Okolice Bluesa

Podpowiedziałbym coś jeszcze no ale bez przesady Bohater był naprawdę wyjątkowym artystą, pozostał wierny ulicznemu muzykowaniu do samego końca. Jego stylu nie da się porównać do nikogo innego. Można by rzecz ze to akustyczny soul-blues. Wokalnie....niszczył wszystkich.

Można by jeszcze dodać o tym ze na Wyspach zrobił wielką karierę a sam był wielkim chłopem. Nagrywał nawet sesje dla BBC, dzięki temu panu:




który zresztą jest tam w UK dość znany z propagowania bluesa, folku czy bardziej ogólnie muzyk świata. Nagrał z naszym bohaterem wiele sesji pod koniec lat 80tych.

Ted Hawkins Ocean Front Walk - Los Angeles




wiedziałem od początku podałem odpowiedz żeby nie blokować zagadek




HAWKINS, TED
Właśc. Theodore Hawkins Jr., ur. 28.10.1937 r. w Biloxi w stanie Missisipi (USA). Jest raczej nowoczesnym pieśniarzem niż bluesmanem. Jego repertuar obejmuje popularne przeboje, standardy country i folk, utwory soulowe oraz kompozycje własne. Dorastał przy muzyce gospel, a w wieku 12 lat od miejscowych muzyków poznał podstawy gry na gitarze w otwartym stroju C (zwanym też „Vestapol”). Obecnie gra z taką siłą, że dłoń musi chronić rękawiczką. Jako chłopaka zamknięto go w poprawczaku, spędził też kilka lat w więzieniu. W latach 50. opuścił dom i znalazł się w Chicago, potem przebywał w Nowym Jorku, Pensylwanii, New Jersey, a w końcu osiadł w Kalifornii. W 1966 r. dla hollywoodzkiej wytwórni Money nagrał singel zawierający utwóry „Baby” i „Whole Lot Of Women”. W 1971 r. producent Bruce Bromberg dostrzegł go grającego na ulicy i w 1972 r. zrealizowali razem album. Hawkins dalej występował na ulicach, szczególnie w okolicy Ocean Front Walk w Kalifornii. Ten aspekt jego kariery udokumentowano na płycie Venice Beach Tapes, nagranej jak na ironię w Tennessee w 1985 r. Album Happy Hour wzmocnił pozycję artysty, w szczególności w Wielkiej Brytanii, gdzie posiada spore grono wielbicieli. Mimo „wiejskiego” charakteru występów, pod względem wokalnym Hawkins wiele zawdzięcza swojemu idolowi Samowi Cooke'owi i wybitnym stylistom soulowym lat 60. Przede wszystkim jednak pozostaje jednym z najznakomitszych współczesnych interpretatorów muzyki z nutą melancholii.
Albumy: Watch Your Step (1972), On The Boardwalk. The Venice Beach Tapes (1986), Happy Hour (1987), Dock Of The Bay. The Venice Beach Tapes II (1987), I Gove You Too (1989).
Kompilacje: The Best Of Venice Beach Tapes (1989), The Next Hundred Years (1994).

Dostałem wezwanie na pw, to zadaję. Ale będzie proste:



Proszę podać nazwisko słynnego pianisty/wokalisty i tytuł filmu.

OK. Guzik zadawaj. Byłeś pierwszy z Rayem

ustępuje zdecydowanie Dziadkowi Władkowi ! chyba ze nie ma pomysłu akurat.

EDIT:

no dobra skoro Adminstracja pisze bym zadawał to niech tak będzie. Dzieki.

co leci z gramofonu ( też pianista poniekąd )