Okolice Bluesa

Hej!

Przedwczoraj skończyłem adaptację wzmacniacza Dynacord Twen II pod harmonijkę ustną - dokładniej chodziło o przystosowanie go do współpracy z mikrofonem krystalicznym (piezzo) Astatic.

Wzmacniacz Dynacord Twen II (lub Echolette Junior) przeznaczony jest w załoźeniu do współpracy z organami elektronicznymi o stosunkowo dużym poziomie sygnału wyjściowego (In1 = 18mV/500kom, In2 = 30mV/100kom) lub wysokosygnałową "czystš" gitara jazzową oraz mikrofonem dynamicznym z transformatorem dopasowujacym.

Wzmacniacz trafił do mnie w stanie nieomal fabrycznym, niemniej po czyjejś nieudanej przeróbce (nieuzgodnionej z właścicielem), która miast poprawić jego walory użytkowe jeszcze bardziej obniżyła czułość obydwu wejść.

Na szczęście przerabiający zmienił tylko wartości niektórych elementów - nie ingerując zbytnio w układ elektroniczny wzmacniacza.


Po przywróceniu prawidłowych wartości elementów zgodnie ze schematem ideowym wprowadziłem następujące modyfikacje:

2/ zbocznikowanie rezystorów katodowych R4 i R9 obydwu triod lampy ECC83 (w przedwzmacniaczu) dodatkowymi kondensatorami elektrolitycznymi 2u2/63V.

Umożliwiło to znaczne zwiększenie czułości wejść i poprawienie dynamiki i "soczystości" brzmienia zwłaszcza w zakresie niskich tonów.

Obydwa kondensatory są dołączane bądź odłączane (do masy) dwoma niezależnymi (indywidualnymi) przełącznikami: umożliwia to zmienianie czułości obydwu wejść w stosunkowo szerokim zakresie (4 możliwości).

3/ wykorzystanie dotychczasowego potencjometra INTENSITY (wibrato) jako regulatora MASTER.

Wymagało to zmiany dotychczasowej wartości kondensatora sprzęgającego C6 z 1000pF na 0.022uF (faktycznie dwa szeregowo połączone kondensatory 0,047uF pomiędzy którymi znajduje się potencjometr MASTER).

Zapewniło to zwiększenie szerokości pasma przenoszenia w zakresie niskich częstotkliwości (bardzo istotne dla "wysokotonowego" z natury mikrofonu krystalicznego).

"Dzielony" kondensator (z potencjometrem 1M w środku) nie powoduje zmiany punktu pracy siatki triody odwracacza fazy.

Wprowadzenie MASTER umożliwia:

- kameralną grę z czystym brzmieniem w małych salach (= pełne wysterowanie stopnia końcowego przy niższym wzmocnieniu przedwzmacniacza),

- kameralną grę "brudasem" w małych salach (= pełne wysterowanie preampa przy niższym wysterowaniu stopnia końcowego),

- ostrą "brudną" grę z pełną mocą przy pełnym rozkręceniu preampa - na dużych salach.

Właściciel wzmacniacza jest usatysfakcjonowany efektami adaptacji - używany przezeń Astatic zabrzmiał wreszcie zgodnie z wymaganiami stawianymi przy grze bluesowej.

Tę samą adaptację można przeprowadzić we wzmacniaczu Echolette Junior, który jest dokładnym "klonem" komba Dynacord Twen II (lub raczej na odwrót ).

Adaptacja jest odwracalna - nie wymagała jakiegokolwiek demontażu oryginalnych układów elektronicznych (po za odlutowaniem kondensatora i rezystora obwodu wyjściowego wibrato od dotychczasowego potencjometra Intensity - obecnie MASTER) - umozliwia przywrócenie wzmacniaczowi oryginalnego stanu (np. w przypadku sprzedaży).

Zmodyfikowany w ten sposób wzmacniacz zaskakujaco dobrze brzmi we współpracy z solową gitara elektryczną - bardzo głośno i z niezłym crunchem.


