Moim zdaniem, teraz Warren Haynes będzie nagrywał po prostu dobre płyty. Drugiego "Life Before Insanity" nie będzie, zapomnijcie o tym... i nigdy już nie byłoby...z Woody`m czy bez. Nie da się, co płytę dokonywać dziejowego przełomu w muzyce! Nikt też nie nie utrzymał "wizjonerskiej" formy przez dwie dekady. Ani Led Zeppellin, ani Black Sabbath, ani Deep Purple, ani Metallica, nikomu się to nie udało i prawdopodobnie nikomu nigdy się nie uda. Nawet Warrenowi, choć nie ukrywam, iż od wielu lat jest to dla mnie muzyk nr 1. Czasem złośliwie mówię, że jest Warren, a potem długo, dłuuuugo nic...
Fakt, że nowa płyta to żaden tam soul czy też soul - blues etc. To oczywiście płyta blues-rockowa (i bardzo dobrze!) z silnymi soulowymi inspiracjami. Hołd złożony przez Warrena bohaterom swojej młodości, ale też pełnoprawny autorski album. Fakt, że nic nowego. Podobne obszary były już choć w bardziej ograniczony sposób, eksplorowane choćby na Deep End i Deepest End. To wszystko jest jednak zagrane i zaśpiewane tak, że chce się słuchać raz po raz. Jak dla mnie cały Warren
