THE BLACK CROWES - "Amorica"
: stycznia 3, 2006, 11:01 pmJednym z wielu oczywistych wyznacznik?w dobrej p?yty jest to, ?e ch?tnie si? do niej wraca. I tak, gdy jeden z przyjaci?? poprosi? mnie, ?ebym wzi?? jak?? muzyk? do auta, kiedy tydzie? temu wyruszali?my ze znajomymi, aby rozkoszowa? si? zim? w s?owackich Tatrach, m?j wyb?r ca?kiem ?wiadomie pad? m.in. i na t? p?yt?.
Cho? od jej wydania min??o ju? lat ?adnych kilka, to nadal urzeka prostot? z jednej strony, z drugiej za? bogactwem brzmie? i smaczk?w najr??niejszych, zar?wno tych znanych ju? od dawna, jak i tych, kt?re pochowane, gdzie? w zakamarkach ?cie?ek poszczeg?lnych instrument?w na nowo raduj? narz?d s?uchu wyczulonego s?uchacza.
Z pozoru nieskomplikowana gra perkusisty (Steve German), kt?rego na „przeszkadzajkach”, z wielkim wyczuciem wspiera Eric Bobo, gra gitary basowej, odowo?uj?ca si? do najlepszych wzorc?w southern rocka sprzed lat (Johnny Colt), finezyjne klawisze Eddie Harscha, dwie niezwykle soczy?cie brzmi?ce gitary (oczywi?cie Rich Robinson i Marc Ford), no a za mikrofonem, od czasu do czasu si?gaj?cy po harmonijk?, nie kto inny, jak sam Chris Robinson. Gdy doda? do tego kolejnych dw?ch go?ci tej sesji, graj?cych na mandolinie i gitarze Pedal Steel, to jawi nam si? pe?nia brzmienia formacji THE BLACK CROWES Anno Domini 1994.
„Amorica” to w ca?o?ci p?yta do zakochania, jednak jej kulminacyjnym momentem jest dla mnie, wy?aniaj?cy si? z „Ballad In Urgency” utw?r „Wiser Time”, zainicjowany niemal?e skynyrdowskim krzykiem „wolnego ptaka”…
I w?a?nie w odniesieniu do wspomnianej pie?ni, na progu Nowego Roku, ?ycz? Wam wszystkim m?drzejszych czas?w, bez wzgl?du na to, co one dla ka?dego z Was z osobna oznaczaj?!
Cho? od jej wydania min??o ju? lat ?adnych kilka, to nadal urzeka prostot? z jednej strony, z drugiej za? bogactwem brzmie? i smaczk?w najr??niejszych, zar?wno tych znanych ju? od dawna, jak i tych, kt?re pochowane, gdzie? w zakamarkach ?cie?ek poszczeg?lnych instrument?w na nowo raduj? narz?d s?uchu wyczulonego s?uchacza.
Z pozoru nieskomplikowana gra perkusisty (Steve German), kt?rego na „przeszkadzajkach”, z wielkim wyczuciem wspiera Eric Bobo, gra gitary basowej, odowo?uj?ca si? do najlepszych wzorc?w southern rocka sprzed lat (Johnny Colt), finezyjne klawisze Eddie Harscha, dwie niezwykle soczy?cie brzmi?ce gitary (oczywi?cie Rich Robinson i Marc Ford), no a za mikrofonem, od czasu do czasu si?gaj?cy po harmonijk?, nie kto inny, jak sam Chris Robinson. Gdy doda? do tego kolejnych dw?ch go?ci tej sesji, graj?cych na mandolinie i gitarze Pedal Steel, to jawi nam si? pe?nia brzmienia formacji THE BLACK CROWES Anno Domini 1994.
„Amorica” to w ca?o?ci p?yta do zakochania, jednak jej kulminacyjnym momentem jest dla mnie, wy?aniaj?cy si? z „Ballad In Urgency” utw?r „Wiser Time”, zainicjowany niemal?e skynyrdowskim krzykiem „wolnego ptaka”…
I w?a?nie w odniesieniu do wspomnianej pie?ni, na progu Nowego Roku, ?ycz? Wam wszystkim m?drzejszych czas?w, bez wzgl?du na to, co one dla ka?dego z Was z osobna oznaczaj?!
