http://www.dolinacharlotty.pl/index.php ... gend_rocka
http://www.koncerty.charlotta.pl/
... a tak zaprasza Tomasz Lenard prowadzący festiwal
<= kliknij
Festiwal już trwa, za nami już wiele koncertów ... a jeszcze przed nami :
15.08.2008, godzina 20.00 – 24.00
Jeden z najważniejszych zespołów lat 60. Choć zespół ma w swym dorobku cały szereg znakomitych przebojów, unieśmiertelniła go genialna interpretacja folkowego standardu „Dom wschodzącego słońca" – „The House of the Rising Sun” z czerwca 1964. Ten mega hit do dziś budzi dreszczyk emocji u prawdziwych fanów rocka i jak magnes przyciąga tysiące ludzi na koncerty kultowych Animalsów.
T.Rex, Marc Bolan i Mickey Finn zaliczają się do największych gwiazd rocka. W okresie ich komercyjnego sukcesu, od początku do połowy lat 70. ich hity zajmowały najlepsze miejsca na listach przebojów. We wrześniu 1997 roku, 20 lat po przedwczesnej, tragicznej śmierci Marca Bolana, Mickey Finn i Paul Fenton dostali propozycję gościnnego występu w Cambridge Corn Exchange. Przyjęto ich z tak wielkim zachwytem i uznaniem, że już tego samego wieczoru zapadła decyzja o reaktywacji T.Rex. Pomimo śmierci Mickey’a Finna w 2003 roku, reszta zespołu dzięki nieustającemu poparciu swoich wielbicieli, zdecydowała się nadal grać utwory Marca Bolana i ponadczasową muzykę Marca i Mickey’ego dla starszej i nowej generacji fanów. Dopóki oni pamiętają wielkie hity jak „Hot Love”, „Children Of The Revolution”, “Jeepster”, “Git It On” i wiele, wiele innych, dotąd legendy muzyki - T.Rex - pozostaną na scenie.
16.08.2008, godzina 20.00 – 24.00
(ex Genesis, Stiltskin)
Szkocki wokalista rockowy. W latach 1997-1998 członek grupy Genesis, z którą nagrał album Calling All Stations. Wziął także udział w nagraniu albumu Moment of Glory niemieckiej grupy rockowej Scorpions, na którym zaśpiewał utwór Big City Nights. Aktualnie występuje z zespołem Stiltskin.
Piosenkarka brytyjska o charakterystycznym, chropowatym głosie. Jej kariera trwa od lat 70. W roku 1982 po nagraniu albumu Faster Than The Speed Of Night stała się gwiazdą światowego formatu wprowadzając na czołowe miejsca list przebojów takie przeboje jak Total Eclipse Of The Heart. W tym okresie została także uznana za wybitną osobowość muzyki pop, zyskując nominację do nagród Grammy. Od końca lat 80. gwiazda Bonnie Tyler przygasła, choć dzięki współpracy z Dieterem Bohlenem w latach 1991-1994 była nadal bardzo popularna w krajach niemieckojęzycznych. Na początku 2004 roku jej duet z Kareen Antonn i wykonanie francuskiej wersji Total Eclipse Of The Heart pod tytułem Si Demain przyniosło jej pierwsze miejsca na listach przebojów we Francji, Belgii i Polsce. W 2004 jej przebój "Holding out for a Hero" pojawił się w kasowym przeboju Shrek 2. W 2005 roku wystąpiła podczas festiwalu w Sopocie.
17.08.2008, godzina 20.00 – 24.00
(ex ELO)
Czyli dawna Electric Light Orchestra - brytyjska grupa rockowa niesłychanie popularna w latach 70. i 80. Oparta na beatlesowskiej stylistyce była bogata brzmieniowo i wykorzystywała szerokie i nietypowe dla rocka instrumentarium, między innymi instrumenty smyczkowe. W latach siedemdziesiąt zespół zaliczany był do czołowych grup rockowych i zdobył olbrzymią popularność, porównywaną z The Beatles. ELO rozpadł się, gdy jego lider Jeff Lynne postanowił poświęcić się działalności producenckiej i promocyjnej. Grupa reaktywowała się bez udziału Lynna i bez jego zgody na używanie oryginalnej nazwy jako Electric Light Band. Do największych przebojów ELO należą: Evil Woman, Strange Magic, Telephone Line, Livin' Thing, Shine a Little Love, Don't Bring Me Down, Rock'n'roll Is King, Hold On Tight, Honest man, Here is the news oraz cover piosenki Chucka Berry Roll Over Beethoven.
Jeden z czołowych brytyjskich zespołów blues -rockowych popularnych na przełomie lat 60. i 70. Zespół istnieje od 1967 roku. Po odbyciu tournee w Skandynawii i Stanach Zjednoczonych, grupa wydała drugi album Undead, który zawierał niezapomniane I'm Going Home. W 1969 pojawili się na Newport Jazz Festival, pierwszym festiwalu, na który zostały zaproszone zespoły rockowe. W sierpniu Ten Years After wystąpiło w przełomowym dla siebie Festiwalu Woodstock, prezentując prawie dziesięciominutową interpretację I'm Going Home, która była kluczową w później wydanym filmie i ścieżce dźwiękowej. W 1971 zespół wydał album A Space In Time, zawierający ich największy przebój, I'd Love To Change The World (Chciałbym zmienić świat), który stał się równocześnie hymnem hipisów protestujących przeciwko wojnie w Wietnamie i kapitalizmowi. Obecnie zespół działa i koncertuje, ale bez najważniejszego członka, Alvina Lee.
Ale chyba nie ma sensu dublować tematów, prawda? Chyba że własne wynurzenia i oceny z mojej strony były tam nie na miejscu. Ale chyba jednak wystarczająco delikatnie przedstawiały moje zdanie.
