Okolice Bluesa

Nie będzie to recenzja a raczej tylko faktografia. Chyba nie było jeszcze żadnego wątku na forum dotyczącego królowej rock’n’rolla Tiny Turner. Poniżej kilka „suchych” faktów moich dwóch ulubionych płyt z bogatej dyskografii artystki. A może też ktoś inny napiszę w tym wątku o jakimś wydawnictwie tej wokalistki który poleca?

Moje propozycje to mocno osadzone w stylistyce bluesowo-soulowej „Outta season” i „The Hunter” z okresu „współpracy” z Ikem Turnerem. Obie płyty zrealizowane w 1969 roku.

„Outta Season” to powrót do bluesowych korzeni Ike’a i Tiny. Zawiera bardzo „surowo” i przejmująco brzmiące interpretacje takich standardów jak „Five Long Years”, „Dust My Broom”, „My Babe” a przede wszystkim znakomite wykonanie utworu Otisa Readinga „I've Been Loving You Too Long”.



Ike&Tina Turner „Outta Season”





Tytułowy “The Hunter” to utwór dobrze znany z wykonania Alberta Kinga, ale także brytyjskiej grupy Free. Materiał na tej płycie również jest mocno osadzony w bluesie, choć nagrania nie brzmią aż tak surowo jak na wcześniejszym wydawnictwie. Partie gitary solowej popełnił w tych nagraniach znany gitarzysta bluesowy Albert Collins. Płytę wypełniają głównie standardy bluesowe jest także funkująca kompozycja Ike Tunera „Bold Soul Sister”.


Ike&Tina Turner "The Hunter"






Obecnie zawartość tych dwóch płyt najczęściej dostępna jest na kompilacji Ike&Tina Turner „Sing the blues”. Choć ta składanka zawiera tylko 7 z 9 i 11 z 13 utworów, jakie znajdują się na oryginalnych wydawnictwach płyt „Outta season” i „The Hunter”.




Jest także pełna kompilacja nagrań pod tytułem „Outta Season/The Hunter”.

Pomimo wspaniałej kariery, statusu legendy i milionów sprzedanych płyt, ja zaryzykuję twierdzenie, iż Tina jest mimo wszystko niedoceniana. Dlaczego? Ponieważ powszechnie szufladkowana jest jako wokalistka rockowa. Poniekąd słusznie, bo sam uważam ją za najlepszą rock'n'rollową wokalistkę wszechczasów, ale płyty, o których mowa wyżej dowodzą, iż wspaniale potrafi interpretować bluesa. Biorąc pod uwagę, iż działo się to w początkowym okresie jej kariery i fakt, że dojrzałość raczej służy uprawianiu muzyki bluesowej, niesamowicie żałuję, że później tak się oddaliła od tej muzyki. Mam na myśli oczywiście pewną dosłowność stylistyczną, bo przecież blues jest zawsze w jej śpiewie.

Trzeba się będzie jeszcze zastanowić