Okolice Bluesa

[quote="Bluesmaster"] I zastanawiam się, po co to robią? Co im to daje? Przecież, to co
robimy winno mieć sens, szczególnie w działalności artystycznej. Może ktoś mi wyjaśni
co zyskał na tym, że zagrał 15 min. w Spodku? Czy nie widzicie w tym absurdu?

Ja nie widzę w tym absurdu , po to tam jestem od początku żeby posłuchać naszych wykonawców i niejednokrotnie wychodziłem na korytarz jak grali zagraniczni goście , bo to było okropne i nie mające nic wspólnego z bluesem, jeszcze dodam , ze na Dudku jadam zazwyczaj kolację

Źle się dzieje w "państwie duńskim" po cholerę mieć marzenia "Rawa Blues" ech ręce opadają. Byłem naiwny. Mam żyletkę z 88 na pasku od gitary ale przesłonię ją żałobnym kirem na znak protestu. Zrewiduję poglądy i dam sobie spokój. Jest tyle fajnych imprez po co się ciskać na wielkie LITERY.

A ja myślałam,że jak ktoś jest idealny, to raczej nie dopuszcza do przerostu formy nad treścią i raczej zapada w pamięci



Jakość nagrania niestety b.słaba

46-latek wziął córkę na Rawę Blues. Pies wyczuł, że ma przy sobie narkotyki.
To kto w końcu brał? Ojciec, córka czy pies?

Wkleję to oświadczenie również tutaj, gdyż zdążyło już zostać skasowane ze stron instytucji do których zostało skierowane. Niestety. Jednak podtrzymuję wszystkie słowa, które w tym tekście napisałem.

Temat słynnej "Rawskiej herbatki" przewinął się już przez ściany chyba wszystkich muzyków, których kiedykolwiek na Rawie widziałem. I chyba przyszła pora na mnie. Na tego menago, co to herbatki załatwić swojej gwiazdeczce nie potrafi.

Przyznaję się bez bicia- dałem ciała- mogłem faktycznie wysłać rider gościnny do Hansa. Sam jednak organizuję koncerty, może trochę mniejsze, jednak nawet gdy muzykom płacę z przysłowiowej bramki, bądź nic (co zawsze jest kwestią ustaleń na samym początku), gdy budżet na to po prostu nie pozwala, to zawsze staram się, by każdy poczuł się na scenie jednakowo (bez żadnych dodatkowych riderów gościnnych)- miał w garderobie wodę, ciepły kubek i jakąś michę. To są moi goście i to m.in. dla nich jest organizowana przeze mnie impreza. Żeby nie być gołosłownym podaję przykład- w trakcie organizowanego przez moją osobę dużego koncertu 3 potężnych gwiazd polskiej estrady, zaplanowany był występ laureata konkursu głosowania internetowego. I zespół ten również nie dostarczył mi riderów gościnnych. Jednak na miejscu czekała na nich osobna garderoba, z dostępem do cateringu dla wykonawców, można było jeść, pić i bawić się do woli. Bez żadnych opłat. I do głowy mi nie przyszło, że na takim festiwalu jak Rawa, postępuje się zupełnie inaczej.

Masakryczna większość osób, które udostępniały blog naszej Ali, mówiącej w tym momencie w imieniu wszystkich kapel potraktowanych w ten sposób na tym katowickim festiwalu, zrozumiały dokładnie to, co Ala chciała przekazać. Że problemem nie jest brak herbaty, czy kawy w garderobie, tylko sposób traktowania muzyków. To, kto jakie wartości wyniósł z domu, dotyczące przyjmowania gości, to jest sprawa tej osoby, nie negujemy, nie nasza sprawa. Komentarz Ali i wszystkich tych muzyków, którzy to udostępniali dotyczył sposobu prezentacji muzyków polskich. Traktowania ich jako muzyków drugiej kategorii, na zasadzie- tu macie chopy scene, tu zegarek, czas start, 20 minut i tam są drzwi. Skoro festiwal jest dotowany z publicznej kasy, to pal licho honoraria (chociaż przy takim wsparciu jakie Rawa otrzymała, spodziewać się można było innego zachowania), ale chociaż pochwalmy się muzykom i dziennikarzom zagranicznym, tym jak nasi twórcy potrafią grać. Dla przykładu, jak na menago, co to herbatki nie potrafi załatwić przystało, udało mi się zakontraktować występ HooDoo Band jako supportu przed Johnem Mayallem w Dolinie Charlotty. Zagraliśmy pełnowymiarowy koncert, publiczność szalała, sprzedaliśmy kilkadziesiąt płyt. Przez cały koncert z boku sceny stał John Mayall i tańczył, bawił się jak by miał 20 lat nie 80. Już w trakcie występu podchodził i pytał czy mamy płyty, bo musi ją mieć. To samo było dzień później na koncercie Carlosa Santany i Kruka- tam faktycznie promuje się polskich twórców przy okazji występu największych gwiazd światowej muzyki. I tu jest pies pogrzebany, to jest klu całej wypowiedzi Ali. Nie herbata i lustro, której się uczepili organizatorzy Rawy, tylko sposób traktowania polskich muzyków. I to samo pisze Jasiu Gałach z Karoliną Cygonek. Tu niestety nie macie Państwo argumentu, tego nie spiszecie w umowach, riderach i oświadczeniach. Wysyłacie teraz pełne żalu oświadczenia, do dziennikarzy, że dopiero skandal wywołany przez gwiazdeczkę skłonił ich do pisania o Rawie. Spójrzcie na to z innej strony- o Festiwalu Legend Rocka też pisały wszystkie media, jednak przekaz był zupełnie inny. Zarówno polski, jak i zagraniczny muzyk, czuł się na miejscu tak dobrze, że zachowania były takie a nie inne. Więc się da. Trzeba tylko odrobinę dobrej woli.

