Audycja 04.05.08

[Marek Kaczanowski]

1. Leszek Cichoński
2. The Who
3. Schenker, Pattison Sumit
4. Robert Johnson
5. Eric Clapton
6. The Animals
7. Eric Burdon
8. Jimi Hendrix Experience
9. Ramatam.

[pepe]

[Marek Kaczanowski]

[Marek Kaczanowski]

Po wczorajszym koncercie w ramach Bluestracji w Teatrze Rozrywki w Chorzowie
nastąpią nie wielkie zmiany w niedzielnej audycji.
Koncert był naprawdę świetny.
Na koncert przyjechało dużo przyjaciół z forum.

[Przemo12]

Marku dalem slowo:) wiec mimo zmeczenia obrobilem fotki:) oto one

nie bede podpisywal zdj bo mysle ze postacie sa znane;)

[Marek Kaczanowski]

[pepe]

[Marek Kaczanowski]

[Rider]

[pepe]

[Marek Kaczanowski]

W jutrzejszej audycji co nie co o Bluestracjach w Chorzowie i o gitarowym Wrocławiu.

[Adam Węgrzynowicz]

Leszek Cichoński


- jako 12-letni chłopiec biegał po podwórku z małym 'pudełkiem' grając Dom Wschodzącego słońca i Kiedy byłem małym chłopcem. Skąd mógł przypuszczać, że będzie kiedyś to grał z Tadeuszem Nalepą w stolicy bluesa - Chicago.

- 1976 - pierwszy występ przed publicznościa na balu maturalnym ...

- 1978 - bluesowo-rockowe początki w zespole KOLOKWIUM działającym przy studenckim klubie 'Index' we Wrocławiu.

- 1981-1982 - grupa CDN: pierwszy występ na profesjonalnej scenie - na imprezie Rock na wyspie '81, występ na festiwalu w Jarocinie w 1982 roku z wokalistą Pawłem Kukizem

FOTOGRAFIE galeria 1 - 1983-1984 - współpraca z grupą OZZY - nagrania dwóch singli ( dla Tonpresu ); udział w dwóch teledyskach dla Telewizyjnej Listy Przebojów TVP 1.

- 1984 - od występu na festiwalu Rawa Blues związany ze śląskim środowiskiem bluesowym, zasilał formacje: Grupa Bluesowa WO, PAZUR (R.Wojciechowski, A.Ryszka , A.Urny , W.Krakus)

- 1986-1987 - trio BLUE EXPERIENCE (L.Cichoński, W.Krakus, A.Ryszka) - cykl koncertów poświęconym Jimi'emu Hendrixowi.

- 1987 - w duetach z A.Wodzińskim, J.Konefałem, S.Wojnarowskim i J.Krzaklewskim (TAKE IT EASY)

FOTOGRAFIE galeria 2 - 1988-89 współpraca z Tadeuszem Nalepą - nagrania na albumie To mój blues, występ na festiwalu Rawa Blues '89 i tourne w USA

- 1989-90 duet LUCKY LOL z Włodkiem Krakusem - trasy koncertowe po ówczesnym Związku Radzieckim.

- 1991 - grupa JOINT VENTURE - nagranie kasety LIVE i dwa teledyski dla Muzycznej Jedynki TVP 1.

- 1991 - jako pierwszy w Polsce opracował kurs z kasetą instruktażową dla gitarzystów "Blues-Rock Guitar Workshop" WYDAW . Ponieważ nikt nie chciał wydać tego materiału, założył własne wydawnictwo "Midi-Max" i sam opublikował ten podręcznik.

- 1992-1996 - namówił na opracowanie podobnych wydawnictw czołowych polskich muzyków (Jerzy Piotrowski, Sławek Wierzcholski, Janusz Konefał, Andrzej Pluszcz i Wojtek Seweryn)

FOTOGRAFIE galeria 3 - od 1992 - zainicjował wakacyjną akcję warsztatową "Lato z Bluesem" w Brodnicy i Radkowie. Co roku prowadzi również Warsztaty Bluesowe "Blues nad Bobrem" w Bolesławcu i "Blues Express" w Zakrzewie.

