Audycja 10.08.2008

[Marek Kaczanowski]

W kolejnej audycji śliczne bluesowe dżwięki zagrają:

1 MIKE BLOOMFIELD, AL KOOPER, STEVE STILLS
2 THE PAUL BUTTERFIELD BLUES BAND
3 BOB DYLAN
4 BLOOMFIELD, KOOPER
5 CREAM
6 ERIC CLAPTON

[JaRas]

No to Ci powiem tak
Pub Matrgona (wiem skąd Matragon jest - znam to miejsce) Pod Caryńską:
11-12.08 Jacek i Placek
13.08 Alex z Californi
14-15.08 Out Sider Blues

w skrócie Dołżyca "W Cieniu PRL-u"
13.08 godz. 24.oo Śpiewanie na nocnej zmianie - Waldek Mieczkowski
14.08 godz.24:00 koncert Tańcowanie na nocnej zmianie - Ratatam,
Anam na Eireann
15.08 23:00 projekcja filmu Bieszczadzka kolejka leśna - podróż sentymentalna Jacka Frankowskiego oraz audycja radiowa na żywo Remedium solińskie Janusza Deblessema
24:00 koncert Rymowanie na nocnej zmianie - Tomek Wachnowski, Fkrutce
16.08 2:00 koncert OKTAWERFEST część I -
Max Band, Ślemienianie(kapela góralska), Duchy,
Orkiestra Świętego Mikołaja 18:00 koncert laureatów konkursu piosenki 19:30 koncert OKTAWERFEST część II -
Andrzej Garczarek, Stare Dobre Małżeństwo,
Piotr Bukartyk, Lubelska Federacja Bardów
17.08 4:00 koncert Blues na nocnej zmianie - Chołody Blues Trio, Joanna Pilarska

No jeszcze parę imprez w Cisnej. Od rana oczywiście na szlak.
Nawet Clapton nie jest w stanie mi tego odebrać

[Dr. Zombie]

W tamtą niedzielę było bardzo Polsko, a teraz widzę że będzie światowo.

Znam Boba Dylana i Erica Claptona.

No i jeszcze Cream. Nie będę może oryginalny ale najlepsza ich rzecz to "Sunshine of your Love".

[Marek Kaczanowski]

Jaras, życzę przyjemnej wyprawy w Bieszczady.pozdrów wszystkie Dobre Anioły.
W szczególności Asię.

[Marek Kaczanowski]

W tamtą niedzielę było bardzo Polsko, a teraz widzę że będzie światowo.

Znam Boba Dylana i Erica Claptona.

No i jeszcze Cream. Nie będę może oryginalny ale najlepsza ich rzecz to "Sunshine of your Love".

Cześć Dr.Zombie. Tylko pozazdrościć znajomości z Dylanem i Claptonem
Warto poznać jutrzejszych wykonawców. Mike Bloomfield to mistrz cudnych bluesowych dżwięków.

[Dr. Zombie]

W tamtą niedzielę było bardzo Polsko, a teraz widzę że będzie światowo.

Znam Boba Dylana i Erica Claptona.

No i jeszcze Cream. Nie będę może oryginalny ale najlepsza ich rzecz to "Sunshine of your Love".

Cześć Dr.Zombie. Tylko pozazdrościć znajomości z Dylanem i Claptonem
Warto poznać jutrzejszych wykonawców. Mike Bloomfield to mistrz cudnych bluesowych dżwięków.

Ha ha ha. Źle się wyraziłem.

Jak tylko czas pozwoli to jutro chętnie posłucham audycji.

[JaRas]

Jaras, życzę przyjemnej wyprawy w Bieszczady.pozdrów wszystkie Dobre Anioły.
W szczególności Asię.

Tak Marku w takim sensie napisałem mój post. Pozdrowię Bieszczadzkie Anioły jak mi się uda, bo wiadomo:

Anioły są takie ciche
Zwłaszcza te w Bieszczadach
Gdy spotkasz takiego w górach
Wiele z nim nie pogadasz

No i jak nie będzie chciał pogadać.
Najbardziej już to czuje będzie mi brakowało tych paru audycji, które nie zawiesiły działalności na okres letni, odbieranych z neta. Te audycje to Twoja Marku, Józka i Jimmiego.
Hłe taki skład ustawiłeś a mnie nie będzie, no trudno kiedyś trzeba wypocząć, wrócę 24.08 bezpośrednio na Twoją audycję. Na pewno przygotujesz coś extra, może o zbliżającej się Laubie.
I tu dostałem dzisiaj tragiczną wiadomość. W innym przypadku należałoby się cieszyć, ale dostać tak normalnie przy sobocie po robocie zaproszenie na wesele, które odbędzie się 13.09
Kto bierze ślub 13, no są tacy i to w mojej rodzinie.
Wiem skąd wzięło się powiedzenie "Z rodziną najlepiej na zdjęciu"

Życzę wszystkim dobrego odbioru i miłej pogaduchy podczas słuchania tych dźwięków. Jak to mówią komu w drogę temu ...trampki... no to zakładam i spadam

[Marek Kaczanowski]

W tamtą niedzielę było bardzo Polsko, a teraz widzę że będzie światowo.