Pzdr. Zoltan

A ja, jako właściciel w/w wzmacniacza, mogę tylko potwierdzić pełne usatysfakcjonowanie efektem końcowym - brzmieniem i możliwościami. No i przede wszystkim chcę publicznie podziękować Zoltanowi, kóry odwalił kawał naprawdę porządnej roboty, a także azazzello - który z dużym poświęceniem wybijał mi z głowy "wynalazki" typu Peavey czy Randall, cierpliwie tłumacząc dlaczego się nie nadają do harmonijki (przez całe lata grałem wyłącznie akustycznie i wystarczał mi najzwyklejszy mikrofon podpięty do byle czego, więc nie znałem tych wszystkich niuansów). I to właśnie on polecił mi tego Dynacorda (sam gra na takim), a potem podpowiedział, jak można go zmodyfikować. A że w dziedzinie elektroniki jestem dyletantem, postanowiłem dać go fachowcowi. Niestety, nie miałem wtedy kontaktu z Zoltanem, więc dałem innemu - a ten, jak się okazało, nie bardzo zrozumiał, w czym rzecz. Zupełnie zignorował wskazówki otrzymane od azazzello, które mu przekazałem i zrobił tak, jak on uważał za słuszne. Jak się potem okazało - po prostu poobniżał czułość wejść. No i rzeczywiście dało się bardziej odkręcić potencjometr głośności - ale to dlatego, że cały amp grał ciszej. Więc w sumie wszystko było po staremu, tylko potencjometr głośności zatrzymywał się w innym miejscu.

A teraz ad meritum: vibra i tak nie używałem (do tego harmonijkarzowi służy aparat gębowy tudzież układ oddechowy ), więc wystarczyło je odłączyć i już był do dyspozycji potencjometr, który można było wykorzystać do sterowania stopniem mocy bez kaleczenia oryginalnego panela i dostawiania dodatkowego pota. A volume steruje już tylko preampem. Bo oryginalnie sterowanie preampem i końcówką wisi na jednym potencjometrze - volume. Vibro ma jeszcze drugi pot. Ten będzie służył do sterowania reverbem, w który w przyszłości - z pomocą nieocenionego Zoltana - mam zamiar ampa doposażyć, żeby mu już nic nie brakowało. A gdyby kiedyś zaszła potrzeba przywrócenia stanu pierwotnego - raz dwa się podłączy z powrotem.

Tylko gwoli ścisłości: jest we wzmacniaczu jeden niefabryczny element: mianowicie głośnik. Fabryczny był po prostu do dupy, za słaby i o jakiejś takiej "telefonicznej" charakterystyce. Teraz siedzi w nim Eminence Legend (taki, jak w Fenderach) i wydaje się, że to jest to.

W stanie oryginalnym Astatic JT-30 (z oryginalną wkładką MC101) brzmiał na tym wzmacniaczu kijowo - piskliwie i przede wszystkim cicho. Te "dopalacze" zwiększające czułość pozwoliły zwiększyć poziom głośności. Jedyna niedogodność to to, że jest do nich dość utrudniony dostęp - są na chassis, trzeba włożyć rękę pod górną tylną osłonę i namacać. A że leżą tuż obok lamp mocy - to palce co i rusz poparzone. Przynajmniej do czasu, kiedy nie nabiorę wprawy. Ale inaczej się ich umieścić na chassis nie dało, a obaj z Zoltanem byliśmy zgodni co do jednego: kaleczyć oryginalną budę czy panel byłoby bez sensu; szczególnie, że amp, jak na 34 lata, jest w doskonałym stanie.

Z kolei zwiększenie pojemności kondensatorów zredukowało górę obcinając piskliwość brzmienia, za to dodało mu dołu. Dodatkowo również do wkładki mikrofonu Zoltan wlutował równolegle 2 kondensatory ceramiczne 270 pF każdy (miał być jeden 470 pF, ale ułamała się nóżka ). Ta wartość została dobrana empirycznie - daje już wyraźną poprawę brzmienia na głębsze i ciemniejsze, a jeszcze nie osłabia znacząco sygnału.

