Spoko Jarku, jeszcze mogie, a i czasem zdrowo jest się spocić
Zaskakująco dobry debiut! I to blues-rockowy - rzadkość na naszym rynku
Mamy tu idealną, jak dla mnie, mieszankę bluesa i rocka, dobrze zmieszaną ale nie wstrząśniętą
Tak, tak, bo słychać, że bluesa to oni czują i grają, mimo że ciągnie ich w stronę rocka czy nawet rockowej psychodelii i stąd tworzy się klimat lat '70, który bardzo mi odpowiada. Są mocne gitarowe riffy, są solówki jak trzeba, harmonijka wpasowana jak trzeba (wiadomo - Kielak). No i wokal, który zaskakuje mocą i barwą, która w tego rodzaju muzyce świetnie brzmi
Podobają mi się aranże, obie gitary mogą się wykazać i są wystarczająco urozmaicone. Dłuższe utwory mają swoja historię, zróżnicowane tempo... Technicznie też OK - płyta nagrana bardzo fajnie.
Do czego by tu się przyczepić... Niektóre kompozycje (a wszystko to są własne utwory!) są zbyt "okrągłe", przydałoby się trochę więcej fantazji, odejścia od schematu. Brakuje pewnej lekkości, swobody, ale doprawdy nie jest to rażące. Zauważyłem też, że pewne szybkie przebiegi gitarzysty (np. w utworze 2 i 3) są "akademickie", zbyt oczywiste i na dodatek ma się wrażenie, że zbyt szybkie jak na możliwości gitarzysty. No ale to przecież debiut, to przecież z miesiąca na miesiąc będzie lepiej, i z płyty na płytę
Trzymam za Was kciuki!
Ciekawe, czy Coyoci dają radę na koncertach? Fragmenty z YT nie wyglądają zachęcająco, ale z chęcią sprawdziłbym osobiście.
Ps. W TB ukazała się niezbyt pochlebna recenzja tej płyty. Uważam, że recenzent (Paweł Yoda Jodko) nie czuje waszej muzyki i w ogóle blues-rocka (już zdanie "ciężko bowiem słucha się kompozycji trwających po siedem czy dziewięć minut" dyskwalifikuje go w moich oczach). Nie ma się czym przejmować - róbcie swoje
