowego sklepiku, gdzie spotkalem kolege, ktory na tej trasie gra z WA na kongach, mandolinie... Siedzial tam razem ze swoja polowica, ktora tego dobytku pilnowala. Milo sie z nimi gawedzilo. Aynsley- bo tak sie kolega nazywa, to jak pozniej sie dowiedzialem syn (sic!) Andy'ego! Podpytalem go ocich soundman'a, bo zaintrygowalo mnie, to co napisal Brzoza. I jest tak: do 10 lat jezdzi z nimi ten sam czlowiek odpowiedzialny za dzwiek. Jak mi powiedzial, to bardzo 'trusted guy'...Podejrzewam wiec, ze moze w Parlamencie gdzies sie zazgubil i nie zdazyl na poczatek koncertu...Dlatego moze mamrotal, to co Brzoza napisales.
Zachwyceni sa Polska i uwaga- stwierdzili, ze Polacy to bardzo usmiechniety narod! I mowili to amerykanie (obydwoje sa z NY)!!!

Nadszedl czas koncertu...Z kulkami z 'tasmy zbawienia' w uszach zameldowalem sie przed scena...
To byl totalny odlot!!!
Blowin' Free...F*U*B*B...inne hity z Argus...
Co ja sie nabujalem na tym koncercie, tago mi nikt nie oidbierze ...
Cudownie bylo sluchac... i patrzec jak Andy Powell i spolka bawia sie muzyka, jaka radosc im to sprawia. Tlum moze mniej entuzjastyczny i bardziej statyczny niz w Warszawie, jak zawsz eozywial sie na stare kawalki z Argus'a. Rozumiem tych, dla ktorych trzy pierwsze plyty sa wyznacznikiem tej legendy. Ja jestem ich zagorzalym fanem i oczywiscie majac swoje subiektywne odczucia, uwazam jedne albumy za lepsze inne za gorsze. Powiem szczerze, ze w warszawie, tez bylem chwilami 'przyklapniety' jak grali numery The Power czy Northern Lights. Jednak w miescie piernikow zawladneli mna zupelnie.
Twin Leads Guitar wbily mnie w ziemie i jednoczesnie daly taki odlot. Wszytko brzmialo swietnie, jak zamknalem oczy to mnialem wrazenie, ze unosze sie z dzwiekami gitar Muddy'iego i Andy'ego...
Muddy...przekonal mnie do siebie w zupelnosci. Jest po prostu niesamowity. Andy- klasa sama w sobie. Ocalaeniec ery rock'n'roll'a...Swietny kontakt ze sluchaczami, te jego miny rzucane sluchaczom, przesympatyczne
Wszystko to sprawia, ze moim zdaniem Wishbone Ash brzmi dobrze jak nigdy, co nie znaczy, ze kiedys brzmialo zle... Andy wzial na siebie nie lada wyzwanie, zeby spiewac wszystkie te numery pierowtnie wykonywane przez Ted'a i Martin'a. I robi to swietnie...
W Toruniu mialem wrazenie, ze gra im sie lepiej, z wiekszym polotem. W Phoenix troche pojamowali, nie stroniac od rytmow reagge Znowu mnie zmiazdzyli tym numerem...
Oczywiscie wszystko na luzie, usmiechnieci i wyluzowani. w F*U*B*B* Andy znowu sie omsknal na wstepie, lecz tylko usmiechnal sie po nosem i pokrecil glowa. Zreszta za kazdym razem jak cos sie dzialo nipozadanego na scenie tak wlasnie panowie na to reagowali, patrzyli sie na siebie i usmiechali. Klasa...

Te dwie godziny przelecialy bardzo szybko. Za szybko. A na bis- prezent- Persephone. Gdybyscie widzieli ta reakcje gdy ANdy zapoiwedzial ten kawalek. To musiala byc spontaniczna decyzja w trakcie tego tour po Polsce. Widac bylo jak ciezko sie spiewa Andy'emu ten numer, co nie znaczy, ze zrobil to zle. Ale troche sie nameczyl. Muddy'emu tez sie reka omskenela w solowce (oczywiscie wybrnal i usmiechnal sie do Andy'ego).
Zeby nie bylo- zagrali ten numer zwietnie, gitarowe partie Andy'ego byly pomprostu rewelacyjne... To bylo wspaniale uwienczenie wieczoru.

I coz, koniec. Po krotkiej wizycie w merch'u, gdzie Andy w wyniku pewnego incydentu byl bardzo krotko, przy dzwiekach taj wspanialej kapeli wyruszylem w nocna droge do warszawy...

To byly niezapomniane dwa koncerty, gdzie po raz kolejny udowodnilem sobie co znaczy dla mnie Wishbone Ash.
Jak powiedizal Ben Granfeld na jubileuszowym koncercie w Londynie:

[Marek-Browarek6]

Do ostatniej chwili zastanawiałem się nad wyjazdem na ten koncert ale w mojej sytuacji podjąłem chyba może nie jedyną ale w miarę rozsądną decyzję.
Z drugiej strony patrząc męczy mnie myśl , że taka nagła zmiana planów wcale nie musiała spowodować negatywnych konsekwencji.
I do tego jeszcze ten encore - PERSEPHONE. Mógłbym porównać znakomitą wersję MTWA z Łodzi ze świetnym wokalem Martina i z partiami gitar zagranymi niemal jak na płycie THERE'S THE RUB z tym co zaprezentował ANDY ze swoją drużyną w Toruniu.
Trudno..może następnym razem...

[lech]

A tak było po koncercie w Zielonej Górze
Brakuje tylko syna Andy

[*woytek]

[Perfect Stranger]

[Marek-Browarek6]

Nie chcę polemizowac z takimi malkontentami , którym zawsze coś przeszkadza w odbiorze muzyki - a to ktoś wyłysiał , drugi zrobił sobie "trwałą" a trzeciemu ukradli gitarę. I to już wystarczy , że to nie jest tzw. "to".