I to na razie tyle. Za kilka dni wyjeżdżam na wakacje, więc nie bardzo mam czas, ale jak wrócę postaram się umieścić zdjęcia chassis i próbki brzmienia na Astaticu i green bullecie (niestety nówka made in Mexico, nie vintage).

Pozdrawiam

Tam, gdzie wszystkie inne "wintydże" - giełdy, komisy, alledrogo, ebay... Trzeba mieć chody u Pana Boga i trafić! Ja widocznie miałem, bo krótko po tym, jak mi azazzello polecił ten model - wstukałem nazwę w wyszukiwarkę na alledrogo i akurat ktoś sprzedawał, na dodatek w okolicach Balic, ode mnie niecałe 100 km, więc mogłem bez problemu podjechać, zobacz, ograć... I byłem jedynym kupującym, więc łyknąłem za wywoławcze 1200 zł. Potem z ciekawości przez jakiś czas sprawdzałem na alledrogo, ale już nie było. Na ebayu przemknęły 2 czy 3 sztuki w cenach ok. 500 Euro. Potem przestałem się bawić w śledzenie.

Aha, Dynacord Twen, jak wspomniał Zoltan, to klon Echolette Junior, więc i pod tą nazwą należy szukać. Powodzenia...

Ale, ale! Zdawało mi się, że Ty to raczej na gitarce śmigasz?


Wojtek

Tak, różnice w wartościach elektrolitów (n.b. wyjątkowo trudnych do zastąpienia w przypadku awarii - bo trójsekcyjnych z mocowaniem nakrętką) są w zasadzie pomijalne, ale w przypadku spadku pojemności Twen będzie miał wieksze skłonności do brumienia (niemiłe muczenie przy ściszonym volume).

Ponadto obydwa modele są wyjątkowo wrażliwe na niesparowanie lamp (pojawia się brum 100Hz "w tle") - wynika to zapewne z faktu zastosowania tetrod w PP końcówce i dużej wartości Rk (180R) - wzmacniacze z PP pentodami nie są aż tak uciążliwe.

Prawdopodobnie pomogłoby wstawienie dwóch oddzielnych członów RC w dla każej z katod tetrod 6V6 - zamiast wspólnego rezystora i kondensatora katodowego.

Zastosowany w Twen Isophon jest produktem doskonałej firmy głośnikowej, ale brzmieniowo jest dziwnie płaski i telefoniczny - zamiana go na każdy inny (Celestion, Eminence czy nawet nasz wintadżowy GD30/30) zdecydowanie poprawia walory brzmieniowe komba.

Ciekawi mnie coś innego:

1/ wyjątkowo niska pojemność kondensatora sprzęgającego triodę odwracacza fazy z poprzedzającą lampą - 1000pF Do tego ceramik

To jakaś paranoja: takie kondasy stosuje się do podbijania wysokich tonów w obwodach regulacji wzmocnienia a nie jako sprzęgajace, przecież to praktycznie nie przenosi niskich tonów

2/ zastosowanie potencjometrów liniowych do regulacji poziomów volume i intensity (wibrato).

Na szczęście przy zastosowaniach "harmonijkowych" liniowy volume zapewnia precyzyjniejszą regulację - zwłaszcza przy nieuniknionych i nadzwyczaj silnych tendencjach mikrofonów "dookólnych" do sprzężeń akustycznych z głośnikiem piecyka.

Pzdr. Zoltan

P.S. Do Kolegi Azazzello: a skanuj Waść tego Twena, skanuj go co rychlej, no i podeślij mi proszę - albo wrzuć na Fotosik czy podobny serwer i podaj link na Blues - będzie z korzyścią dla "ogółu" .