Odpowiadając Kasi!
Sławek nie mógł przerwć wtedy koncertu, między innymi z powodów, które tak ładnie wyłuszczył Wojtek, ale również z innych. Na festiwalu graliśmy pierwszy wówczas raz, a organizator bardzo cisnął i poganiał, szybciej, szybciej wprowadzając b. nerwową atmosferę. Rzeczony akustyk zaś prezentowaół postawę typu: "zes..ła sie bida i płacze" i też nie bardzo mieliśmy serce jeszcze tu coś do niego... Oczywiście było to nieprofesjonalne, ale za to ludzkie
Festiwal całkiem spory, ale organizator, jak sądzę, na nagłosnieniu "przyoszczędził".
Najgłośniejsze (na koncertach na których byłem) były u mnie jednak gwiazdy z zachodu (mówię o klubach) a zwłaszcza gitarzyści, gdy mieli np. Marszałka 1960 (Bullock!)
Osobiście potrafię zagrać cicho (zwłaszcza odkąd używam Gibsona) wtedy, gdy gram cichą muzykę, coś dżezującego np. albo delikatnego z samej swojej natury, ale jak ktoś oczekuje, że zagram ostrą rockową solówkę dynamiczną i szarpiącą nerwy, z tzw. "tarzaniem sie po scenie" (przenośnia) to tego raczej cicho sie nie da.
No chyba, zeby odgrywać po prostu coś wyuczonego i już.
W klubach - spoko, gdy sam odpowiadam za nagłośnienie i wiem jakie sa proporcje itp. W galerii Arche gdzie grywamy gada to dobrze i krew z uszu nikomu, mam nadzieje, nie idzie.
Ale nie gramy wtedy tych "killerów" z dużych scen, bo byłoby to po prostu śmieszne. Takie popiskiwanie, gdy trzeba ryknąć! Ze zdaniem słuchaczy się liczę i chyba dlatego wogólę piszę w tym temacie i walczę często z różnymi akustykami, żeby dać słuchaczom "jak najwięcej".
Ale to nie sprowadza się tylko do prostego - cicho = dobrze, głosno = źle. Żeby coś sensownego zagrać i nie oszukiwać muzyk musi mieć jakiś komfort. To, podejrzewam, pogardliwe "muzycy" w cudzysłowie, naprawdę bardzo mnie boli.
Ani mi w głowie zwalać cokolwiek na akustyka, ale często było naprawdę ciężko.
A wiem, że może być inaczej, bo, jak pisałem, spotkałem kilka profesjonalnych ekip.
Nie jest tez prawdą, że jak ktoś brzmi dobrze w klubie, to zabrzmi również na scenie. Na wolnym powietrzu. W klubie stosunkowo łatwo wypełnić przestrzeń dźwiękiem, ale nagle stajesz na dworze, scena duża, do kolegi, którego wcześniej słyszałeś - daleko, a ze wzmacniacza, co wcześniej dostarczał dźwięku, nas którym "mogłeś stać" wydobywa się cichutkie popiskiwanie, a resztę porywa wiatr.
To zupełnie inne realia i też trzeba je przećwiczyć, żeby wiedzieć czego chcesz, a wtedy (jak już wiesz) to jakiś facet mówi, że sie nie da. A ty wiesz, że się da, bo inni mogli. Albo jeszcze ci mówi, żeś za głosno. A gwiazdy zabrzmią lepiej, bo z nimi rzeczony akustyk nie dyskutuje, nie poucza ich itd. tylko jak Gwiazda powie: "skakać" to on tylko pyta "jak wysoko?" 
Bardzo miło wspominam np. super profesjonalną ekipę festiwalu "Jurajskie Natarcie" nie znam ich nazwy, ale wszystko sie dało! Jak kto chciał - tak miał, a z przodu brzmiało zajebiście.
Ludzie grali jak szatani, albo jak anioły!
I po tym profesjonalistów poznaję.
A dla równowagi inny przykład, z festiwalu bluesowego. Gra zespół, gitarzysta na super "czystym brzmieniu", zero przesteru, zero kompresji, mnóstwo góry. Trudno jak cholera! Pochlebiam sobie, ze potrafię dobrego gitarulka poznać po kilku dźwiiękach, nawet przy kiepskim brzmieniu. A tu - syf. Myśle sobie - ale ch..owo gra, z czym do ludzi, poziom zespołu szkolnego z liceum. Olałem ich i poszedłem pogadać z kimś, traf chciał, że za scenę. A tam szok! Gitara brzmi zajebiście, a facet wy...dala niesamowicie, technicznie bez zarzutu i z duuużym feelingiem i dynamiką! Niestety nagłośniony był tak, ze na przodach słychać było tylko ataki! Czyli same uderzenia w struny, sustain diabli brali. No ale on był "grzeczny" i sie sciszył, jak mu kazali. Nie sądzę, żeby ktoś wogóle go zauważył - tego gitarzystę. Próbowałem interweniować, ale się nie dopchałem. Do akustyka. No i zagrali i pojechali. A potem, pewnego mojego młodego przyjaciela wszyscy zauważyli!
Grał fajnie bardzo, ale tez olał tych akustyków i rozkręcił swojego Twina tak, ze gitara zagadała!
No a gwiazdy, przy tej samej ekipie i sprzęcie to brzmiały! Bo były gwiazdami.
Oszczędzanie na nagłosnieniu, to bardzo częsta sprawa, niestety.
My mieliśmy kilkakrotnie "swojego akustyka". Był to kolega, który przyjeżdżal nas nagłaśniac, tak po przyjacielsku. Francuz, Jean-Philippe. "kręcił" nas np na Laubie w zeszłym roku, ci co byli, może pamietają, podobno gadało dobrze. Dla nas niesamowity komfort!.Ale, jak wspomniałem, to były raczej przyjacielskie przysługi. Coś mu tam odpalaliśmy, ale nie sposób mówić, że go "zatrudnialiśmy" choć jest tego wart, bo ucho ma niesamowite. No ale drogi sie rozeszły i kicha.
Pozdrawiam go, może to przeczyta
PS
Zdaje się, że wtedy podrywał trochę Ninę, ale bez efektu.
