Bobby Rush with Blinddog Smokin' "Decisions"
: października 10, 2014, 7:26 amBobby Rush będzie obchodził za miesiąc 81 urodziny, więc jest znakomita okazja, aby zasygnalizować jego tegoroczną płytę. Może nie do końca jego, bo nagraną z kapelą Blinddog Smokin' mającą swoje korzenie w Wyoming, a aktualnie rezydującą w Kalifornii. W zeszłym roku w tej samej zakładce dzieliłem się swoimi bardzo pozytywnymi wrażeniami na temat poprzedniej płyty Rusha będąc lekko zaszokowany jego wigorem i witalnością, a kilka miesięcy temu okazało się, że ten osiemdziesięciolatek wręcz podkręca tempo wypuszczając na rynek znakomity album „Decisions”. Materiał na krążku to mieszanka soulu, funku i bluesa znakomicie wykonana i niebanalnie zaaranżowana.
Groove’y są niemal hipnotyczne, a stomping factor, że tak powiem, osiąga maksymalne wartości. Po prostu najwyższej klasy czarna muzyka raczej nieosiągalna dla większości białych muzyków. Pewnym odstępstwem stylistycznym są dwa kawałki będące komercyjnym ukłonem wobec młodej latynoskiej i afroamerykańskiej publiczności czyli santanistyczny „Stand Back”, w którym Robert „Chalo” Ortiz wycina na gitarze ogniste frazy w stylu Carlosa S. oraz „Dr.Rush” gdzie rapujący Bobby Rush dowodzi sporego dystansu wobec własnej osoby. Podstawowej załodze odpowiadającej za materiał na krążku towarzyszą tak zacni goście jak Dr.John, Sherman Robertson, Carl Weathersby, Billy Branch, Chuck Findley czy Shane Theriot.
Ta płyta jest świetna w kategoriach obiektywnych i może się poważnie liczyć w różnych podsumowaniach roku, ale biorąc pod uwagę wiek Bobby Rusha powoduje po prostu opad szczęki. Niewiarygodne! W tym tempie do setki Bobby może jeszcze nagrać tyle świetnych płyt, ile niektórzy medialni idole młodej generacji nie popełnią przez całą karierę.
https://www.youtube.com/watch?v=N5Vqi0HuXvA
Groove’y są niemal hipnotyczne, a stomping factor, że tak powiem, osiąga maksymalne wartości. Po prostu najwyższej klasy czarna muzyka raczej nieosiągalna dla większości białych muzyków. Pewnym odstępstwem stylistycznym są dwa kawałki będące komercyjnym ukłonem wobec młodej latynoskiej i afroamerykańskiej publiczności czyli santanistyczny „Stand Back”, w którym Robert „Chalo” Ortiz wycina na gitarze ogniste frazy w stylu Carlosa S. oraz „Dr.Rush” gdzie rapujący Bobby Rush dowodzi sporego dystansu wobec własnej osoby. Podstawowej załodze odpowiadającej za materiał na krążku towarzyszą tak zacni goście jak Dr.John, Sherman Robertson, Carl Weathersby, Billy Branch, Chuck Findley czy Shane Theriot.
Ta płyta jest świetna w kategoriach obiektywnych i może się poważnie liczyć w różnych podsumowaniach roku, ale biorąc pod uwagę wiek Bobby Rusha powoduje po prostu opad szczęki. Niewiarygodne! W tym tempie do setki Bobby może jeszcze nagrać tyle świetnych płyt, ile niektórzy medialni idole młodej generacji nie popełnią przez całą karierę.
https://www.youtube.com/watch?v=N5Vqi0HuXvA