- 1994 - opracował i zarejestrował 12 odcinków telewizyjnego kursu "Blues-Rock Guitar" z udziałem Jerzego Styczynskiego, Grzegorza Skawińskiego i Jana Borysewicza, emitowanego przez TV Edukacyjną TVP1, TV Polonia, wydanego na Kasecie Video przez Poltel. WYDAW

- 1994 - wydawnictwo Cichońskiego Midi-Max zostało nagrodzone Brązowym Medalem na Międzynarodowych Targach Muzycznych "Intermedia" za system edukacyjny łączący podręczniki z prowadzonymi warsztatami.

- 1994 /wrzesień/ - koncert GUITAR WORKSHOP z legendą brytyjskiego bluesa Tony'm McPhee na festiwalu Rawa Blues

- 1994 - nagrania na płytę grupy JOINT VENTURE - Kto to wie. Występ na Festiwalu Opolskim.

- 1995 - został uhonorowany przez dziennikarzy muzycznych Programu Trzeciego Polskiego Radia nagrodą im. Marii Jurkowskiej - za popularyzację edukacji muzycznej wśród młodzieży.

FOTOGRAFIE galeria 4 - 1995 - rejestracja koncertu "Leszek Cichonski & Friends" w 4-tą rocznice powstania zespołu GUITAR WORKSHOP' z udziałem czołówki polskich gitarzystów: Jerzego Styczyńskiego, Grzegorza Skawińskiego, Dariusz Kozakiewicza i bluesmana z Chicago - Carlosa Johnsona. Płyta wydana nakładem Midi-Max zajęła drugie miejsce w kategorii płyt bluesowych w plebiscycie Jazz Forum i ankiety rozgłośni radiowych za 1996 rok

- 1996 - IV trasa koncertowa z gitarzystą Ray Charles'a - Kenny Carr'em

- 1996 - nagranie utworów Słodko Gorzki i Duet z Rafałem Olbrychskim do filmu Słodko Gorzki Wł. Pasikowskiego

- 1996 - wydanie Kursu dla gitarzystów - Inside Guitar autorstwa Kenny Carr'a

- 1997 - zarejestrował dla Telewizji Edukacyjnej pięć 10-cio odcinkowych cykli telewizyjnych: Gitarowe ABC z udziałem Krzysztofa Pełecha, Gitara basowa bez tajemnic z udziałem Wojtka Pilichowskiego i Andrzeja Pluszcza, Harmonijka i Blues z udziałem Sławka Wierzcholskiego, Podstawy gry na perkusji z udziałem Zbigniewa Lewandowskiego, Blues Rock Guitar z udziałem Marka Raduli i Wojtka Seweryna

- 1997-1999 - trasy koncertowe GUITAR WORKSHOP z Carlosem Johnsonem z udziałem m.in. Wojciecha Karolaka, Włodka Krakusa, Kuby Majerczyka, Artura Dutkiewicza. Ważniejsze festiwale: Jesień z Bluesem '98 - Białystok, Noc Bluesowa - Rawa Mazowiecka, Blues Brothers Day '99 - Wrocław, Picknic Bluesowy - Promnice

- 1998 - nagrania na płytę CD Cień Kapelusza grupy PAZUR

- 1999 - z Carlosem Johnsonem w programie MdM...

- 1999 - występ z Wojciechem Karolakiem, Carlosem Johnsonem, Włodkiem Krakusem i Kubą Majerczykiem na Festiwalu Jazz Jammboree '99

- 2000 - trasa koncertowa z Johnem Jaworowiczem, udział w programie MdM

- 2000 - trasa koncertowa z Pistol Pete'm z Chicago

- 2000 - trasa Tribute to Jimi Hendrix ze Stan'em Skibby

- 2000 /wrzesień/ - W trzydziestą rocznice śmierci Jimi Hendrixa zorganizował memoriałowa trasę koncertowa "Tribute to Jimi Hendrix". Do udziału we wspólnych koncertach zaprosił Stana Skibby z Chicago - zwycięzce Hendrix Festival w Memphis'99. W sekcji "Guitar Workshop" zagrali Włodek Krakus i Andrzej Ryszka. Zarejestrowany został materiał na płytę / podczas koncertu w szczecińskim Free Blues Club oraz w garderobie i łazience klubu Alibi" we Wrocławiu/ .

