Okolice Bluesa

Dziękuje serdecznie. Rzeczywiście jaki pisze Stan Antośkiewicza pojaśniała mnie gęba z radości. Ale to nie ten film. W każdym razie Wielkie Dzieki. Widzę tam moje pokolenie jazzmanów. M.in. Urbaniak na sopranie, Namysłowski na alcie, Bartz na perkusji.......... Ci świetni muzycy grali już wtedy tzw. jazz nowoczesny, który podziwiałem, ale nie nadążałem za Nimi. Talentu starczyło mnie tylko na jazz tradycyjny i swing.

Tak. "Warszawscy Stompersi" to zespół, na którym się uczyłem i którego będąc jeszcze w Ogólniaku słuchałem w radio z wypiekami na twarzy. Gdy grali w jakichś audycjach, brałem do gęby klarnet i im "pomagałem". Ciekawostką jest w wypadku Stompersów, że na puzonie grał tam Zbigniew Namysłowski. I do głowy by mnie wtedy nie przyszło, że wypadnie mnie grać z liderem "Stompersów' Heniem Majewskim, jak się okazało wspaniałym nauczycielem dla mnie i przyjacielem.

zachęcony recenzjom i krotki fragmentami kupiłem wczoraj w lokalnym empiku.genialne granie.rok 1964.i taki zespol w czasach siermiężnego gomulki.pewno tylko dlatego ze na jazz jambore.w tym okresie to Presley czy bitelsi lub stonsi byli uznawani za wrogow.jazz już nie.

W najnowszym numerze internetowego miesięcznika na stronie 40, 41 i 42 jest recenzja płyty Big City Blues. Autor wspomina o dwóch, dzień po dniu, koncertach jakie odbyły się w sali Filharmonii Narodowej. Z przekazów naocznych światków, zarejestrowany drugi koncert był znacznie lepszy od pierwszego - "Mniej było wygłupów, a więcej muzyki".