Okolice Bluesa

Ja też odkryłam u siebie zboczenie na punkcie lat 60/70, choć dla mnie to era sprzed dinozaurów, za to kawałki Hookera z tego czasu - palce lizać

Witam!
Koledzy, dziękuję Wam za cenne uwagi. Jak to miło, że jest takie miejsce, gdzie panuje taka serdeczność.
Muszę teraz przyjrzeć się waszym linkom i poszperać w sklepach. Z obszernej odpowiedzi Andrzeja zrozumiałem, że John nie jest zbyt ciekawy sam z siebie, ale jak wspierają go inni - Canned Heat czy Davis - to się broni. Tylko czy jego skromna osoba nie znika w cieniu wielkich?
Gdybyście jeszcze mogli wyjaśnić mi te zawiłości między bluesem a boogie?

B & B, chyba Hooker gra więcej niż 40 lat (1969 rok) skoro polecasz album z 1960. Dzięki wielkie. Płyta japońska, więc szalenie droga, ale zauważyłem dwa apetyczne linki
A czy są jakieś płyty od których mam się trzymać z daleka?

Serdecznie pozdrawiam Sławek

ps. ja z kolei staram się trzymać z dala od zboczenia 60/70. Wtedy jakoś płyty zwalniały...

Na dyskografii się nie znam, ale ten utworek jest piękny:
http://www.youtube.com/watch?v=5T4gVRlbGBk

To Może ja polecę takie płytki
John Lee Hooker
Metropol, Berlin, Germany
09th May 1983


John Lee Hooker
Sunday Jamboree !990
(Chicago Blues Festiwal )

HEJ SŁAWKU fajnie ze bierzesz sie za blues !

Ja za to w pełni popieram zdanie B&B i polecam jego link, odcinając sie nie jako od fanów Hookera z lat przełomu 60/70, wielkim fanem jego dokonań z Canned Heat też nie jestem ( się narażam teraz więc Sławku doceń to )

Powyższe płyty ( te ze zdjęciami ) też są już dość współczesne, czyli moim zdaniem średnie. Wiesz często się mówi, że im bluesman starszy tym lepszy, ale to nie zawsze prawda. Kiedyś w przyszłości może sięgniesz po nagrania muzyków takich jak Magic Sam, którym nie dane było się zestarzeć i stwierdzisz ze mimo wszystko dawali radę lepiej niż nie jeden emeryt. Choć kto wie jakby grali gdyby nie umarli tak szybko

no ale przejdźmy do Hookera Dla mnie powinieneś zacząć od tej płyty :



Tutaj John Lee gra sam. Jest tylko On, gitara i publiczność. Był wtedy młodym facetem, coś około 40 lat. Nagrania są z lat 60-tych. Myślę, że naprawdę warto porwać się tym dźwiękom. To na pewno nie jest płyta łatwa w odbiorze, nie do posłuchania w trakcie pracy czy ot tak przez chwilę. Tutaj musisz zostać dłużej, usiąść wygodnie, zamknąć oczy i być przez te kilkadziesiąt minut w kawiarni Sugar Hill. Przyjść ze swoimi zmartwieniami i radościami, pogadać o nich z Hookerem, odnaleźć je w tej muzyce. Nie będzie efekciarstwa, odlotów pod sufit, szybkich solówek. Kiedyś pewnie ktoś Ci powie, że bluesa zagrać może każdy, że to tylko kilka akordów. Daj mu tą płytę a niech sobie tam szuka akordów, szuka czegoś łatwego ... bowiem tak na gitarze jak tutaj zagrać nie potrafi nikt inny.

Czym jest to boogie jak pytałeś. Boogie będzie wtedy jak nagle zorientujesz się ze wraz z Hookerem ktoś gra na bębnach, ktoś w coś uderza. Jednak te dźwięki nie będą szły z głośników - to będzie twoja noga bijąca sama z siebie rytmiczne w podłogę Całe boogie.

link

POZDRAWIAM WSZYSTKICH i cieszę sie że możemy sobie popisać razem. Miło Was strasznie widzieć ponownie, bo trochę mnie nie było

Wydaję mi się, że fragment koncertu w Sugar Hill o którym napisał Guzik, został wydany na analogu przez enerdowską wytwórnię Amiga.
Kiedyś u kolegi słyszałem koncert Hookera z Paryża bodajże. Pamiętam, że Hooker grał tam niesamowicie zakręcone podziały rytmiczne, a jego ekspresję odbierałem jako wręcz wściekłość! Przy tych nagraniach hookerowe płyty z kapelami mogą się schować! Żebym to jeszcze pamiętał nazwę tego wydawnictwa...

Sorry nie moglem poprawic wczesniejszego posta

Hej!
Trochę nieprecyzyjnie się wyraziłem, ale i tak się dziwię, że tak doświadczony bluesman jak ty nie skumał moich intencji.
NIe chodzi mi o całe 20 lat 1961-1980, tylko o przełom lat 60/70, powiedzmy 69-73. Wtedy producenci (głównie) starali się niektórych unowocześnić i wrzucali im np. bardziej rockowo brzmiącą sekcję, mięsisty, gumowaty bas itd. czyli to co sprawia, że wiesz, że to nagrania z wczesnych lat 70 czy przełomu 60/70. Weź sobie choćby zespołowe nagrania Hooker'n'Heat czy Never Get Out... i porównaj z jednej strony z Travellin' (przemiłe nagrania) a z drugiej np. z Mr. Lucky.
No właśnie! Nie lubicie nagrań z okresu od The Healera i młodszych? Na allegro jest Boom Boom za dychę i co, nie warto? Ja tam bym kupił. Moja pierwsza płyta Hookera to Mr. Lucky cały czas szalenie ją lubię.
Pozdrawiam Sław

Fajnie sobie tutaj gaworzycie
Też coś od siebie dorzucę. Dla mnie Hooker, to mistrz i w sumie jestem bezkrytyczna w stosunku, co do jego osoby .
Facet przez całe swoje życie, ukazał nam całe spektrum swoich muzycznych możliwości.
Fakt faktem, najbardziej trafiają do mnie albumy sprzed okresu fascynacji Anglików jego osobą .

Bardzo często sięgam po 4 albumy,to takie moje perełki.
Może Sławku je słyszałeś? Jeżeli nie, to polecam.
Mogą Ci się jednak wydać nieco nudne, bo instrumentarium ( oprócz jednej) tam raczej jest ubogie . Liczę jednak,że z czasem się przekonasz




Nagrania z roku 1959.
Cała płyta w mojej ocenie jest rewelacyjna, nie ma słabych punktów.
- cudo
Tylko John Lee Hooker i jego gitara .

_____________________________




Nagrania z roku 1966 .na płycie towarzyszą mu Eddie Burns (git),Fred Below (bębny) i Lafayette Leake (piano)

_______________



Nagrania na niej umieszczone pochodzą m.innymi z roku 1951 .
Kiedy pierwszy raz jej słuchałam,byłam pewna,ze jest tam perkusja.Jednak jej nie ma - to stopy John Lee wystukują rytm.
W jednym utworze towarzyszy mu Eddie Kirkland ( bodajże ostatnim)

____________________



16 kompozycji, których mogę słuchać na okrągło .
John i jego gitara. Zero upiększeń, udziwnień.
Nagrania na albumie pochodzą z 1969 roku.

Mi mate smakuje