Znam Boba Dylana i Erica Claptona.

No i jeszcze Cream. Nie będę może oryginalny ale najlepsza ich rzecz to "Sunshine of your Love".

Cześć Dr.Zombie. Tylko pozazdrościć znajomości z Dylanem i Claptonem
Warto poznać jutrzejszych wykonawców. Mike Bloomfield to mistrz cudnych bluesowych dżwięków.

Ha ha ha. Źle się wyraziłem.

Jak tylko czas pozwoli to jutro chętnie posłucham audycji.

Zapraszam serdecznie.

[Zbyszek Stępski]

Zapraszam serdecznie.

Marku , to wieczorem a teraz bujamy się razem przy BOB - ie

[Marek Kaczanowski]

Jest po piątej rano a my już się bujamy.
Śliczny plakat Zbyszki.

[maRysia]

Kolejny tydzień miną...
Do wieczora kiedy to po-bujamy się znów razem

[Adam Węgrzynowicz]

Bob Dylan (właściwie Robert Allen Zimmerman ur. 24 maja 1941 roku w Duluth, Minnesota) - amerykański piosenkarz, kompozytor, pisarz i poeta pochodzenia żydowskiego (Zushe ben Avraham).

Jest jedną z najważniejszych postaci muzyki popularnej ostatnich pięciu dekad. Swój indywidualny styl oparł na wielu gatunkach muzycznych, od tradycyjnego amerykańskiego folku i country-bluesa do muzyki gospel, rock and rolla, rockabilly, czy angielskiej, szkockiej i irlandzkiej muzyki folkowej, a także jazzu i swingu. Występuje z gitarą akustyczną, elektryczną, keyboardem, harmonijką ustną.

Wczesne utwory Boba Dylana zawierające komentarze społeczne, polityczne, filozoficzne i odwołujące się do literatury ignorowały istniejące konwencje muzyki pop wpisując się w nurt ówczesnej kontrkultury.

Twórca piosenek uznawanych za hymny pokolenia: Blowin' in the Wind, Like a Rolling Stone i protest songów: The Times They Are a-Changin', Hurricane.

Jego twórczość była nagradzana Grammy, Oscarem i Nagroda Pulitzera. Bob Dylan kilkakrotnie nominowany był do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

Dylan wystąpił w Polsce na dwóch koncertach w 1994 roku. Po raz kolejny wystąpi 7 czerwca 2008 roku w warszawskim klubie Stodoła
Pochodzenie i lata młodzieńcze [edytuj]
Bob Dylan urodził się 24 maja 1941 roku w Duluth w Minnesocie. Jego dziadkowie ze strony ojca Zigman i Anna Zimmerman wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych z Odessy na Ukrainie po pogromach antyżydowskich w 1905 roku. Pradziadkowie Dylana ze strony matki, Benjamin i Libba Edelstein wyemigrowali w 1902 roku do Stanów Zjednoczonych z Litwy.

Niewiele wiadomo o dzieciństwie i młodzieńczych latach Dylana. On sam niechętnie ujawniał jakiekolwiek szczegóły. Nieliczni świadkowie jego dzieciństwa dostarczają niepełnych i niekiedy sprzecznych informacji. Niektórzy twierdzą, że jako chłopiec posiadał piękny, czysty głos. Być może przeszedł nawet profesjonalny trening u kantora w lokalnej synagodze.

W latach młodzieńczych nauczył się grać na gitarze, jednak jego pierwszym instrumentem było pianino. W szkole średniej założył kilka zespołów: m.in. The Shadow Blasters i The Golden Chords. Występ tego ostatniego zespołu na szkolnym festiwalu talentów był tak głośny, że dyrektor szkoły w trakcie wykonywania piosenki Rock and Roll Is Here to Stay (zespołu Danny & the Juniors) wyłączył mikrofony.