- 2001 /maj/ zaproszenie Aniki do współpracy i udziału w projekcie "Tribute to Jimi Hendrix"

- 2001 /sierpień i wrzesień/ roku grupa Cichońskiego z Aniką zagrała na Międzynarodowych Festiwalach Jazzowych w Kumanovie /Macedonia/ i w Chebie / Czechy/

- 2001 /wrzesień/ - koncert "W hołdzie Hendrixowi" i transmisja "live" ze studia im. Agnieszki Osieckiej programu III Polskiego Radia - zagrali : Stan Skibby, Anika, Włodek Krakus, Marek Kapłon,

- 2001 /październik/ wydanie płyty Leszka Cichońskiego "Thanks Jimi"- a tribute to Jimi Hendrix.

- 2001 /21październik/ X-lecie działalności grupy "Guitar Workshop" i wydawnictwa "Midi Max" w klubie "WZ" we Wrocławiu odbył się koncert jubileuszowy, w którym zagrali: Jurek Styczyński, Maciek Balcar /Dżem/, Anika, Sławek Wierzcholski, Zbigniew Lewandowski, Włodek Krakus, Marek Kapłon, Michał Czwojda , Free Blues Band, Riders, The Krackers Band oraz studenci Cichońskiego : WojtekGarwoliński /ex.PIVO, Kości/ , Oskar Kunicki /Fire Band/. Maciek Mazurek z zespołem.

- 2002 /kwiecień/ W ankiecie magazynu "Twój Blues" płyta "Thanks Jimi" zdobyła trzy nagody /płyta roku, gitarzysta roku - L.Cichoński i wokalistka roku - Anika/.

- 2002 /25 lipca/ w Teatrze Muzycznym w Gdyni Cichoński odebrał dwie statuetki :
za "Thanks Jimi"- najlepszą gitarową płytę rockową i najlepszego gitarzystę w kategorii rock w ankiecie Gitarowy Top 2001 magazynu "Gitara i Bas"

- 2002 /sierpień/ - występ na Festiwalu Przystanek Woodstock. Dziesięciu gitarzystów - studentów Leszkowych warsztatów i oczywiście sam Mistrz zagrali razem słynny hendrixowski temat "Hey Joe".

- 2003 /10 maja/ - na Rynku we Wrocławiu, Wielka Gitarowa Orkiestra pod wodzą Leszka Cichońskiego ustanowiła rekord Guinnessa w zbiorowym graniu przeboju Hendrixa "Hey Joe". Komisja oficjalnie zaliczyła 588 uczestniczących gitarzystów i rekord będzie wpisany do księgi. Wszyscy uczestnicy domagali sie bisu podniesionymi gitarami!

- 2003 "T a k e i t J a z z y" to wspólny projekt trzech liderów Leszka Cichońskiego, Wojciecha Karolaka i Tomasza Szukalskiego. Wbrew nazwie muzyka tej formacji nawiązuje bardziej do rhythm & bluesa niż do jazzu, choć w programie są rownież standardy jazzowe w nowych aranżacjach. W sekcji grają Krzysztof Dziedzic- dr i Robert Szewczuga - bass.

- 2003 /listopad/ - trasa koncertowa z John "Broadway" Tucker Band: John "Broadway" Tucker - voc., Leszek Cichoński - guit., Wojciech Karolak - Hammond Organ, David Price - bass, Jim Norris - drums. Zarejestrowany został koncert we Free Blues Club w Szczecinie.

- 2004 /maj/ - na Rynku we Wrocławiu "Thanks Jimi Festival". Leszek Cichoński postawił sobie za cel co roku uczyć rekordzistów nowego utworu z repertuaru Hendrixa. W czasie festiwalu utwór "Hey Joe" zagrało razem 918 gitarzystów, a spora część z nich zagrała też "Little Wing" , a po spontanicznie zorganizowanej próbie również "Wild Thing".

- 2004 - trasa koncertowa w Polsce i Czechach założonej przez Leszka międzynarodowej formacji VISEGRAD BLUES BAND z Węgrami: Janosem Solti (Locomotive GT) i Egonem Poka, Zbyszkiem Jakubkiem , Słowackim wokalistą - Peterem Lipą i Ondrejem Konradem z Czech.

