Joe Bonamassa "Driving Towards The Daylight "

[posener]

Ja bardzo cenię P.Framptona i jego brzmienie, ale wydaje mi się, że tej nowej płycie to nie posłuzyło.

[Maniol HIGHWAY]

[TITO]

[Sergiusz]

[Sergiusz]

[TITO]

[Sergiusz]

[NiebieskaStrefaBluesa]

[Roj]

[TITO]

[Sergiusz]

Dla mnie JB i DK to nieco inne granie, chociaż w tym samym gatunku. A inspiracja DK Markiem Knopflerem? Nie widzę w tym nic zdroźnego. Każdy artysta musiał od czegoś zacząć. Gdyby DK był zwykłym grajkiem, to nie występowałby przed Gov't Mule na trasie w USA kilka lat temu.

[posener]

[Maniol HIGHWAY]

[irimi]

Odgrzewam temat "Driving towards the daylight".
Kupiłem siłą rozpędu, tak jak kupuję kolejne płyty RUSH. Lubię Bonamassę, ale ta płyta, za przeproszeniem, dupy nie urywa, podobnie jak niektóre RUSHe . DTTD jest wg mnie przyzwoita, takie ***, może nawet ciut więcej na ***** możliwych. Dla mnie przede wszystkim jest nierówna i niespójna. Ale tak to jest jak się zbyt dużo IMO wydaje płyt. Wolałbym 2x mniej wydawnictw, ukazujących się rzadziej, ale bardziej przemyślanych, spójnych, kompletnych. Wokalnie Joe mistrzem świata nie jest i nie będzie choć w tej materii nieco się poprawił. Nie jego wina - barwa nie ta - śpiewa bardziej jak chłopak niż facet. Ale mojej dziewczynie się jego głos podoba - niech jej będzie

Co do samej dyskusji nad płytą to niezmiennie twierdzę, że jeden woli kapustę - drugi baby tłuste. Skakanie sobie do oczu (uszu?) mnie nieco bawi. Przykład - tytułowy kawałek, dla jednych gniot, dla innych bomba. Mnie akurat się podoba... No ale jak już kiedyś pisałem - ja sie nie znam

A teraz czekam aż przyjdzie Slash "Made in Stoke" - bo ostatnio więcej mięcha mi trzeba. Czekam też na nowe Black Country Communion, bo Hughes wspaniale wyręcza Joe w śpiewaniu... No i mięcho konkretniejsze

[posener]

[irimi]