Okolice Bluesa

Po kilku prośbach postanowiłam jakimś moim graniem się z wami podzielić.

Niestety, nie jest to rewelacja, ale od rana nad tym siedzę, bo ciągle albo zaczynam kaszleć, albo mi zapiszczy ta maszyna, albo mi sie palec ześliźnie i wciąż zaczynam od początku. Macie więc takie na surowo, niewypolerowane

Utwór (który dziś rano pierwszy raz usłyszałam - dobre hasło na usprawiedliwienie, nie? ) to "Sunny Side of The Street" (McHugh i Fields).
Pierwsza część jest odtworzeniem nagrania z dodaniem lekkiego bujania. Potem wchodzi coś co jest ... nazwijmy to moją parafrazą

To tyle słów wytłumaczenia i proszę o nie krzyczenie na mnie

PS: to dolne C tak stuka.

http://w929.wrzuta.pl/audio/5hWSsoUwLs2/sunny_side1

Cieszę się, że mogę być pierwszym recenzentem.
Miło się tego słucha, czując w dżwiękach dziewczęce (kobiece?) ciepło.
Może tylko gdzieniegdzie przydał by się atak dżwięku oraz troszkę dynamiki, czyli już to nieco ciszej, już nieco głośniej, gdyż raczej grasz wszystko legato i na jednym poziomie dynamiki. Ale wszystko przed Tobą. Standardy są obok jakiejś szkoły, nauczyciela, dobrym ćwiczeniem.
Candy Dulfer napewno kiedyś też tak grała.
Pozdrawiam i życzę sukcesów witając w gronie saksofonistów bluesowych.

Dzięki
A z nagrania nie jestem do końca zadowolona, prócz tego, o czym mówisz, dostrzegam jeszcze inne usterki (ah, nie będę głośno mówić, może nie wszyscy zauważą ), ale stwierdziłam, że jak nie wrzucę teraz, to chyba w ogóle!

Wciąż się uczę - dzięki za konstruktywną krytykę!

Pozdrawiam.

Jeśli wolno, dam Tobie taką radę. Słuchaj dużo saksofonistów, których styl się Tobie podoba. Na You Tube można ich znależć. I raczej słuchaj takiego rodzaju saksofonu na jakim się uczysz, czyli albo altu, albo tenoru. Płeć piękna gra przeważnie na alcie (lżejszy w dżwiganiu), chociaż w zeszłym roku w Polsce z Rod Stewardem była tenorzystka i nieżle wymiatała. Miała też swoja trasę w Polsce z kapela jazzowo-bluesową. W tej chwili wyleciało mi nazwisko z głowy. Osłuchanie to 50% tego co jest potrzebne w nauce. Proponowałbym od stylów prostszych i stopniowo coraz trudniejszych. Ale to już raczej truizm.

Tak jest. Ja już lepiej grać nie będę (powyżej 60-tki), chociaż na stare lata ćwiczę w piwnicy.
Zachęcam do pracy. Sax to piękna rzecz i warto go pokochać. Będzie Tobie bardzo wierny.
Pozdrawiam jeszcze raz.

Mam tylko taki nieładny problem, że jak gram cicho, to brzmię jak Lord Vader i nie potrafię sobie z tym poradzić. Za dużo powietrza w boki idzie...

Przejdziesz, ambitna z Ciebie kobietka .

Trzymam kciuki

Uczący się na instrumentach dętych mają właśnie problem z pomieszczeniem do ćwiczenia. Przeszkadzają sąsiadom.
W początkowym okresie nauki wskazane raczej jest granie głośne, aby wyrobić sobie tzw. aparat zadęcia. Chodzi tu o mięśnia ust. Jeśli ucieka Tobie bokami powietrze, to świadczy to o nieszczelnym zamykaniu ust wokół ustnika i właśnie o słabych jeszcze mięśniach. To są trochę bardziej złożone problemy i w okresie początkowym powinnaś wziąć lekcje u jakiegoś doświadczonego saksofonisty. Ma tu np. duże znaczeni odpowiedni dobór prześwitu ustnika do twardości stroika. Znależć tu można oznaczenia (różne u różnych producentów) i odpowiednio do tego dobrać stroik. Więc np. dla ustnika Otto Link 7 powinien być stroik o twardości 1 1/2 przy początkowej nauce. Można by tak pisać i pisać. Najlepiej jakbyś w okolicy wzięła lekcje u kogoś albo penetruj tą stronę, którą Tobie przesłałem.
Jak jakiś problem, możesz napisać do mnie na priva. Będzie to jednak mniej skuteczne.
Na pocieszenie dodam, że są b.dobrzy saksofoniści samoucy. Bodajże Scott Hamilton - tenor. Gra na płycie razem z Jimmi Witherspoonem