- 2005 /21 maj/ - na wrocławskim Rynku "Thanks Jimi Festival". Jednym z haseł imprezy jest ustanowienie rekordu Guinnessa w zbiorowym graniu przeboju Hendrixa "Hey Joe". Komisja oficjalnie zaliczyła 1201 uczestniczących gitarzystów co jest gitarowym rekordem Europy. Dodatkowo wykonanym utworem był "Red House Blues".

- 2005 /maj/ - ukazuje się płyta "Come Together LIVE" , którą Leszek nagrał z John "Broadway" Tuckerem i Wojciechem Karolakiem. Nagrania dokonano w szczcińskińskim klubie Andrzeja Malcherka "Free Blues Club"

- 2006 /marzec/ - trasa koncertowa Francja -Holandia-Niemcy. "Guitar Workshop" zagrał w składzie : Tomasz Grabowy - bass, Michał Czwojda - drums, Robert Jarmużek - keyb. Leszek Cichoński - guit., voc . Trasa rozpoczeła się 4 marca w Loison Sous Lens (Francja) w klubie, w którym w 5 marca 1967 roku zagrał Jimi Hendrix !

- 2006 /1 maj/ we Wrocławiu został ustanowiony Gitarowy Rekord Guinnessa . Przebój Hendrixa "Hey Joe" zagrało razem 1581 gitarzystów, którzy tłumnie przybyli na Rynek mimo padającego od rana deszczu.

- 2006 /czerwiec/ - Monterey Bay Blues Festival . Występ Leszka wraz z John "Broadway" Tucker Band otworzył 24 czerwca wieczorny koncert na głównej scenie tego festiwalu. Pierwszy utwór jaki zabrzmial to kompozycja Cichońskiego "Thanks Jimi". Był to pierwszy występ Polaka na słynnej scenie w Monterey. Więcej informacji, zdjęć i video z koncertu mozna znaleźć na stronie fanclubu Cichońskiego "Guitar

[Adam Węgrzynowicz]

The Who


Grupa wywodzi się z zespołu The Detours, założonego przez Rogera Daltreya w 1961, grającego covery rhythm and bluesowe. W 1964 grupa, w uformowanym już składzie, zmieniła nazwę na High Numbers, wydając jeden singel. Ostatecznie muzycy zmienili nazwę na The Who, zaczynając grać własny repertuar i wyrabiając własny, specyficzny styl sceniczny. Według fanów jeden z najwybitniejszych i najpopularniejszych zespołów lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, od razu stając się ulubionym zespołem brytyjskiej subkultury młodzieżowej lat 60. XX wieku – modsów.

Grupa miała w swoim repertuarze utwory psychodeliczne i hardrockowe. Występowała i nagrywała jako kwartet. Za lidera grupy uważany był zazwyczaj gitarzysta Pete Townshend – instrumentalista, którego unikalna technika "wiatraka" (uderzania akordów ręką obracającą się na podobieństwo wiatraka) wzbudzała uznanie publiczności. Był natomiast jednym z najwybitniejszych kompozytorów i wizjonerów rockowych, autorem pomysłów, tekstów i kompozycji dwóch najsłynniejszych oper rockowych Tommy i Quadrophenia. Wokalista grupy Roger Daltrey obdarzony był czystym i mocnym głosem, zdolnościami aktorskimi i sceniczną charyzmą. W oryginalnym składzie grali ponadto Keith Moon (perkusja) i John Entwistle (gitara basowa). Moon szybko też zaczął być znany z pełnej pasji, wręcz szaleńczej gry na perkusji oraz ekstrawaganckiego zachowania poza sceną.

