Okolice Bluesa

Szef imprezy, Stasiek Antośkiewicz upoważnił mnie do zamieszczenia poniższych informacji.

20 czerwca (piątek) od godz. 11 w centrum miasta jest przewidziane granie uliczne (ul.Warszawska, przy Banku Spółdzielczym). Będzie się produkował autor postu, czyli Paweł Szymański

O godz. 17:30 na zamkowych błoniach zacznie się koncert plenerowy>
Wystąpią:

Why Ducky?
Cree
Krzak
Paweł Szymański
Mike Russell Blues Band
PAUL LAMB & THE KING SNAKES

wstęp wolny


21 czerwca (sobota) w Kawiarni Artystycznej w Centrum Kultury i Sztuki (Na Dołku) wystąpią:

Los Agentos&Hokus
Paweł Szymański
Tortilla
EASY RIDER

Początek godz. 19 wstęp: 20zł

Pawle, a ty występujesz od godz. 11 rano pierwszego dnia? Sprawdzam, bo nie jest to dla mnie takie oczywiste - to dosyć wczesna pora.

Chętnię bym przyjechał, może tylko na drugi dzień, ale zobaczymy.

Leszku, musisz użyć znaczników [ img ] [/ img ] (tylko usuwasz spacje). Pomiędzy nie dajesz adres to obrazka.

Pawle, postaram się być. Niestety moje plany na piątek i sobotę są nadal niesprecyzowane, więc nie wiem którego dokładnie dnia będę.

I na pewno wezmę jakieś piszczałki ze sobą Może nawet współgrajka?

Pozdrawiam!

Ja będę na 100% w piątek i tego samego dnia wracam. Niestety sobota jest u mnie już zawalona.

Pojawię się około 15:19 w Ciechanowie (wierząc PKP).

Dzięki za festiwal! Było naprawdę fajnie!

Osobne podziękowania dla Leszka i jego dziewczyny!

Festiwal się zakończył a ja nie widzę żadnych podsumowań. Zatem napiszę kilka słów o piątkowych koncertach, sobotnich bowiem niestety nie "zaliczyłam".
Pod względem organizacyjnym było jak zwykle w Polsce, rzadko kiedy mamy przyjemność uczestniczyć w koncertach zaczynanych zgodnie z planem.
Pierwszy na scebnie stanął Paweł Szymański - człowiek z niesamowitym - wg mnie - dystansem nie tylko do otaczającego nas świata, ale przede wszystkim z ogromnym dystansem do samego siebie. Jego prześmiewcze teksty szczerze mnie rozbawiły a jednocześnie zmusiły do pewnych refleksji. Nie było to jego jedyne wejście, Paweł bowiem umilał nielicznym słuchaczom czas potrzebny innym zespołom na zainstalowanie się na scenie.
Drugim z występujących był zespół Why Ducky? - zespół bardzo ciekawy moim zdaniem ze względu nie tylko na ich repertuar ale także skład, gdyż obok tradycyjnych: basu, perkusji, wokalisty są zamiast jednej dwie gitary, klawisze i, co najważniejsze, 3 saksofony. Taki zestaw dobrych - należy podkreślić, a nawet bardzo dobrych muzyków - jest naprawdę ciekawy i wart polecenia.
Po nich na scenę zwitał Krzak, zespól tak znany w naszym środowisku i z takim doświadczeniem scenicznym, że o nich chyba nie muszę nic pisać ponieważ wszystko już napisane zostało. Zagrali kawałki stare i nowe, wszystkie ciekawe a żywiołowość lidera udzieliła się nam wszystkim.
Cree nastąpił po nich. Cóż mogę powiedzieć o formacji Bastka Riedla? Niestety nic dobrego, więc może lepiej nie wypowiadac się wcale? Nie porwała mnie ta grupa, a szkoda, bo potencjał mają.
Czas na gości z zagranicy. Paul Lamb & The King Snakes dali nam to, czego chyba wszyscy oczekiwaliśmy - kawał świetnego blusa, zabawę na scenie i z publicznością, radość z samego grania nie ważne gdzie i w jakich warunkach (publiczności była zaledwie garstka) a panowie to przecież już nie pierwszej młodości.
Ostatnim z wystepujących pierwszego dnia festiwalu był Leszek Cichoński z Mikiem Russelem. To dopiero było coś! Było już późno i dość zimno, z publiczności, która od początku nie dopisywała zostało może 30 osób a mimo tego panowie zagrali jak sam Leszek podkreślił, jakby stali przed tysięcznym tłumem niczym na Woodstok. Tutaj także jestem przekonana, ze nie muszę się wypowiadać o kunszcie muzycznym każdego z członków zespołu. Z cała pewnością natomiast wdzięczność swoją chcę w tym miejscu podkreślić za to, że im się chciało grać z takim zaangażowaniem dla bardzo skromnej widowni.
No właśnie, widownia . . . zupełnie nie rozumiem tego zjawiska. W ubiegłym roku podobno koncert był biletowany i publiczność złożyła się z 1000 osób (podobno gdyż byłam tam w piątek po raz pierwszy), tym razem wstęp był wolny a w najlepszym momencie odnotowałam 100, może 150 osób. Szkoda, bo przecież to wydarzenie warte jest znacznie szerszego zainteresowania.
Pozostaje jedynie mieć nadzieję, że ciechanowski festiwal Spring Blues Night będzie miał kolejne edycje ze znacznie większym zainteresowaniem.