Kto nic nie robi, ten się nie myli, wszyscy uczymy się na błędach i dla mnie również jest to nauczka- nie ważne jak doświadczona i wielka impreza jest przed nami, na wszelki wypadek wysyłajmy wszystkie ridery jakie mamy napisane i dopiszmy jeszcze kilka. Dla świętego spokoju. Natomiast Państwa w imieniu wszystkich osób popierających nasze stanowisko proszę o uwzględnienie tych wszystkich uwag, które się pojawiły, by przy organizacji kolejnych edycji Rawy każdy muzyk czuł, że jest tam muzykiem, a nie popychadłem. I wtedy faktycznie, wszystkie media będą pisały o tym, jak na Rawie jest świetnie. Bo z pewnością świetnie może być. Nawet bez słynnych już riderów gościnnych, co więcej redaktorzy Twojego Bluesa podkreślali, że na organizowanej przez nich Gali Blues Top, bez riderów da się muzyków ugościć.

Tą wypowiedzią zamykam temat Rawy Blues z mojej strony i strony zespołu HooDoo Band, którego jestem przedstawicielem.
Pozdrawiam wszystkich, bez wyjątku. Jeśli kogokolwiek ten tekst uraził, z góry przepraszam, nie miałem takiego zamiaru. Jednocześnie przyłączam się do przeprosin Ali skierowanych wczoraj do redaktorów Kwartalnika Twój Blues.

Wojciech Mirek
HooDoo Band

Patrząc z poziomu słuchacza co by nie mówić ale RBF to impreza na poziomie światowym. Choć na pewno jeśli ktoś jest zapraszany na główną scenę powinien mieć takie same warunki jak wszystkie zespoły z dużej sceny, bez względu na kraj pochodzenia. Łącznie z wysokością honorarium jakie inkasuje na innych festiwalach i koncertach.

Osobiście mała ilość rodzimych wykonawców na dużej scenie nie jest dla mnie problemem i formuła w kierunku nacisku na festiwal międzynarodowy bardzo mi się podoba. Uważam, że 2-3 najciekawsze i prezentujące wysoki poziom polskie zespoły to maks. w setach ok. 30-45minutowych przy takim line-upie. Słuchając z YT (wiem, że to nie jest miarodajne) ale mam wrażenie, że dla części wykonawców z małej sceny, korytarz to chyba i tak jak na razie za wysokie progi. A by nie było, że jestem przesadnie uczulony na polskich wykonawców, wizyta młodziaków wyciągniętych z amerykańskiego garażu na dużą scenę również budzi trochę mój niesmak. W tym roku moim zdaniem HooDoo Band powinno zagrać po The Stone Foxes z setem ok. 40 minutowym.

Przy ogólnie panujące festiwalomanii w kraju jeśli ktoś jest bardziej zainteresowany wykonawcami polskimi znajdzie spokojnie 20-30 innych "festiwali" gdzie dostanie to co będzie chciał. Szczególnie jeśli komuś zależy na kiełbaskach z grilla, piwku i polskiej rockowej gwieździe kończącej festiwal. Więc nie ma co narzekać bo słuchacz jak i wykonawcy mają wiele alternatyw i RBF nie jest monopolistą w tym temacie.

ps. Wczoraj słyszałem w PR3 reportaż poświęcony L.Cichońskiemu. Padło tam fajne zdanie jakie usłyszał od kogoś na początku swojej kariery, gdy zajmowanie muzyką a nawet pewne sukcesy artystyczne zupełnie nie przykładały się na możliwość życia z muzyki. "Stwórca sprawdza czy na prawdę chcesz zajmować się muzyką"
to chyba potwierdzają również biografie wielu muzyków amerykańskich.

Obiektywni W Kulturze

Wywiad z Keb'Mo, Otisem Taylorem oraz I.Dudekiem
- dużo muzyki ze sceny

http://www.tvs.pl/tv/video,obiektywni_w ... ,9702.html

Jeszcze trochę na temat organizacji.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid ... 730&type=1