Pierwszy singel "I Can't Explain" zespół wydał w styczniu 1965. Grupę uczyniła sławną już pierwsza płyta wydana w 1965 My Generation (w USA jako The Who sings My Generation). Znalazł się na niej jeden z najbardziej popularnych utworów w historii rocka "My Generation", który ze słynną frazą "I hope I die before I get old" ("mam nadzieje, że umrę, zanim się zestarzeję"), stał się hymnem młodego pokolenia. Hymnem jak się okazało ponadczasowym, bo o kilkanaście lat późniejsza subkultura punków, również utożsamiała się z tym tekstem, parafrazując go hasłem "No Future". W czasie wykonywania utworu na scenie grupa zwykła urządzać spektakl destrukcji. Townshend rozbijał na drobne kawałki ciągle grającą w sprzężeniu zwrotnym gitarę, a Moon rozkopywał i deptał swój zestaw perkusyjny, który w ostatnich akordach piosenki wybuchał eksplozją sztucznych ogni. Destrukcja stała się główną cechą grupy w czasie jej młodzieńczego okresu. Muzycy w niej grający stali się postrachem menedżerów hotelowych. Apartamenty przez nich zajmowane często nadawały się już tylko do remontu. Talent do destrukcji Keitha Moona, szybko przerodził się w proces autodestrukcji, która doprowadziła go do przedwczesnej śmierci z powodu zażycia zbyt dużej dawki leków mających pomóc mu w uwolnieniu się od alkoholizmu w 1978 roku.

Zespół stał się popularny również w USA, po występie na festiwalu rockowym Monterey Pop Festival w 1967. W 1969 wystąpił także na festiwalu w Woodstock, wykonując tam m. in. Tommy'ego. Po pierwszych kilku albumach, w których grupa grała muzykę mieszczącą się w standardzie rock and rolla i psychodelicznego rocka, z czasem muzyka grupy się wzbogaciła, gdy na jej czoło coraz bardziej wysuwał się Pete Townshend, jako kompozytor i autor tekstów. Rewelacyjny album Who's Next daje przykład jego możliwości. Takie utwory jak "Baba O'Riley", "Behind Blue Eyes" i "Won't Get Fooled Again" należą do najlepszych utworów rockowych wszech czasów. Z czasem jednak muzyczna dyktatura Townshenda pchająca grupę w stronę progresywnego rocka , zaczęła powodować tarcia w grupie. Entwistle i Moon byli zainteresowani graniem ostrego hard rocka, z którego w tamtym okresie zaczynał się wyłaniać się heavy metal. Daltrey zaś coraz bardziej zainteresowany był swą karierą aktorską. Spowodowało to zwolnienie tempa wydawania płyt w drugiej połowie lat siedemdziesiątych i próby rozwinięcia karier solowych przez jej członków.

Po śmierci perkusisty Keitha Moona w 1978, pozostali członkowie długo debatowali, czy grupę rozwiązać (tak jak będąca za dwa lata w podobnej sytuacji Led Zeppelin), czy kontynuować działalność. Wybrali tę drugą opcję, nagrywając dwie płyty, nigdy jednak potem nie zdołali odzyskać poprzedniego brzmienia ani popularności. W 1979 na koncercie w Cincinnati doszło do tragedii – zadeptania 11 fanów. W tym okresie też Townshend przeszedł poważne problemy z narkotykami. W 1983, po pożegnalnej trasie koncertowej, zespół oficjalnie zakończył działalność. Jednakże, mimo tego, członkowie grupy w dalszym ciągu co kilka lat schodzili się razem, organizując trudne już do policzenia pożegnalne trasy koncertowe. W 1985 zespół wystąpił na koncercie charytatywnym Live Aid. Właśnie w przeddzień jednej z tras, w 2002 w hotelu w Las Vegas, zmarł John Entwistle, jednakże grupa pośpiesznie zatrudniła jego zastępcę i kontynuowała trasę koncertową.

Piosenki The Who wykorzystano w serialach z cyklu CSI: Crime Scene Investigation produkowanych przez Jerry'ego Bruckheimera jako utwory czołówkowe. Są to: "Who Are You" w serialu Kryminalne zagadki Las Vegas, "Won't Get Fooled Again" w Kryminalnych zagadkach Miami i "Baba O'Riley (Teenage Wasteland)" w Kryminalnych zagadkach Nowego Jorku.

W 1990 roku grupa The Who została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame.