Z dystansu kilku dni opiszę swoje wrażenia.
Jeśli chodzi o obsuwy czasowe, to u nas (w Ciechanowie) zdarzają się coraz rzadziej, kilka lat temu każdy koncert był przynajmniej godzinę później, teraz już tylko co drugi.
Jednym się to nie podoba, ja przywykłem (przynajmniej można się w "nastrój" wprowadzić i ze znajomymi pogadać).

Piątek południe i uliczne granie Pawła Szymańskiego (jeśli ktoś jeszcze grał to przepraszam, załapałem się tylko na Pawła) - fajna sprawa, ale nie w tym mieście, tutaj ludzie nie dorośli i już chyba nie dorosną do czegoś takiego. Praktycznie zainteresowanie zerowe, aż mi wstyd.

Piątkowy koncert, to trochę taki piknik się zrobił (sam byłem z synkiem -małym bluesmanem, nie licząc mojej wspaniałej żonki z którą jestem na koncertach bluesowych zawsze wspólnie), według mnie za duży dystans był między publiką a występującymi na scenie. Frekwencja nieduża bo i miasto zapyziałe (mogę tak pisać a co, w końcu tu mieszkam), gdyby jakieś dysko-błysko grali, to cała wieś by się zleciała. W zeszłym roku na koncert przyciągnęły tłumy na Dżem - bo przecież Dżem zna każdy, nawet na zadupiu. Cieszy mnie fakt, że nie było jakichś ekscesów, wszak koncert był darmowy, na szczęście żadne nawalone dresiarstwo nie szukało wrażeń (czego się obawiałem).
Na szczęście jest grupa stałych bywalców imprez rockowo-bluesowych i ta nie zawiodła (max 200 osób)
Co do samych występujących to bardzo trafnie opisała to margo i niewiele mogę tu dodać.

Sobotni koncert - to już granie typowo klubowe, które bardzo lubię ze względu na bezpośredni kontakt z publiką. Koncert zaczął się punktualnie a dzięki temu, że był biletowany, przyszli ci co mieli przyjść. Pierwszy wystąpił Paweł Szymański i swoim bluesem rozkołysał salę. Potem zagrali Los Agentos&Hokus i swoją energetyczną muzyką porwali ludzi do tańca. Weseli faceci z Tortilli rozbawili podobnie. Na koniec Easy Rider - to już klasyka, cięższe brzmienie. Easy Rider zaprosił do wspólnego pogrania na harmonijce najpierw Pawła Szymańskiego, potem Roberta Lenerta.

Było świetnie, wielkie dzięki wszystkim występującym za wspaniałą muzykę. Podobało się bardzo.
Ja jako przyszły-niedoszły harmonijkarz, ze swej strony chciałem podziękować za inspirację Pawłowi, Robertowi, Przemkowi i Paulowi, fajnie jest posłuchać profesjonalistów.

Oczywiście wielkie dzięki i szacunek dla Stana, bo gdyby nie on i jeszcze parę osób, to w moim mieście nic sensownego by się nie działo.