We wrześniu 1959 roku przeprowadził się do Minneapolis i rozpoczął studia na University of Minnesota, których nigdy nie ukończył. W czasie swych krótkich studiów porzucił rock and roll i zainteresował się amerykańską muzyką folkową wykonywaną głównie z akompaniamentem gitary akustycznej. Piosenki, głównie autorstwa Woody'ego Guthrie oraz Hanka Williamsa, młody Robert Zimmerman grywał w lokalnych klubach pod pseudonimem Bob Dylan. Wkrótce pseudonim ten stał się legalnym nazwiskiem artysty.


Kariera muzyczna
Pod koniec pierwszego roku studiów Dylan porzucił Uniwersytet. Pozostał w Minneapolis i przez krótki czas występował w objezdnym zespole folkowym odwiedzając na m. in. Denver, Madison i Chicago. W styczniu 1961 roku przeprowadził się do Nowego Jorku, by tam występować, a także odwiedzić umierającego w szpitalu w New Jersey legendarnego Woody'ego Guthrie. Spotkania z Guthriem miały niewątpliwie największy wpływ na Dylana w jego wczesnej karierze muzycznej. Dylan postanowił pozostać w Nowym Jorku i poświęcić się karierze śpiewaka folkowego.

Od kwietnia do września 1961 roku dawał występy w klubach w Greenwich Village, ówczesnym centrum artystycznego i intelektualnego fermentu. 11 kwietnia tego roku występował jako support dla Johna Lee Hookera w klubie Gerde's Folk City. Występ w tym samym klubie z 26 września zaowocował bardzo pozytywną recenzją Roberta Sheltona w New York Times. We wrześniu został również zaproszony przez folkową piosenkarkę Carolyn Hester do gry na harmonijce przy nagrywaniu jej trzeciego albumu. Dzięki temu zwrócił uwagę producenta albumu Hester, Johna Hammonda z Columbia Records.

W 1962 roku nagrał w Columbia Records swój pierwszy album zatytułowany Bob Dylan zawierający 13 utworów, z których tylko dwa były jego autorstwa. Pozostałe to aranżacje tradycyjnych amerykańskich piosenek folkowych, bluesowych i gospel. Pierwszy album Dylana nie sprzedawał się dobrze (5000 egzemplarzy), jednak dzięki pomocy Hammonda i Johnny'ego Casha kierownictwo Columbia Records nie zerwało kontraktu z młodym piosenkarzem.

2 sierpnia 1962 roku Dylan w nowojorskim Sądzie Najwyższym zmienił imię na Robert Dylan. Tego samego miesiąca podpisał umowę z Albertem Grossmanem, który stał się jego menedżerem do roku 1970.

Kolejny album The Freewheelin' Bob Dylan z maja 1963 roku zwierał 13 piosenek zainspirowanych przez twórczość Woody'ego Guthriego i Pete'a Seegera. Były to akustyczne ballady z poetyckimi, politycznie zaangażowanymi tekstami. Album otwiera piosenka Blowin' in the Wind, która na trwałe weszła do kanonu muzyki folkowej.

Dylan nie należał do artystów, którzy daliby się uwięzić w granicach jednego gatunku czy stylu. Stale poszukiwał i zawsze był gotowy do podjęcia nieortodoksyjnych wyzwań. Podczas pobytu w Europie zapoznał się z dynamicznie rozwijającą się europejską odmianą rock and rolla i zrozumiał artystyczny potencjał leżący w tej muzyce, w USA traktowanej z pewną pogardą. Wpływ, jaki ta muzyka wywarła na Dylana, był rewolucyjny. W 1965 r. Dylan zbulwersował opinię muzyczną występując na Newport Folk Festival z elektryczną grupą rockową. Uznano to za "zdradę" folku. Dylan został wygwizdany.

Legenda głosi, że wielki Pete Seeger w czasie występu wtargnął na scenę z siekierą, usiłując poprzecinać kable od gitar. Dylan się tym nie przejął. Także i w czasie europejskiego tournée grał głośną, elektryczną muzykę. Była to prawdopodobnie najtrudniejsza trasa w historii Dylana. Wydawało się, że misją publiczności było tak głośne gwizdanie i wycie, by zagłuszyć dźwięk jego elektrycznej gitary. On zaś postawił sobie za cel grać tak głośno, by zagłuszyć ryki zbulwersowanej publiczności. Wyłom został jednak dokonany i amerykańskie grupy zaczęły się elektryfikować.

W tym okresie Dylan związał się z grupą The Band akompaniującą mu w czasie koncertów i studyjnych nagrań. Największym przebojem Dylana z tego okresu było Like a Rolling Stone. Spotykał sie z Edie Sedgwick muzą Andy'ego Warhola.

