Okolice Bluesa

Historia nr 1... malo ciekawa, raczej przewidywalna... nie bede o niej teraz pisal
Historia nr 2... oooo zaskakujaca, oczy sie szeroko otwieraja... tez nie napisze teraz

...

a co tam pochwale się, zobaczcie mój nabytek

http://www.allegro.pl/item269308202_mar ... iac_s.html

Zaraził mnie nim Pan Andrzej Jerzyk i kupiłem płytę ......... !!! za parę groszy !!!!!

No cóż! Prowokujecie mnie mocno do tej audycji. Muszę jednak konsultować stronę merytoryczną z Robertem Lenertem!

mnie Pontiac wziął na max'a !!!

ja wręcz nalegam aby ta audycja pojawiła się i mam nadzieje że nie tylko ja
odpalcie tego Myspace i posłuchajcie z 4 - 5 razy każdego utworu, a wtedy gwarantuje że Pan Andrzej 2 razy dziennie będzie musiał kasować wszystkie prywatne wiadomości i nie odgoni się od nowych z tą samą treścią !!!! jak najszybszym zrobieniu audycji to tym muzyku

piszę 100% serio

Kora, a ściągnij to audycji przesłuchaj ją 4 .... 5 a może 6 razy, później napisz coś w tej zakładce ............., ciekawe co napiszesz


Pozdrawiam i szanuje Twoje zdanie, zupełnie odmienne od mojego

Michał, nie o to chodzi aby do czegoś na siłę się przekonać - to ślepa uliczka.Jeżeli we mnie nie ma jakiejś nutki zainteresowania, to nie widzę w tym sensu.
Wiesz ja kiedyś uczyłam się Zappy - dziwnie to brzmi, jest to jednak prawda...trwało to całymi tygodniami.Miałam jednak silną motywację. Po przeczytaniu "Takiego mnie nie znacie" byłam strasznie ciekawa Jego twórczości. Nie potrafiłam zrozumieć jak to jest możliwe aby w muzyce połączyć rock, jazz, współczesną muzykę
poważną,, muzykę awangardową ,pop, soul,z muzyką barokową, renesansową, tudzież neoromantyczną a to wszystko razem okrasić jedynymi w swoim rodzaju tekstami...
Postanowiłam posłuchać co ten muzyczny Woody Allen potrafi.
Na początku byłam w szoku, nie pamiętam od jakiej płyty zaczęłam zappowską edukację,ale zaznajomiwszy się z płytą "Guitar"
i wysłuchawszy chociażby takiego kawałka jak "That's Not Really Reggae" gdzie sekcja gra jedno, a solówka gitarzysty drugie...byłam bardzo skonsternowana, ostatni utwór totalnie mnie odrzucił - psychodeliczne połączenie Gershwina i Primrose'a doprowadziło do tego,że odłożyłam tę płytę na półkę.
Teraz często jej słucham i zawsze jest ona w moim zasięgu,jeszcze bardziej sobie cenię pierwszą płytę "Freak Out!" będąca satyrycznym odzwierciedleniem całej i Ameryki lat 60.
I właśnie taki Zappa był dla mnie tajemnicą - wielką, taką którą chciałam odkryć i odkryłam.

Wiesz kiedyś, ktoś dał mi płytę i powiedział tak: Kora, weź ją przesłuchaj, tylko nie zrażaj się do niej za pierwszym razem. Patrzę na autora - rasowy bluesamen z Delty Mississippi, płyty tej jednak wcześniej nie znałam.
Totalna hybryda muzyczna, skomplikowane połączenie bluesa z gatunkami na pierwszy rzut oka do niego nie pasującymi - Tam jest tajemnica !!! Obecnie ten album zaliczam do 10 najlepszych jakich słuchałam w życiu.
To płyta R.L Burnside"Wish i Was In Heaven Sitting Down"

Trochę odskoczyłam od tematu Pontiacka , chciałam jednak podkreślić, że jestem otwarta na muzykę, tylko coś najpierw musi mnie w niej ująć, cokolwiek...

Kora rozumie i szanuje Cię, jednak proszę nie skreślaj całkiem Pontiaca - jeszcze możesz być zagorzałą fanka

Pamiętam jak pierwszy raz usłyszałem Allmanów, od razu wrzucili mnie na szeroką i głęboką wodę Fillmore East, nie spodobał mi się, nie wiem może byłem za młody, czy za głupi, a teraz nie wyobrażam sobie aby nie mieć tej płyty na swojej półce, a za Allmanami w ogień bym skoczył bez zastanowienia się

Dokładnie tak to czuję, Lauderdale, nie mogę zgodzić się na porównywanie tych dwóch panów... właściwie w ogóle granie Franka nie kojarzy mi się z graniem Pontiaca/Lurie - style mają zupełnie inne, efekty końcowe też z zupełnie innych bajek... moim zdaniem jeden nijak się ma do drugiego!

To, że obaj ci wykonawcy prezentują coś "innego", co wymaga (choć przecież nie zawsze i nie dla każdego) wielokrotnego przesłuchania, to nie znaczy, że trzeba ich wrzucać do jednego worka. W tym przypadku niepotrzebne, czy wręcz niebezpieczne są takie porównania i kategoryzacje - to tak jak z etykietami gatunków - gdy do jednego "wrzucimy" kilka zespołów, to powstanie ryzyko, że przestaniemy patrzeć na wyjątkowość każdego z nich. A przecież każdy jest inny, ludzie kochani...

Trochę to zagmatwane, ale myślę, że rozumiecie, o co chodzi.

Kora! Nie obwiniaj się, że szwankuje u Ciebie funkcja "spadochronowa" Twego umysłu (wdzięczna nazwa, heheh) - przecież Twój post i Twoje własne, szczere zdanie to test na naszą - czyli osób czytających - otwartość i tolerancyjność w dyskusji jeśli np. Michał nie może zrozumieć, że Tobie się Pontiac nie podoba to już sprawa jego prywatnego spadochronu

Tak więc nie ma co się smucić, widocznie tej muzyce nie było dane trafić do Ciebie, ja w ogóle nie widzę potrzeby, byś miała się do czegoś przekonywać "na siłę", NO BO PO CO?

Pozdrawiam serdecznie!!!

[aaaaaaleee offtoooooop ]