Okolice Bluesa

1. The Healing
2. Grinder
3. Star
4. Our Love
5. Church
6. Hold On
7. Cold Blooded
8. Wings
9. BYOB
10. Can't Sleep
11. Stay
12. Shake
13. Down To Ride
Premiera 11.09.2015.

Lekko inne spojrzenie na twórczość Garyego http://muzycznyzbawicielswiata.blogspot ... -slim.html

Płyta mnie rozczarowała. Nie polecam.

Płyta jest zajebista pod warunkiem, że się ma otwarty umysł na muzykę. Miłośnicy grubo ciosanej bluesrockowej sztampy i rozmaitych "nowych wcieleń JH i SRV" mogą ją jednak sobie darować. To nie dla nich muzyka i nie wiem czego się spodziewali, bo od początku jest jasne, że GCJr nie będzie szedł wyłącznie tą drogą. Wtedy skończyłby jako zwykły, klubowy wycieruch, a dziś jest wschodzącą gwiazdą światowego formatu, grającą na największych festiwalach muzycznych. On poszukuje w muzyce wielu innych inspiracji. Nowa płyta GCJr to swoisty amalgamat bluesa, rocka, soulu, funku i elementów hip-hipu. Tradycja spotyka się z nowoczesnością. Jeszcze 10 lat temu, ja też rzuciłbym nią być może o ścianę, ale z pewnych rzeczy się wyrasta. Dla mnie takich przełomem były ostatnie "elektroniczne" płyty RL Burnside`a, które zmieniły moje postrzeganie tego typu brzmień. Płyta przemówić powinna zwłaszcza do młodych miłośników hip-hopu i jego mutacji, których zainteresowania częściowo przekierować w stronę bardziej tradycyjnych amerykańskich brzmień.

Hipsterka raczej mi nie grozi. Oni pod względem muzycznym gustują raczej w czymś, co ja konsekwentnie określam mianem "zasranej alternatywy" O GCJr polscy hipsterzy chyba nawet nie słyszeli. Ostatnio nowy Hogjaw hula w moim odtwarzaczu (albo na gramofonie) wymiennie z nowym GCJr, nowymi: koncertowym Bonamassą, Joe Louis Walkerem, Tommy`m Castro & The Painkillers, The Winery Dogs (kawał zajebistego, nowoczesnego hard rocka w wykonaniu Ritchie Kotzena, Mike`a Portnoya i Billy`ego Sheehana) i koncertem Hendrixa z Atlanta Pop Festival oraz wczesnymi płytami Wet Willie na winylach, które okazyjnie wyhaczyłem na eBay`u od jednego "niemiaszka" Southern rock to ważne, jeśli nie najważniejsze miejsce na mojej muzycznej mapie, ale nie jedyne.