Bob Dylan, choć jako dziecko wychowany był w tradycji judaistycznej, nie przywiązywał żadnej wagi do religii. Dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych przeszedł krótki okres nawrócenia i przyjął chrzest w chrześcijańskiej wspólnocie "Winnica". Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych nagrał kilka albumów o treści wyłącznie religijnej: Slow Train Coming, Saved i Shot of Love, które są utrzymane w stylu rocka chrześcijańskiego. Jest wegetarianinem.

Choć Bob Dylan nigdy nie ukończył uniwersytetu, wielokrotnie otrzymał tytuł doctor honoris causa prestiżowych uczelni, z czego osobiście odebrał tylko dwie (Uniwersytetu Princeton w 1970 roku i szkockiego Uniwersytetu St. Andrews w roku 2004). Jest też laureatem wielu nagród muzycznych i literackich. Siedem razy nagradzany był nagrodą Grammy. W 2000 otrzymał Oskara w kategorii najlepsza piosenka za Things Have Changed z filmu Wonder Boys. Wielokrotnie nominowany był do Literackiej Nagrody Nobla, której jednak nie otrzymał. W roku 1997 dał koncert dla papieża Jana Pawła II podczas 23 Kongresu Eucharystycznego w Bolonii.

W 1988 Bob Dylan został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.

W kwietniu 2006 w Polsce nakładem Wydawnictwa Dolnośląskiego ukazała się pierwsza część autobiografii Dylana Moje Kroniki, która ukazuje go jako pełnego sprzeczności - obojętnego na śmierć bezdomnego człowieka, zabitego przez właściciela kamienicy, w której mieszkał artysta, a z drugiej strony jako poszukującego inspiracji np. w XIX wiecznych gazetach, czy u Woody'ego Guthrie, którego Dylan odwiedzał w szpitalu dla umysłowo chorych. W książce pojawiają się nieprzychylne komentarze wobec Johnny'ego Casha oraz wyznanie, że Dylan nigdy nie czuł się rzecznikiem swego pokolenia.


Piosenki Dylana śpiewali niemal wszyscy ważniejsi twórcy muzyki rockowej, min. Joan Baez, Jimi Hendrix, The Byrds, The Turtles, The Band, Neil Young, Fairport Convention, Joni Mitchell, Judas Priest, Grateful Dead, Melanie Safka, Robert Palmer, Guns N' Roses, Van Morrison, Spirit, Bruce Springsteen, Them, The Vacels, Judy Collins, Manfred Mann, Jose Feliciano, Rage Against the Machine, Julie Driscoll, The Rolling Stones, Nico, Lou Reed, Chocolate Watch Band, Richie Havens, Joe Cocker, Rod Stewart, Stevie Wonder, U2, Don McLean, Roger Waters i wielu innych.


Dyskografia
1962 Bob Dylan
1963 The Freewheelin' Bob Dylan
1964 The Times They Are A-Changin'
1964 Another Side of Bob Dylan
1965 Bringing It All Back Home
1965 Highway 61 Revisited
1966 Blonde on Blonde
1967 Bob Dylan's Greatest Hits
1967 John Wesley Harding
1969 Nashville Skyline
1970 Self Portrait
1970 New Morning
1971 Bob Dylan's Greatest Hits, Vol. 2
1973 Pat Garrett & Billy the Kid
1973 Peco's Blues
1973 Dylan
1974 Planet Waves
1974 Before the Flood (koncertowy)
1975 Blood on the Tracks
1975 The Basement Tapes
1976 Desire
1976 Hard Rain (koncertowy)
1978 Street Legal
1979 Bob Dylan at Budokan (koncertowy)
1979 Slow Train Coming
1980 Saved
1981 Shot of Love
1983 Infidels
1984 Real Live
1985 Empire Burlesque
1985 Biograph
1986 Knocked Out Loaded
1988 Dylan & The Dead (koncertowy)
1988 Down in the Groove
1989 Oh Mercy
1990 Under the Red Sky
1991 The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991
1992 Good as I Been to You
1993 The 30th Anniversary Concert Celebration (koncertowy)
1993 World Gone Wrong
1994 Bob Dylan's Greatest Hits, Vol. 3
1995 MTV Unplugged (koncertowy)
1997 Time Out of Mind
1998 The Bootleg Series Vol. 4: Bob Dylan Live 1966, The "Royal Albert Hall" Concert (koncertowy)
2000 The Essential Bob Dylan
2001 Love and Theft
2001 Live 1961-2000: Thirty-nine Years of Great Concert Performances (koncertowy, tylko w Japonii)
2002 The Bootleg Series Vol. 5: Bob Dylan Live 1975, The Rolling Thunder Revue (koncertowy)
2004 The Bootleg Series Vol. 6: Bob Dylan Live 1964, Concert at Philharmonic Hall (koncertowy)
2005 The Bootleg Series Vol. 7: No Direction Home: The Soundtrack (koncertowy)
2005 'Live at the Gaslight 1962 (koncertowy)
2006 Modern Times
2007 Dylan

