Okolice Bluesa

rocken, stałeś się prawdziwym animatorem tego forum.
te stare tematy ciekawe - jakoś się chciało nam jeszcze wykłócać o pryncypia :)
a co do popularności wintera odpowiedź wydaje mi się dość prosta. johny nigdy chyba jakoś specjalnie nie zabiegał o media, jego sztuka jest dość mało uniwersalna, to i zamiast statusu gwiazdy rtv zyskał inny - stał się wykonawcą kultowym. myślę, że to nie gorsza pozycja w branży, charakteryzuje się tym, że wykonawca jest popularny właśnie wśród takiej publiczności, na jakiej mu zależy :)

a co do popularności w Polsce?
analizując (dość przypadkowo, ale jednak) różne wypowiedzi na fb czy youtubie, mogę tu zademonstrować wyobrażenie przeciętnego Polaka o bluesie:

tu jest właściwie wszystko. rytm, fajna melodia, nie smutne (ale trochę molowe :), solówki (a jakże) i przystojni gitarzyści ;)
niestety, johny winter trochę pod te kryteria nie podlata:


ps. swego czasu znajomi brali udział w którymś z programów "talentowych" (nie wyemitowali ich zresztą chociaż mieli dużo punktów, ale mieli zwykłe życiorysy) i byłem zszokowany gustem tej publiki zebranej w telewizorze - dostała spazmów euforii kiedy na scenie pojawiło się trio akordeonowo-klarnetowo-trąbkowe i zagrało wiązankę nie znanych mi przebojów discopolo. co prawda w tym zestawie brzmiało to bardzo odjazdowo i psychodelicznie (tym bardziej że WSZYSCY fałszowali) ale to publiczności zbytnio nie tłumaczy.. no, wiedziałem, że chała w naszym kraju jest najpopularniejsza, ale w tym wypadku okazało się, że nie miałem pojęcia jak głęboko jest dno.

Rockendroll.. Przypomniałeś rakiet. Myślę, że Johnny z '74 miałby spore szanse na wygranie tegorocznej Eurowizji :
https://www.youtube.com/watch?v=BBTjimrDbik

Ja z rock'n'rolli granych przez Wintera chyba najbardziej lubię "Rock & Roll Hoochie Koo"
https://www.youtube.com/watch?v=oFhnatkQ2b8

Co do kreacji scenicznej z tego okresu to chyba sam Winter niezbyt to dobrze wspomina. Menadżerka próbowała sztucznie kreować go jako następcę Hendrixa, ale sam Winter mówił, że jego bardziej ciągnęło do grania bluesa niż mocnych kawałków rockowych. Z tego, co widać na filmikach to do kreacji Hendrixa im daleko. Trąci to raczej mocno odpustem niż jakimś dobrym smakiem.

A jeśli chodzi o szanse na Eurowizji to wydaje mi się, że jego brat Edgar miałby dużo większe. On chyba potrafi bardziej na czasie odstawić się, plus przewieszony na szyi parapet i podium jest murowane.

tak, te zapisy z młodych lat są piękne - jest w tym siła i świeżość
ostatnio zaczyna mnie przygnębiać "geriatryczność" rocka (nie bluesa - tu jak najbardziej).
muzycy, którzy przetrwali "okres burzy i naporu", po wszystkich szaleństwach zorientowali się, że granie i występowanie jest piękne. jednak wydaje mi się, że część z nich powinna już zrezygnować... smutno na to patrzeć czasami. nie każdy ma taki dystans do siebie jak keith richards, który stwierdził (zdaje się, że to było w tym filmie gdzie wystąpił razem z jolantą kwaśniewską , że on i ron są gitarzystami do dupy (w oryg. "we both stink, actually. but put us together and we're better than 10 guitarists")

W tym roku miał swoją premierę film dokumentalny poświęcony Winterowi.
Johnny Winter Down&Dirty
https://www.youtube.com/watch?v=--Asd6Pq5gk

Jakoś nie najlepsza ale można już w jednym kawałku zobaczyć cały program In Session na YT.
Johnny Winter & Dr John In Session 1988
https://www.youtube.com/watch?v=gY_dmkPhWMo