Skład

* Roger Daltrey - śpiew, harmonijka ustna (od 1964)
* Pete Townshend - gitara, instrumenty klawiszowe, śpiew (od 1964)
* Keith Moon - perkusja (1964-1978)
* John Entwistle - gitara basowa, instrumenty klawiszowe, śpiew (1964-2002)
* Kenney Jones - perkusja (1978-1988)
* Simon Phillips - perkusja (1989)
* Simon Townshend-gitara,śpiew (od 1996)
* John Bundrick-keyboard (od 1979)
* Zak Starkey-perkusja (od 1996)
* Pino Palladino-bas (od 2002)

Dyskografia

* The Who Sings My Generation (1965)
* A Quick One (1966)
* The Who Sell Out (1967)
* Tommy (1969)
* Who's Next (1971)
* Quadrophenia (1973)
* The Who By Numbers (1975)
* Who Are You (1978)
* Face Dances (1981)
* It's Hard (1982)
* Endless Wire (2006)

[Marek Kaczanowski]

[Adam Węgrzynowicz]

[pepe]

ROBERT JOHNSON

Robert Leroy Johnson urodził się 8 maja 1911 roku w Hazlehurs (USA) Przez większą część swojego życia żył na skraju ubóstwa dużo pijąc i wędrując. Jego dokonaniami zainteresował się Ernie Oertle, który z kolei przedstawił muzyka Donowi Lawowi z American Record nalegając do jak najszybszego nagrania materiału. Dwie sesje w jakich uczestniczył Johnson odbyły się w 1936 i 1937 roku w Teksasie.

W sumie nagrał 29 utworów. Na Johnsonie wzorowali się Muddy Waters i John Lee Hooker, jego piosenki grali Eric Clapton, Rolling Stones i Fleetwood Mac.
Robert Johnson zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach 16 sierpnia 1938 roku.

[Zbyszek Stępski]

[kora]

[pepe]

Eric Clapton urodził się w 30 marca 1945 roku w Ripley w hrabstwie Surrey w Anglii.Od tego momentu Clapton zaczyna uczyć się gry na tym instrumencie naśladując wielkich mistrzów bluesowych, był samoukiem. Uczęszczał do szkoły sztuk pięknych Art. College w Kensington i występował sporadycznie na lokalnych imprezach w pubach i barach. Wkrótce porzucił naukę w szkole. Fascynacja bluesem zawiodła go do Londynu, jeździł tam słuchać elektrycznego bluesa granego w niewielkich klubach. Śpiąc w parku chodził na koncerty do słynnego Marquee, na Oxford Street, gdzie zetknął się z Alexisem Cornerem i The Blues Incorporated. Pierwsze doświadczenia zdobywał jako członek grupy rhytm'n'bluesowej The Roosters, pracował w tym czasie jako robotnik budowlany.
W 1963 roku został zwerbowany do znanej grupy The Yardbirds na miejsce gitarzysty Tony'ego Tophama.

Od maja 1965 roku do czerwca 1966 roku Cric Clapton występuje w The Bluesbreakers Johna Mayalla

W czerwcu 1966 roku powstaje supergrupa Cream, pierwszy zespół rockowy, któremu nadano taki status. Spotkali się muzycy uważani za najlepszych w swoim gatunku, spotkali się, aby grając tylko w trzyosobowym składzie nadać muzyce rockowej nowy charakter, rozszerzyć jej granice. Obok Erica Claptona pojawili się Jack Bruce (gitara basowa i śpiew) i Ginger Baker (perkusja).

Po rozwiązaniu Cream Eric Clapton stworzył następną supergrupę. Obok niego w zespole znalazł się kolega z Cream, Ginger Baker, Steve Winwood, lider Traffic śpiewający i grający na organach, fortepianie, gitarze, Rick Grech grający poprzednio na gitarze basowej w Family.

Grupa Blind Faith powstała wiosną 1969 roku. Jak przystało na supergrupę 7 czerwca miał miesce superdebiut w Hyde Parku.


