Audycja 23.11.2008

[Marek Kaczanowski]

[74yaro]

Marku tym razem na pewno będę słuchał, bo zawartość audycji interesująca, przede wszystkim Locomotive GT i Dias De Blues, a reszta zespołów mi nie znana, (więc tym bardziej będe słuchał).

[Marek Kaczanowski]

Jarku tak zastanawiałem się nad Locomotiv Gt. W ostatnim czasie "odkurzyłem" płyty tej
grupy i postanowiłem przypomnieć. Tam też jest blues. Szczególnie te pierwsze płyty miały w sobie coś wyjątkowego.
A The Donkeys ? Znasz ich Zagadka ?

[effcia]

[Marek Kaczanowski]

[74yaro]

[sawyer]

Jakaż przyjemna niespodzianka. Locomotiv GT!



Bardzo dawno ich nie słyszałem. O ile jeszcze Omegę ze swoją nieśmiertelna „Dziewczyną o perłowych włosach” można czasami usłyszec, to Locomotiv GT praktycznie nie. A przecież w latach 70–tych madziarzy, to była jedna z nielicznych zagranicznych nacji nie angielsko–amerykańskich tolerowanych w muzyce przez nas, słuchaczy, a na pewno jedyna z naszego bratniego obozu. No może jeszcze słuchało się trochę naszych braci zza południowej granicy: Blue Effect, czy Collegium musicum.
Lovomotiv GT, Omega, Bergendy, Scorpio, Fonograf, General – to ich słuchaliśmy, po ich płyty staliśmy w kolejkach. Na żywo udało mi się zobaczyć Omegę. Chyba w 74 roku odwiedziła mój rodzinny Słupsk. Jakież to było przeżycie. Miesiąc przed i miesiąc po koncercie był to jedyny temat naszych rozmów. Nie widziałem na koncercie Locomotiv’u, ale miałem płytę koncertową z Polski.



Skąd się wzięła siła węgierskiego rocka – chyba z nastawienia władz – przynajmniej nie przeszkadzali. Talentów u nas nie było mniej, ale jakby warunki inne. Marek Ałaszewski – lider Klanu – w jakimś wywiadzie powiedział, że Klan miał zakaz występów dla więcej niż 100 osób. Jeden z powodów – za długie włosy.

To, co nam jeszcze odpowiadało w nagraniach węgierskich zespołów, to język. Sporo nagrywali po angielsku, a sam węgierski też nieźle brzmiał. Pan Redaktor Marek (Fiat auto części – copyright Emdżi) przypomni Locomotiv GT, to ja zaproponuję Omegę, żeby pokazać, że węgierski tylko tak dziwnie wygląda.

Rok 1969, tytułowy utwór z płyty „Tízezer lépés” – “10000 kroków” – jest tam też “Gyöngyhajú lány”, czyli „Dziewczyna o perłowych włosach”



Fragment tekstu wygląda tak:

Tízezer lépés kéne csak
Tízezer boldogtalannak
Tízezer elfelejtett csók
Tízezerszer elszakított

Ale brzmi zupełnie przyzwoicie (zwłaszcza jak na 1969 rok)

http://pl.youtube.com/watch?v=zHBKDO6d-VA

[Marek Kaczanowski]

[sawyer]

[Marek Kaczanowski]

[Pawel Freebird Michaliszy]

[sawyer]

[Marek Kaczanowski]

[Marek Kaczanowski]

[sawyer]

Kontynuując (dalej - jakby to powiedział komentator sportowy) nasz wątek wokalistek, to jestem bardzo ciekaw Carmen Maki. Określenia "japońska Janis Joplin", czy "japońska Maggie Bell" są bardzo intrygujące. Zaczęła śpiewać w połowie lat 60-tych. Przełomem w karierze była współpraca z Blues Creation - legendą japońskiego blues-rocka. Wtedy to z piosenkarki pop zamieniła się w bluesowo-rockowa wokalistkę. Z Blues Creation nagrała chyba tylko jedną płytę. Dalej nagrywała z własnymi zespołami np OZ lub solo. Tak przynajmniej zrozumiałem angielski tekst

A dla zachęty - Carmen Maki

[ludwik]

[Andrzej Jerzyk`e]

[Marek Kaczanowski]

[sawyer]

[Marek Kaczanowski]

[JaRas]

[sawyer]

[Marek Kaczanowski]

[Marek Kaczanowski]

[sawyer]

GLEEMEN

Włoski zespół, założony w Genui pod koniec lat 60-tych. Liderem był gitarzysta Pier Nicolo "Bambi" Fossati. Zaczęli - z sukcesem - od Beatles'ów:



Następna płyta - wydana w 1970 roku, to jest to, co tygryski (starszaki) lubią najbardziej. Blues, rock, psychodelia, hendrixowskie brzmienia gitary, hammondy, mocna sekcja.



Następnie zespół pożeglował w stronę prog rocka pod nową banderą - Garibaldi.

P.S. Mam nadzieję, że to o ten Gleemen chodzi

[sawyer]

DIAS de BLUES



Imię i nazwisko: Dias De Blues

Data urodzenia: 1972 r

Miejsce urodzenia: Urugwaj

Imiona rodziców: Opus Alfa (grali tam jeszcze z dwoma muzykami)

Zainteresowania: granie blues-rocka

Płeć: 3 x męska: Daniel Bertolone, Jorge Graf, Jorge Barral

Inspiracje: Cream, Led Zeppelin, Cactus

Dokonania: płyta



Zespół nagrał jedną płytę, której wydania różnią się okładkami, ewntualnie trochę zawartością - np . połączone wydanie nagrań Opus Alfa i Dias de Blues.

Z przyczyn politycznych i ekonomicznych panowie z Dias de Blues powiedzieli sobie "do widzenia" i rozjechali się po świecie - Graf - Nemcy, Barral - Hiszpania i Bertolone - Australia, gdzie jak się doczytałem mógł kupić sobie wreszcie gitarę - to bida w tym Urugwaju była.

Wnioski : Kawał porządnego, mocnego blues-rocka. Koniecznie słuchać!

[sawyer]

TOAD

Będę strzelał:

Zespół blues-rockowy ze Szwajcarii. Działał chyba w pierwszej połowie lat 70-tych - z tego okresu pochodzą wszystkie nagrania na jakie natrafiłem.

Skład:
Vittorio "Vic" Vergeat - guitar, vocals, piano
Cosimo Lampis - drums, percussion, vocals
Werner Fröhlich - bass, vocals

Inspiracje wiadome: Cream, Free, Led Zeppelin.

To jest jedyne zdjęcie zespołu jakie znalazłem



bo na okładkach płyt raczej nie pokazywali swoich podobizn

[ludwik]

no Marku, podgrzana atmosfera, gorący, niedzielny wieczór się zapowiada.

[sawyer]

CORPUS

Jedyny Corpus jaki znalazłem to zespół z Teksasu. Grał boogie blues'a połaczonego z psychodelią. Podstawą brzmienia było dwóch świetnych gitarzystów William Grate i Richard De Leon.

Corpus: Creation a child


Za tym, że to jest ten Corpus, który będzie w audycji Marka przemawia fakt, że zespół swą nazwę wziął od miasta, z którego pewnie pochodzą muzycy. A nazwa miasta to Corpus Christi, co pasuje nam do Radio Fiat auto części (copyright Emdżi)

[Marek Kaczanowski]

P.S. Mam nadzieję, że to o ten Gleemen chodzi Wink


Tak Jurku o ten Gleemen chodzi