Okolice Bluesa

Mojego pierwszego zauroczenia muzycznego doznałem w wieku 2 lat. Obiektem mego zauroczenia, była niania, która namiętnie śpiewała mi kołysanki trzymając mnie na rękach. Z tego co pamiętam byłem pod wielkim wrażeniem jej górnych partii głosowych. Przypuszczam, że to na skutek jej wyjątkowo wydatnych rezonatorów dźwiękowych usytułowanych z przodu klatki piersiowej. (skąś ten głoś się musiał wydobywać) O dolnych partiach wiedziałem niewiele albowiem wtedy były jeszcze poza zakresem moich zainteresowań. Aczkolwiek śmiem przypuszczać, że były całkiem, całkiem. Niemniej te, jak już wspomniełem owe dwa rezonatory robiły namnie ogromne wrażenie. Szczególnie kiedy niania śpiewając przytulała mnie do nich. Byłem wtedy taki szczęśliwy, że aż z tego wszystkiego robiłem się głodny, a w chwilę później zasypiałem. Pozostało mi to do dzisiaj ponieważ ilekroć ujrzę jakieś piękne i wydatne rezonatory mam za każdym razem niezmierną ochotę przytulić sie do nich i tak usnąć. Od tego czasu muzyka stała się moim przeznaczeniem tym bardziej, że w miarę dorastania dowiedziałem sie również wiele o znaczeniu wspomnianych wyżej dolnych partii i sposobów pogrywania na tychże instrumentach. Kolejnego szoku muzycznego doznałem w wieku 3 lat kiedy to w radio usłyszałem "In the Mood" grany przez orkiestrę rozrywkową Benny Goodmana. Wtedy już definitywnie zostałem odstawiony od rezonatorów (Od momentu kiedy ssąc, ciamkając i pogryzając za coś co wtedy wydawało mi się być gałką do regulacji rezonansu doprowadziłem nianię do stanu w którym oddech jej stał się głęboki po czym zaczęła dziwnie wzdychać przeplatając te westchnienia krótkimi cichymi okrzykami zadowolenia i czegoś tam jeszcze) i przeszedłem na dietę ze szklanego cycka z gumowym nyplem. Ma to swoje znaczenie albowiem moment usłyszenia w/w orkiestry związany był z odruchem szczękościsku przez co odgryzłem czy też może urwałem gumowy koniec szklanego cycka i cała zawartoć onego (kaszka manna lub inne świnstwo) poczęła się przemieszczać w dół począwszy od mojej brody. Następnie lekkim siurem po szyji przedostała się pod koszulkę aby w jej dolnej partji nabrawszy nieco energii poszła przez majtki i pieluchę w nie wrażoną, na czołówkę z siusiakiem. Po czym ciepłą falą mknąc przez spodnie dotarła do bucików. Nie chcielibyście Państwo słyszeć komentarzy mojej mamy. Widzicie? A ja musiałem. Od tego czasu kiedy słyszę utwór "In the Mood" , jakieś dziwne ciepło rozlewa się po ciele moim począwszy od brody przez szyję przedostaje sie pod koszulę aby nabrawszy energii przelecieć przez majtki prąc na czolówkę z siusiakiem i potem to już wielką fala ciepła poprzez nogi dotrzeć aż do stóp. Takie było moje kolejne muzyczne zauroczenie, które było aż tak silne, że zostało mi poniękąd do dzisiaj. A jak u Was?

Dzięki za pozdrowienia i te dla kursantek.Zapewniam,że wszystkie One należą do tych ładniejszych...Inne trafiają nie do mnie...( to ja teraz....roszada w trefle)Przepraszam przypadkowych czytelników tego postu ale razem z Markiem(zrytym, sory,Dzikim zresztą) pracujemy nad nową, ponad czasową grą towarzyską, więc pewne elementy tego tekstu mogą się wydawać..."zryte"... Pozdrawiam Ciebie Marku i Twoje (przynajmniej te ładniejsze) BERETY.

