Okolice Bluesa

Ktos napisal pod innym klipem tego "artysty":

@ICAndrei Nope, just this shitty excuse for talent. I can make that shit, doesn't mean i wanna produce it for people to listen to and think "yeeeees i can feel the emotioooon"
Fuck that.
It. Is. NOISE.
There's no talent or any thought; involved whatsoever other than that momentary flicker of "what the fuck should i hit next!?"

To jest gowniany przyklad talentu. Jesli potrafie robic takie gowno to nie znaczy, ze chcialbym to pokazywac ludziom myslac "taaaa czuje te emocje"
Pier..olic to! TO JEST HALAS.
Nie ma w tym zaangazowanego talentu w najmniejszym nawet stopniu poza jedna mysla "jaki by tu brzedeknac nastepny dzwiek."
Tyle "poeta"

Ze swej strony chcialbym tylko dodac, ze przypomina to malarskie eksperymenty sztuki nowoczesnej w stylu czarna kropka na bialym tle,
albo plotno pomalowane farba podkladowa...
Do tego robienie madrych min , a z ludzi balona.
W moim slowniku jest na to jedno slowo hchsztaplerka.

Ale do wielbicieli tego typu "talentow" inny internauta napisal:
Rozkoszujcie sie tymi dzwiekami i bezpodstawnym przykonaniem, ze to cos znaczy, a Wy nalezycie do tej niewilkiej garstki, ktora to slyszy i rozumie.

Na dzisiaj tyle ale w najblizszym czasie nie omieszkam przedstawic jeszcze kilku moich ulubionych wywrotowcow Ps. A co do tak kontrowersyjnego Dereka Baileya, to taka ciekawostka. Bardzo zabiegal o wspolny koncert razem z nim Pat Metheny i te zabiegi okazaly sie udane. Panowie zrealizowali serie /w sumie 4/ albumow koncertowych.

Zadziwiające... to muzyka której nie można słuchać ot tak w samochodzie... jednak na pewno artysta próbuje przez nią coś przekazać ... swoją niekonwencjonalną filozofię ... szkopuł tkwi w tym żeby nie oceniać, a po prostu posłuchać i spróbować zinterpretować...

To ja zapodam taką płytę - banjo, gitara, bas, instrumenty perkusyjne..

Buckethead - "Spinal Clock"



Piszą, że odbiór płyty był mieszany. . Niektórzy krytykowali jej wysoce eksperymentalną treść i wyrazili niechęć podążania artysty w tym kierunku. Jednak album nadal jest popularny ze względu na jego publikację w ograniczonym nakładzie.
Ja bym tej płyty za chiny nie kupił , choć Bucketheada lubię .

Tutaj próbki :
http://www.youtube.com/watch?v=bN3fATDlpQw
http://www.youtube.com/watch?v=8SQ2NyE043k&NR=1

A to ja przedstawię tego pana ( na zagadkach został całkowicie zignorowany )












Rabih Abou-Khalil (oud, strings, flute); Howard Levy (harmonica); Michel Godard (tuba); Mark Nauseef (drums); Nabil Khaiat (frame drum).

i jeszcze Skeleton Dance z wspomnianej przeze mnie płyty.
Ten numer wpada w ucho !

http://www.youtube.com/watch?v=jhqnKEAlj2c&NR=1

Co by nie powiedzieć wszyscy w/w twórcy nastrój potrafią zbudować - nieco przygnębiający - ale zawsze to coś

Ja go znam od tej strony. Mowie o Bucketheadzie. Jest taki album, brzmiacy bardzo hevy nagrany dla wytworni Johna Zorna : http://www.allmusic.com/album/kaleidoscalp-r801495
Pod tym linkiem info o plycie i sample. Mozna sobie wyrobic opinie. Dla mnie dosyc ciekawa pozycja w jego dorobku. A to co zaprezentowales Roj, musze przyznac, ze mnie troche zaintrygowalo. Nie znalem tego wydawnictwa. Czy calosc jest tak delikatna jak te probki?

Jacek zauwaz, ze dalem przyklady artystow ktorzy i w rozumieniu bardzo konwencjonalnym sa znakomici. Sw. pamieci Derek byl np uznanym muzykiem sesyjnym i nie byl samoukiem. Marc Ribot to ostanio nadworny gitarzysta Roberta Planta a wczesniej Toma Waitsa by wymienic tylko tych 2-ch. Andrea ostanimi czasy odszedl od jazzu i ponownie koncentruje sie na muzyce klasycznej / gra w orkiestrach symfonicznych/ pisze tez muzyke do filmow /takich rozrywkowych robionych w fabryce snow / Na temat Johna Coltrane nie ma sensu pisac. Sadze, ze jego dorobek tak ten konwencjonalny jak i awangardowy zna wiekszosc.