Filmografia
Don't Look Back (1965)
The Other Side of the Mirror. Bob Dylan live at the Newport Folk Festival 1963-1965 (1965), (2007)
Dylan Speaks. The Legendary 1965 Press Conference in San Francisco (1995), (2006)
Eat the Document (1966)
Pat Garett and Billy the Kid (1973)
Renaldo and Clara (1977)
Hearts of Fire (1986)
Bob Dylan. Heartbreakers Live in Australia (2003)
Masked and Anonymous (2003)
Tales from a Golden Age. Bob Dylan 1941-1966 (2004)
No Direction Home: Bob Dylan (2005)
Rolling Thunder and the Gospel Years (2006)

Bibliografia
Tarantula (1971)
Writings And Drawings (1973)
Lyrics 1962-1985 (1985)
Tarantula - poems (1994)
Chronicles: Volume One - autobiografia (2004)
Lyrics 1962-2001 (2004)

Zobacz też
Jakob Dylan
[ukryj]p • d • eBob Dylan
Dyskografia
Albumy studyjne: Bob Dylan • The Freewheelin' Bob Dylan • The Times They Are a-Changin' • Another Side of Bob Dylan • Bringing It All Back Home • Highway 61 Revisited • Blonde on Blonde • John Wesley Harding • Nashville Skyline • Self Portrait • New Morning • Pat Garrett & Billy the Kid • Dylan • Planet Waves • Blood on the Tracks • Desire • Street Legal • Slow Train Coming • Saved • Shot of Love • Infidels • Empire Burlesque • Knocked Out Loaded • Down in the Groove • Oh Mercy • Under the Red Sky • Good as I Been to You • World Gone Wrong • Time Out of Mind • Love and Theft • Modern Times

Albumy koncertowe: Before the Flood • Hard Rain • Bob Dylan at Budokan • Real Live • The 30th Anniversary Concert Celebration • MTV Unplugged • The Bootleg Series Vol. 4: Bob Dylan Live 1966, The "Royal Albert Hall" Concert • Live 1961-2000: Thirty-nine Years of Great Concert Performances • The Bootleg Series Vol. 5: Bob Dylan Live 1975, The Rolling Thunder Revue • The Bootleg Series Vol. 6: Bob Dylan Live 1964, Concert at Philharmonic Hall • Live at the Gaslight 1962

Składanki: Bob Dylan's Greatest Hits • Bob Dylan's Greatest Hits Vol. II • Biograph • The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991 • Bob Dylan's Greatest Hits Vol. 3 • The Essential Bob Dylan • The Bootleg Series Vol. 7: No Direction Home: The Soundtrack • Dylan

Bob Dylan & The Band: The Basement Tapes • Before the Flood

Bob Dylan & The Grateful Dead: Dylan & The Dead

Traveling Wilburys: Traveling Wilburys Volume I • Traveling Wilburys Volume III

Piosenki
Bob Dylan: You're No Good • Talkin' New York • In My Time of Dyin' • Man of Constant Sorrow • Fixin' to Die • Pretty Peggy-O • Highway 51 • Gospel Plow • Baby, Let Me Follow You Down • House of the Risin' Sun • Freight Train Blues • Song to Woody • See That My Grave Is Kept Clean. Freewheelin' Bob Dylan: Blowin' in the Wind • Girl from the North Country • Masters of War • Down the Highway • Bob Dylan's Blues • A Hard Rain's a-Gonna Fall • Don't Think Twice, It's All Right • Bob Dylan's Dream • Oxford Town • Talking World War III Blues • Corrina, Corrina • Honey, Just Allow Me One More Chance • I Shall Be Free. The Times They Are a-Changin': The Times They Are a-Changin' • Ballad of Hollis Brown • With God on Our Side • One Too Many Mornings • North Country Blues • Only a Pawn in Their Game • Boots of Spanish Leather • When the Ship Comes In • The Lonesome Death of Hattie Carroll • Restless Farewell. Another Side of Bob Dylan: All I Really Want to Do • Black Crow Blues • Spanish Harlem Incident • Chimes of Freedom • I Shall Be Free No. 10 • To Ramona • Motorpsycho Nitemare • My Back Pages • I Don't Believe You • Ballad in Plain D • It Ain't Me Babe. Bringing It All Back Home: Subterranean Homesick Blues • She Belongs to Me • Maggie's Farm • Love Minus Zero/No Limit • Outlaw Blues • On the Road Again • Bob Dylan's 115th Dream • Mr. Tambourine Man • Gates of Eden • It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding) • It's All Over Now, Baby Blue. Highway 61 Revisited: Like a Rolling Stone • Tombstone Blues • It Takes a Lot to Laugh, It Takes a Train to Cry • From a Buick 6 • Ballad of a Thin Man • Queen Jane Approximately • Highway 61 Revisited • Just Like Tom Thumb's Blues • Desolation Row. Blonde on Blonde:

