Okolice Bluesa

D?ugo zastanawia?em si?, czy napisa? o tej p?ycie. Po pierwsze dlatego, ?e nie jestem ekspertem od jazzu, po drugie ?e p?yta ta, jako taka niezbyt przystaje do bluesowego forum. Tak przynajmniej mog?oby si? niekt?rym wydawa?. W ko?cu jednak si? przemog?em, bo to - r?wnie? dla mnie - niezwykle wa?na p?yta.

Jest rok 1959. W studiu Columbia przy 30-tej ulicy w Nowym Jorku za perkusj? zasiada Jimmy Cobb, z kontrabasem "w d?oniach" staje Paul Chambers, do bia?o-czarnej klawiatury przysiada Bill Evans (zmieniony na kr?tko przez Wyntona Kellyego). I wreszcie czas na instrumenty d?te. Panie i Panowie! John Coltrane - saksofon tenorowy, Julian "Cannonball" Adderley - saksofon altowy i wreszcie ten, kt?ry mam wra?enie nawet przez g?uchych na muzyk? kojarzony jest z jednym jedynym instrumentem... Miles Davis. ?mia?o rzec mo?na: Tr?bka to On!
2-go marca i 22-go kwietnia ci d?entelmeni nagrywaj? jedn? z nawa?niejszych, a wed?ug wielu najwa?niejsz? z p?yt jazzowych w historii tego gatunku, a i muzyki w og?le. Nagrywaj? p?yt?, kt?ra i za nast?pne pi??dziesi?t lat b?dzie dostarcza? takich samych emocji, jak wtedy, gdy zosta?a wydana.
Ta sesja nie mog?a przynie?? innego rezultatu. Ten optymalnie genialny sk?ad nie m?g? nagra? innej p?yty...

I tak to ju? jest, ?e cz?sto si?gam po ten kr??ek. To p?yta na zimowy wiecz?r pod kocem i na letnie spotkanie przyjaci?? na zacienionej werandzie sk?panego w s?o?cu domu. To p?yta, w rytm kt?rej mo?na kocha? si? z dziewczyn?, albo rozmy?la? w samotno?ci.

To z niej czerpali i wci?? czerpi? ca?ymi gar?ciami nut njar??niejsi muzycy. To mi?dzy innymi ta p?yta kr?ci?a si? niezwykle cz?sto na gramofonie w domu znanym jako "Big House" przy przy Vineville Avenue w Macon...

I by?es mnie G?ri ubieg?e?, bo tez zastanawia?em si? czy o tej p?ycie napisa?...
Do tej pory jest to p?yta (czy wydarzenie) pewnie dla wielu jak i dla mnie niepowtarzalne... s?ysza?em miliardy razy te utwory grane przez innych, sam je czasem pope?nia?em (wybaczcie), ale nigdy chyba nikomu nie uda?o si? osi?gn?c np.: takiego niepokoju, jak w "All Blues'ie", kiedy Cannonball i Coltrane zaczynaj? utw?r i s?ychac dr?enie ustnik?w i wr?cz namacalny jest przep?yw powietrza z ust przez drewno do wn?trza instrumentu. Podobnym niepokojem napawa mnie intro "So What" gdzie Chambers w jedyny dla siebie spos?b ud?wi?kawia basem piano Evansa. Co do Evansa to pierwszego przeze mnie wys?uchania tej p?yty sta? si? moim ulubionym bia?asem. Oni wszyscy wtedy byli m?odzi, ale Evans by? po prostu g?wniarzem, kt?ry siedzia? w okularach w rogowej oprawie, z petem w ustach przy fortepianie i korygowa? mysli Milesa.
Jak napisa?e?, nagranie odby?o si? w dw?ch sesjach i co ciekawe, materia? rejestrowany by? w dw?ch r?znych pr?dkosciach, z czego wynikna? powazny, jak na tamte czasy, problaem, a mianowicie mixdown. Dlatego teraz juyz na wiekszo?ci wydawnictw "Kind of Blue" mamy dwie wersje "Flamenco Sketches". P?yta ta ma wiele znacze?, zar?wno muzycznych jak i symbolicznych i cieszy mnie w?asnie fakt, ?e to wi?kszo?? na pianie gra? Bill Evans - jedyny bia?y w ca?ym sk?adzie. Wtedy ju? bardzo wielcy muzycy jak davis, Coltrane czy Adderley mogli smia?o pokaza?, ?e w ?wczesnym, bardzo hermetycznym ?rodowisku muzyk?w czarnosk?rych istnieje miejsce dla doskona?ego muzyka, kt?ry czarnym nie jest. Mo?e nie do ko?ca b?dzie to jasne, ale w?wczas swiatek muzyczny, kt?ry w najswietniejszym gronie stanowili czarni muzycy wr?cz nie tolerowa? bia?ego grania, do momentu w?asnie gdy Davis pokaza? ?wiatu Billa Evansa.
Dzi?ki G?ri za temat na dzisiejsz? noc, bo nie wiedzia?em czego m?g?bym w ??zku pos?ucha?...
A je?li szcz??cie dopomoze to za nied?ugo zaproszam na koncert, na kt?rym jeden z utwor?w z tej?e p?yty zago?ci.

