Okolice Bluesa

Stan odbierz prw.

Mother Earth , typowo ciepła pełna Matka

Andy Mc Mahon na klawiszach ..

hej

Jaromi = wszystkie dźwięki tu słyszane

Tekst bardzo fajny

Dobrej nocy. Dzięki

Tym razem udało się wysłuchać od początku do końca
Dzieki Dobranoc

dzięki za dźwięki i oprawę graficzną też

Dobrej nocy... Czas na piwko....

A tom sie nasłuchał. Dzięki Stan

Dzieki
dobranoc

test. Byłem wczoraj, ale się nie odzywałem.

Zapraszamy serdecznie jak zwykle niezwykle

O! Będzie okazja odpokutować niedzielną absencję

Nie odezwałem się z przyczyny technicznej. Ale chęci były. A było to tak. Napisałem krótki komentarz do Howlin" Wolfa, nawiązujący do występu Jego zespołu w Filharmonii Narodowej w roku 1964? na którym miałem szczęście być i podziwiać Jego oraz Willie Dixona, bodajże Slima i resztę z odległości 5 - 7 m. Namęczyłem się nad tym aby mój wysiłek był atrakcyjny, kliknąłem i .....cisza. Stan mnie wytłumaczył, że gdzieś ten mój wysiłek jest w czeluściach tego forum, ale gdzie? W dyskusji podczas audycji go nie ma. I to by było na tyle jak mawiał śp. Jan Tadeusz Stanisławski. Czyżby syndrom wyborów niedawnych?

Wszystko się zgadza i koliduje. Zespół nazywał się rzeczywiście Big City Blues i koncert był w Sali KoncertowejFilharmonii Narodowej, gdyż w tym czasie tam odbywał się Jazz Jamboree. Jeżdził ten skład wtedy po Europie w ramach jakiejś międzynarodowej akcji, sponsorowanej przez rząd USA. Zapowiadał Roman Waschko i była na tym koncercie moja skromna osoba. W tym dniu koncertowali Polacy z Namyslowskim, Trzaskowskim, Ptaszynem w różnych odsłonach oraz kontrabasista węgierski Aladar Pege, za którego palcami po gryfie nie mogł nadążyć mój wzrok, oraz Joachim Kuhn na klarnecie w stylu free jazz. Tu z kolei nie nadążał mój słuch. Jako ostatni wystąpili Big City Blues. Tym razem nie nadążały moje nogi. Dane z Encyklopedii Bluesa pozwalają przypuszczać, że ktoś tam manipuluje. Podejrzewałem pewien syndrom i widzę, że nie bezpodstawnie. Incydent z tym zespołem mógł być póżniej podstawą do relegowania tego Festiwalu z Filharmonii. I chyba tak było, gdyż klangor po ich występie w mediach był dość duży i nośny.
Pozdrawiam

W tamtych czasach tj. w latach sześćdziesiątych jazz gościł czasem w Filharmonii ale już nie w postaci Jazz Jamboree. Pamiętam też np. bardzo ciekawy koncert Connonballa Adderleya z zespołem na którym też siedziałem z otwartą japą. W tym zespole był też Nat Adderley na trąbce - brat Connonballa. Nasi muzycy jazzowi też miewali tam koncerty. Np. na jednym z nich 8 marca (roku nie pamiętam) perkusista jeszcze wtedy - Andrzej Dąbrowski, przed występem zespołu oznajmił wszem i wobec, że każde uderzenie w czynel Paniom dedykuje. Fajne czasy.......A zadyma z Big City Blues na tym Jazz Jamboree w Filharmonii polegała na tym, że grzeczne towarzystwo, jak przystało na atmosferę tego miejsca słuchając w skupieniu jazzmanów, po kilku taktach Big City Blues wpadło w atawizm. Przekaz energii rytmicznej ze sceny odarł z powagi prawie wszystkich na widowni. Powiewały marynarki, ludzie zrywali się z miejsc, sala tupała w rytm a porządkowi w smokingach nie wiedzieli co się dzieje. W następnych dniach ten "horror" był opisany w mediach z wiadomym komentarzem i szukaniem winnych kto tych "dzikusów" tam zaprosił, gdyż dopuszczono się takiego zbeszczeszczenia tego miejsca. Ten fakt i szereg innych ciekawych opisuje we właściwy sobie sposób Wojciech Mann w swojej książce, którą polecam. Tytuł o ile dobrze pamiętam -"Jak nie zostałem saksofonistą".
Jeszcze raz pozdrawiam