Filmoteka
Don't Look Back • The Other Side of the Mirror. Bob Dylan live at the Newport Folk Festival 1963-1965 • Dylan Speaks. The Legendary 1965 Press Conference in San Francisco • Eat the Document • Pat Garrett i Billy Kid • Renaldo and Clara • Płonące serce • Jeźdźcy Apokalipsy • Tales from a Golden Age. Bob Dylan 1941-1966 • Bez stałego adresu: Bob Dylan • Bob Dylan. Heartbreakers Live in Australia • Rolling Thunder and the Gospel Years • I'm Not There • 65 Revisited • No Direction Home

[Adam Węgrzynowicz]

Cream

Cream – brytyjska grupa rockowa, która zdefiniowała styl blues rock. Sformowana w połowie 1966 roku przez Erica Claptona mającego dobrą reputację po występach z Yardbirds i grupie Johna Mayalla. Do grupy dołączają – basista Jack Bruce i perkusista Ginger Baker. Muzyka oparta na zniewalających solówkach gitarowych Claptona i solidnej grze sekcji rytmicznej. Solidnie skomponowana i niezwykle profesjonalnie zagrana muzyka zawarta na zaledwie trzech studyjnych albumach cała swoją atrakcyjność objawiała na koncertach. Niezwykłe zdolności improwizacyjne wszystkich muzyków, połączone z zespołową dyscypliną czyniły występy grupy niezapomnianym spektaklem. Żywot grupy okazał się dość krótki. Trzy wielkie osobowości muzyczne, mające różne koncepcje muzyczne i wizję świata, trudno mieściły się w ramach grupy. Ostatecznie grupa rozwiązała się w 1968 po zaledwie dwóch latach działalności. Ostatni, pożegnalny koncert Cream, stał się jednym z najbardziej niezapomnianych wydarzeń w historii rocka.

W 1993 roku grupa została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame.

W maju 2005 r. grupa, ponownie w oryginalnym składzie, dała serię czterech koncertów w londyńskiej Royal Albert Hall, gdzie miał miejsce koncert pożegnalny w 1968 r. Obecnie muzycy nie zapowiadają kolejnych występów, pomimo ogromnego zainteresowania ich ostatnim koncertem.


Skład
Ginger Baker – perkusja

Jack Bruce – gitara basowa, śpiew


Eric Clapton – gitara, śpiew

Dyskografia
Fresh Cream (1966)
Disraeli Gears (1967)
Wheels of Fire (1968, live)
Goodbye (1969)
Live Cream (1970)
Live Cream Volume II (1972)
Heavy Cream (1972)
Live 1968 (1989)
BBC Sessions (2003)

Sunshine of your love

It's getting near dawn when lights close their tired eyes
I'll soon be with you my love, give you my dawn surprise
I'll be with you darling soon
I'll be with you when the stars start falling

I've been waiting so long
To be where I'm going
In the sunshine of your love

I'm with you my love, the light's shining through on you
Yes, I'm with you my love, it's the morning and just we two
I'll stay with you darling now
I'll stay with you till my seas are dried up

I've been waiting so long
To be where I'm going
In the sunshine of your love

I'm with you my love, the light's shining through on you
Yes, I'm with you my love, it's the morning and just we two
I'll stay with you darling now
I'll stay with you till my seas are dried up

I've been waiting so long
I've been waiting so long
I've been waiting so long
To be where I'm going
In the sunshine of your love

[Marek Kaczanowski]

Super Bambosz. Dzięki.
Odbierz priva.