Nastepnie Clapton dołącza do Delaney And Bonnie, grupy która otwierała koncerty Blind Faith. Zespół ten wykonywał repertuar składający się z utworów z różnych nurtów współczesnej muzyki. Była to mieszanina bluesa, rock'n'rolla, country i gospel. Odbył z tym zespołem trasę po Europie pod koniec 1969 roku

W1970 roku Clapton wystepuje pod szyldem grupy Derek And The Dominos


W sierpniu 1974 roku na rynku ukazała się płyta "461 Ocean Boulevard", na której znalazł się między innymi wielki hit Claptona, promujący tę płytę singiel - "I Shot the Sheriff" cover utworu Boba Marleya. Kolejne płyty to prawdziwe pasmo sukcesów - "There's One in Every Crowd" (1975), "E.C. Was Here" (1975), "No Reason to Cry" (1976).

W 1977 roku Clapton wydał jeden ze swych najlepszych albumów - "Slowhand". Znalazły się tam między innymi piosenki "Cocaine", "Lay Down Sally" i "Wonderful Tonight". Lata 80. należały do Claptona, każdy jego album przynosił kolejne wielkie przeboje, które podbijały zestawienia. Mimo tego "komercyjnego kursu", artysta nadal potrafił zadowolić fanów jego wcześniejszego,ambitniejszego wcielenia, proponując doskonałe wydawnictwa jak "August" (1987), czy "Journeyman" (1989).

W 1991 roku pasmo zawodowych sukcesów przerwała tragiczna śmierć syna. Pod wpływem tego zdarzenia powstał utwór "Tears In Heaven" znajdujący się na płycie zarejestrowanej podczas występu dla MTV, zatytułowanej "Unplugged". Od tego momentu Clapton zwolnił nieco tempo.

W 2000 roku muzyk złożył hołd swojemu muzycznemu idolowi B.B. Kingowi. Obaj wielcy artyści postanowili wspólnie zagrać utwory, które niegdyś nagrali samodzielnie. Tak powstał album "B.B. King And Eric Clapton - Riding With The King"

Rok później ukazała się płyta "Raptile". W roku 2002 na rynek trafiło koncertowe wydawnictwo "One More Car, One More Rider", złożone z dwóch płyt CD oraz płyty DVD. Znalazły się tam zarówno nowsze utwory Claptona jak choćby "My Father's Eyes" czy "Tears In Heaven" jak też wielki hity - "Cocaine", "Layla".

Kolejna płyta Claptona "Me & Mr. Johnson" jest także hołdem, tym razem złożonym przez słynnego gitarzystę Robertowi Johnsonowi, jednemu z najbardziej utalentowanych i innowacyjnych amerykańskich muzyków bluesowych.

W sierpniu 2005 roku na rynku ukazał się krążek "Back Home". Album zawiera dwanaście kompozycji, z których pięć Eric Clapton skomponował wraz ze stałym współpracownikiem Simonem Climie. Wśród nich znajduje się singiel promujący album "Revolution". Poza tym na "Back Home" możemy usłyszeć między innymi utwory George'a Harrisona, grupy The Spinners czy Stevie'ego Wondera i Syreety Wright. Warto dodać, że na "Back Home" można usłyszeć wielu znamienitych gości. Są to Steve Winwood, John Mayer, Robert Randolph czy Pino Paladino.
23 wrzesnia 2006 roku miała miejsce sesja nagraniowa J.J. Calea i Erica Claptona do albumu The Road To Escondido.

Album zawiera 14 utworów nagranych w sierpniu 2005 roku w Kalifornii. Kompozycje mają różnorodny charakter, znajdziemy tam folk, country, blues i rock. Autorem większości kompozycji jest J.J. Cale. Clapton skomponował "Three Little Girls,", natomiast John Mayer "Hard To Thrill". Na płycie znalazła wersja klasycznego bluesowego utworu "Sporting Life Blues." 17 lutego 2008 roku Clapton i Cale zdobyli nagrodę Grammy w kategorii Best Contemporary Blues Album (Vocal or Instrumental) właśnie za ten album.Od wydania "The Road To Escondido" Eric intesywnie koncertuje, 14 sierpnia wystąpi w Gdyni na Skwerze Kościuszki na co wszyscy czekamy z niecierpliwością

[Marek Kaczanowski]

[kora]

[Marek Kaczanowski]

[Marek Kaczanowski]

[Stanley-1]

[Stanley-1]

[Marek Kaczanowski]

[Stanley-1]

[pepe]

[Adam Węgrzynowicz]

"Dywan Stanleya " a my na nim

[Marek Kaczanowski]