rocken pisze:Dla mnie o wiele bardziej Keith i Ronnie nawiązywali do słusznych korzenipodczas koncertu, Mick T. raczej przywołał klimat brytyjskiego ostrego blues-rock.
Dokładnie tak. Z tym mi się przede wszystkim kojarzy granie na Les Paulu. A jeżeli chodzi o jedynie słuszne korzenie, to dla mnie w ogóle nie istnieje takie sformułowanie. Wychodząc z takich założeń jazz powinien skończyć na ragtimie, czyli zanim się tak naprawdę zaczął. Już to kiedyś pisałem, ale uważam, że istnieje duże prawdopodobieństwo, że gdyby nie fala brtyjskiego, białego blues-rocka, to rootsowy blues skończyłby w skansenie. Z korzyścią dla wszystkich potoczyło się jak się potoczyło i dzięki temu mamy teraz okolice bluesa, które są bardzo pojemne stylistycznie. Osobiście to mi się własnie bardzo podoba, bo nie lubię ortodoksji w muzyce i nie tylko.
.
. To by bylo cos! Ikona rock 'n' rolla vs. ikona czystosci moralnej. Musze tam byc... Takie haslo reklamowe godne by bylo ich pierwszego managera, Andrew Loog Oldhama, ktory twierdzil, ze niewazne czy pisza o tobie dobrze czy zle; wazne, ze w pisza! Tak...bitwa tytanow....