[Adam Węgrzynowicz]

Eric Clapton urodził się w 30 marca 1945 roku w Ripley w hrabstwie Surrey w Anglii.Od tego momentu Clapton zaczyna uczyć się gry na tym instrumencie naśladując wielkich mistrzów bluesowych, był samoukiem. Uczęszczał do szkoły sztuk pięknych Art. College w Kensington i występował sporadycznie na lokalnych imprezach w pubach i barach. Wkrótce porzucił naukę w szkole. Fascynacja bluesem zawiodła go do Londynu, jeździł tam słuchać elektrycznego bluesa granego w niewielkich klubach. Śpiąc w parku chodził na koncerty do słynnego Marquee, na Oxford Street, gdzie zetknął się z Alexisem Cornerem i The Blues Incorporated. Pierwsze doświadczenia zdobywał jako członek grupy rhytm'n'bluesowej The Roosters, pracował w tym czasie jako robotnik budowlany.
W 1963 roku został zwerbowany do znanej grupy The Yardbirds na miejsce gitarzysty Tony'ego Tophama.

Od maja 1965 roku do czerwca 1966 roku Cric Clapton występuje w The Bluesbreakers Johna Mayalla

W czerwcu 1966 roku powstaje supergrupa Cream, pierwszy zespół rockowy, któremu nadano taki status. Spotkali się muzycy uważani za najlepszych w swoim gatunku, spotkali się, aby grając tylko w trzyosobowym składzie nadać muzyce rockowej nowy charakter, rozszerzyć jej granice. Obok Erica Claptona pojawili się Jack Bruce (gitara basowa i śpiew) i Ginger Baker (perkusja).

Po rozwiązaniu Cream Eric Clapton stworzył następną supergrupę. Obok niego w zespole znalazł się kolega z Cream, Ginger Baker, Steve Winwood, lider Traffic śpiewający i grający na organach, fortepianie, gitarze, Rick Grech grający poprzednio na gitarze basowej w Family.

Grupa Blind Faith powstała wiosną 1969 roku. Jak przystało na supergrupę 7 czerwca miał miesce superdebiut w Hyde Parku.


Nastepnie Clapton dołącza do Delaney And Bonnie, grupy która otwierała koncerty Blind Faith. Zespół ten wykonywał repertuar składający się z utworów z różnych nurtów współczesnej muzyki. Była to mieszanina bluesa, rock'n'rolla, country i gospel. Odbył z tym zespołem trasę po Europie pod koniec 1969 roku

W1970 roku Clapton wystepuje pod szyldem grupy Derek And The Dominos


W sierpniu 1974 roku na rynku ukazała się płyta "461 Ocean Boulevard", na której znalazł się między innymi wielki hit Claptona, promujący tę płytę singiel - "I Shot the Sheriff" cover utworu Boba Marleya. Kolejne płyty to prawdziwe pasmo sukcesów - "There's One in Every Crowd" (1975), "E.C. Was Here" (1975), "No Reason to Cry" (1976).

W 1977 roku Clapton wydał jeden ze swych najlepszych albumów - "Slowhand". Znalazły się tam między innymi piosenki "Cocaine", "Lay Down Sally" i "Wonderful Tonight". Lata 80. należały do Claptona, każdy jego album przynosił kolejne wielkie przeboje, które podbijały zestawienia. Mimo tego "komercyjnego kursu", artysta nadal potrafił zadowolić fanów jego wcześniejszego,ambitniejszego wcielenia, proponując doskonałe wydawnictwa jak "August" (1987), czy "Journeyman" (1989).

W 1991 roku pasmo zawodowych sukcesów przerwała tragiczna śmierć syna. Pod wpływem tego zdarzenia powstał utwór "Tears In Heaven" znajdujący się na płycie zarejestrowanej podczas występu dla MTV, zatytułowanej "Unplugged". Od tego momentu Clapton zwolnił nieco tempo.

W 2000 roku muzyk złożył hołd swojemu muzycznemu idolowi B.B. Kingowi. Obaj wielcy artyści postanowili wspólnie zagrać utwory, które niegdyś nagrali samodzielnie. Tak powstał album "B.B. King And Eric Clapton - Riding With The King"

Rok później ukazała się płyta "Raptile". W roku 2002 na rynek trafiło koncertowe wydawnictwo "One More Car, One More Rider", złożone z dwóch płyt CD oraz płyty DVD. Znalazły się tam zarówno nowsze utwory Claptona jak choćby "My Father's Eyes" czy "Tears In Heaven" jak też wielki hity - "Cocaine", "Layla".