Taaak... pamiętam to urządzenie pn. Polonez, ja swój sprzęt "załatwiałem" po przez łańcuszek znajomych(ostatnie ogniwo w firmie "ZURT")...Wieża "Diory" z tunerem Toską" i po jakimś czasie do tego zestaw głośników - kolumny "Altus" chyba 220 mocy tzw. muzycznej. Do tego wspomniany wcześniej gramofon i sąsiedzi byli bez szans...nawet Ci z końca mojej ulicy! . A pierwszy "załatwiony" Album ABBY słuchałem mniej więcej przez 2 tyg. codziennie a raczej conocnie od 22:00 do 03:00 nad ranem.Oto kolejne wspomnienia związane z początkami moich muzycznych fascynacji zresztą nadal ciągle raczej początkuję, odkrywając ciągle coś nowego w otaczającym mnie świecie muzyki....

Fado- po portugalsku oznacza los, przeznaczenie, ale jest też stylem muzycznym powstałym w biednych dzielnicach portowych miast portugalskich. Styl ten zwany jest też portugalskim bluesem. Jego prześliczną przedstawicielką jest Ana Moura. Jej płytę można nabyć w Merlinie. Odkryłem ten rodzaj muzyki niedawno i zafascynowałem się nim niesamowicie. Oto jej przykład:
http://www.youtube.com/watch?v=gZcf9nR3m0o

Nie znam portugalskiego, ale klimat melodii podpowiedział mi taki oto tekst, który powstał w mojej wyobraźni podczas słuchania tej muzyki:

Czytanie poniższego wiersza będzie miało sens po wysłuchaniu kilku kawałków Fado


FADO

W portowych dzielnicach Lizbony
bieda i niedostatek rytm pieśni tworzą
Kobiety w kok uczesane ciało oddają
z przekory i wbrew swoim ojcom
W portowych dzielnicach Lizbony
mężowie rżną w karty o pasek do spodni
by w garści je trzymać nazajutrz.
Alfama i Mouraria zapachem ryb słyną
Pełne ich kosze handlarze sprzedają
służącym bogaczy za grosze miedziane
Trudno się ustrzec pokusie gry w kości
gdy ślepiec bez oka zręcznie je miesza
i mami przechodnia złudą wygranej,
wygranej losu rybaka bez sieci i łodzi,
rybaka z pradziada, z tradycją biedaka



W portowych dzielnicach Lizbony
bieda i niedostatek rytm pieśni tworzą
Rum z przemytu, w beczułkach krągłych,
z piwnicy portowej spelunki szemranej
leje się wieczorami obficie w rytm fado
Dziewczyny urocze w kok uczesane
kuszą swym biodrem brodaczy podpitych
co nigdy do domu nie dotrą, bo go nie mają
W portowych dzielnicach Lizbony
dzieją się rzeczy różne, niech nic cię nie dziwi
bo wszystko jest cudne…

TW 15.02.2011

Świetna muzyka. W ogóle muzyka (jeśli można tak określić) italo - iberyjska wzrowana na muzyce ludowej, czerpiąca z folkloru tych krajów jest taka bardzo przemawiąjąca do zmysłów. Czuje sie w niej obrzymią przestrzeń ,niekiedy tęsknotę z czymś?!. Bardzo lubię takie klimaty. Jest wręcz wspaniała kiedy chcemy się zrelaksowć i odpreżyć. Siadamy, słuchamy, puszczamy wodze wyobraźni i........odlatujemy gdzieś na morza południowe.
Świetny tekst.

FADO.Trzeba będzie zapamiętać i częściej słuchać. Dzięki.
Fajne motto w stopce. Trudno się z nim nie zgodzić.

No, to jest nas dwóch. A muzyka naprawdę genialna. Jak się w nia wsłuchać, to slyszy się wspólne brzmienia z grecką, brazylijską (nic dziwnego) czy nawet cyganską muzyką, a nawet rosyjskimi balladami czy klimatami bałkanskich tamburasich. dla mnie bomba. O instrumentach nawet nie śmiem pisać. Super.

Generalnie masz racje. Swoim wtraceniem chcialem tylko zasygnalizowac, ze fado w sumie jest dosyc popularne u nas w Polsce. Duzo latwiej trafic na plyty z muzyka fado /np w empiku/ niz na plyty bluesowe.