Tak sobie my?l?, ?e nadszed? ju? mo?e czas, aby na tym forum uruchomi? okienko JAZZ!!!
G?ri! Ceg?a! Pom??cie przekona? mi tego Chopa, co to mo?e uczyni

Hej!
Ta p?yta cho? do ko?ca nie bluesowa, jest po prostu kamieniem milowym na styku bluesa i jazzu.
To fenomenalnie zagrana mieszanka muzyczna pe?na cudownych i lekkich klimat?w, piekna kolorystyki i pastelowych barw instrument?w.
To najpopularniejsza p?yta jazzowa wszechczas?w opr?cz Bitches Brew - Davisa.
Fani bluesa NIE POWINNI O NIEJ W OG?LE ZAPOMINA?.
A fani jazzu bez niej nie mog? m?wic o os?uchaniu w jazzie.
Ta p?yta to PER?A W KORONIE w?r?d innych p?yt.
S?uchajcie jej kiedy tylko mo?ecie.
To hejah!

post v. 1.01

"Kind of Blue"... hmm... przeczuwa?em, ?e pr?dzej czy p??niej kto? nie wytrzyma... ?e si? ugnie i odda cze?? tej p?ycie... w?a?nie tutaj, na tym forum... i nawet ja o tym my?la?em, ale jako? nie mnie pisa? o tej p?ycie... wol? j? s?ucha?, a raczej odp?ywac razem z ni?... hmm... moja... najlepsza w miom zbiorze, kt?ry nie?mia?o wyrasta w k?cie. I nawet stojak - w kszta?cie tr?bki - ma w sobie co? z "Kind of Blue"... Blue In Green - najcz??ciej przeze mnie w??czany utw?r... zawsze,gdy dopada mnie nieznany smutek... gdy trzeba pomy?le? - co dalej... i najcz??ciej odtwarzany w mojej g?owie, gdy k?ad? si? obok ukochanej osoby (sic! ale ?ycie si? zmienia )... po prostu... "Kind of Blue"...

pozdrawiam,fajnie sobie przypomnie? temat

taaa Blue in Green to zdecydowanie m?j ulubiony smutas... pi?kna jest te? wersja Cassandry Wilson kt?ra se wzie?a se tekst do tego napisa?a i se go za?piewa?a (takich kwiatk?w jest wi?cej na "Travelling Miles" - je?eli chcecie us?ysze? Tutu z tekstem to si?gnijcie po t? p?yte

a co do Kind of Blue to trudno co? doda? - mo?e to ?e Miles pisa? te tematy na kolanie przed sesj? - na tej p?ycie nie ma intelektualnych gierek z harmoni?, prekombinowa? i udziwnie? - jest czyste pi?kno

pzdr
jarek
www.scigani.art.pl