Kolejna płyta Claptona "Me & Mr. Johnson" jest także hołdem, tym razem złożonym przez słynnego gitarzystę Robertowi Johnsonowi, jednemu z najbardziej utalentowanych i innowacyjnych amerykańskich muzyków bluesowych.

W sierpniu 2005 roku na rynku ukazał się krążek "Back Home". Album zawiera dwanaście kompozycji, z których pięć Eric Clapton skomponował wraz ze stałym współpracownikiem Simonem Climie. Wśród nich znajduje się singiel promujący album "Revolution". Poza tym na "Back Home" możemy usłyszeć między innymi utwory George'a Harrisona, grupy The Spinners czy Stevie'ego Wondera i Syreety Wright. Warto dodać, że na "Back Home" można usłyszeć wielu znamienitych gości. Są to Steve Winwood, John Mayer, Robert Randolph czy Pino Paladino.
23 wrzesnia 2006 roku miała miejsce sesja nagraniowa J.J. Calea i Erica Claptona do albumu The Road To Escondido.

Album zawiera 14 utworów nagranych w sierpniu 2005 roku w Kalifornii. Kompozycje mają różnorodny charakter, znajdziemy tam folk, country, blues i rock. Autorem większości kompozycji jest J.J. Cale. Clapton skomponował "Three Little Girls,", natomiast John Mayer "Hard To Thrill". Na płycie znalazła wersja klasycznego bluesowego utworu "Sporting Life Blues." 17 lutego 2008 roku Clapton i Cale zdobyli nagrodę Grammy w kategorii Best Contemporary Blues Album (Vocal or Instrumental) właśnie za ten album.Od wydania "The Road To Escondido" Eric intesywnie koncertuje

[Adam Węgrzynowicz]

[Marek Kaczanowski]

Jaki ładny baner

[Dr. Zombie]

http://pl.youtube.com/watch?v=FsYPANBkT2Q

Oto Cream - Sunshine of your love. W MOIM wykonaniu.

Najlepiej trochę podgłosić.

[Marek Kaczanowski]

Bardzo ładna wersja w Twoim wykonaniu Doktorku

[Zbyszek Stępski]

... a teraz mała niespodzianka dla Marka i jego słuchaczy

[Dr. Zombie]

No nie ?

Widać ten kunszt i rzemiosło Czy jakiś mistrz gryfu chce się ze mną zmierzyć ?

[Marek Kaczanowski]

... a teraz mała niespodzianka dla Marka i jego słuchaczy

O kurde, Zbyszku ale niespodzianka.
Dziękuję.

[Marek Kaczanowski]

No nie ?

Widać ten kunszt i rzemiosło Czy jakiś mistrz gryfu chce się ze mną zmierzyć ?

Ja niestety nie. Może znajdzie się chętny

[Zbyszek Stępski]

O kurde, Zbyszku ale niespodzianka.
Dziękuję.

Mam nadzieję , że nikogo tam nie brakuje

W kolejnej audycji śliczne bluesowe dżwięki zagrają:

1 MIKE BLOOMFIELD, AL KOOPER, STEVE STILLS
2 THE PAUL BUTTERFIELD BLUES BAND
3 BOB DYLAN
4 BLOOMFIELD, KOOPER
5 CREAM
6 ERIC CLAPTON

... to dzisiaj

[Dr. Zombie]

Ciekawy plakat.

Rozumiem że to avatary użytkowników forum ?

[Zbyszek Stępski]

Ciekawy plakat.

Rozumiem że to avatary użytkowników forum ?

... Tych Wszystkich, którzy słuchają audycji Marka i zechcieli zostawić mały dowód tego w postaci postów tu na forum, dajac tym samym wyrazy sympati dla MAGAZYNU BLUESOWEGO.

[Dr. Zombie]

Ciekawy plakat.

Rozumiem że to avatary użytkowników forum ?

... Tych Wszystkich, którzy słuchają audycji Marka i zechcieli zostawić mały dowód tego w postaci postów tu na forum, dajac tym samym wyrazy sympati dla MAGAZYNU BLUESOWEGO.

To się nazywa RZETELNE wyjaśnienie

Dziękuję.

[Adam Węgrzynowicz]

miłych dla uszu dźwięków życzę mnie nie uda się być tu dziś z wami

[nowo-narodzony]

Wszedłem sobie na forum, i po raz kolejny ucieszyłem się z powodu bezinteresownemu doinformowaniu muzycznie , takich laików jak ja, przezBambosz75,

Dobry wieczór Panie Marku
Witam wszystkich.
Życzę miłej audycji

[Dr. Zombie]

Cześć.

Ja już siedzę i czekam