1) przez "piano" powszechnie się teraz rozumie instr. klawiszowe. Język ewoluuje (czasem mam ochotę dodać "niestety") no i tak sobie ludziki to nazwały. Krócej, łatwiej a i tak (prawie) każdy wie o co cho
2) Szczerze mówiąc mało znam osób którym się każdy hammond z DP kojarzył. Może dlatego, że jestem córką pianisty
. A poważnie to myślę, że to jednak wynika z tego jak się sam klawiszowiec usadowi w zespole. U nas na ten przykład nie ma takiej opcji, żeby Marian niezauważony pozostał. Raz że gra solówki, dwa, że gra fajne solówki. I myślę sobie, że jeżeli ktoś ma osobowość to jego instrument nie pozostanie niezauważony - nawet jeśli będzie grał na dzwonku ;P.
Z innej strony: gitara jest o wiele bardziej popularnym instrumentem niż - ogólnie mówiąc - klawisz. Na gitarze chce grać każdy chłopok. Gitara kojarzy się z kobietą (kształt i sposób wydawania jęków
) i można zrobić striptiz nie przerywając solówki, oślinić struny (spróbujcie wystukać na Stainwayu wlaskotka językiem) i inne takie. Na gitarze łatwiej zagrać podstawowe dżdżdż z dużą ilością gainu niż wyplumkać podstawową melodyjkę na dwie rączki na pianie (trochę liznęłam obu to wiem 
). Poza tym podstawowy kit dla idioty kosztuje 3 stówy - spróbujcie za to kupić kiborda. Łel - młodzież ekscytuje się tym, co popularne.
3). Szczerze mówiąc nie słyszałam czegoś takiego. Ale to nie znaczy, że tak nie jest. Myślę, że można do tego odnieść drugą połowę pkt. 2 (patrz wyżej).
I zupełnie już subiektywnie: moją kapelę bez gitary jestem sobie w stanie wyobrazić. Bez klawiszy nie (mam nadzieję, że nikt z nich tego nie przeczyta
). Więc może jest jeszcze szansa dla tego świata 
