Okolice Bluesa

Dzisiaj doszło uprzednio zamówione pierwsze oficjalne dvd zespołu w tym składzie zarejestrowane na festivalu w Verviers(Belgia)30 sierpnia 2008 r.
Na okładce mamy informację , że jest to zapis pełnego koncertu bez żadnych późniejszych poprawek. Koncert trwa 78 min. i to mnie trochę zdziwiło gdyż rok później również w ramach festiwalu ale w Suwałkach zagrali znacznie dłużej. Gdybym nie widział naszego koncertu to o tym napisałbym ,że jest genialny. Ale przez ten rok zespół poczynił kolejne postępy i jest w jeszcze lepszej formie.
Uważam , że każdy powinien zobaczyć ten wspaniały występ Lyonsa , Lee , Churchilla i Goocha a młodzi muzycy dużo się mogą przy tej okazji nauczyć.
Nie podoba mi się tylko to, że zarejestrowano ten występ w formacie obrazu 4:3 i dźwięku jedynie 2.0
W ddodatkach m. in. 47 min. wywiadów a szczegółowa tracklista wygląda tak:

Working On The Road
King Of The Blues
Hear Me Calling
Calling Jam
Big Black 45
The Hobbit
Love Like A Man
Love Jam
Good Morning Little Schoolgirl
I Can't Keep From Crying , Sometimes
Crying Jam
I'm Going Home
Choo Choo Mama

Mam nadzieję , że niedługo wydadzą nastepne DVD lub Blu-Ray z zapisem
kolejnego (dłuższego) występu w formacie obrazu 16:9.

Ten Years After to jeden z tych zespołów, które masowy sukces odnosiły wyłącznie dzięki osobie lidera.Jego osobowość ciążyła i wywierała piętno, na wszystkim co tworzyli. Pozostali muzycy stanowili zaś tło, a bez osoby lidera najczęściej popadali w zapomnienie, stając się wyłącznie grupą muzyków grających pod słynną nazwą, a nie TYM słynnym zespołem. Rotacje pozostałych członków składu najczęściej pozostawały bez wpływu na odbiór kapeli przez jej fanów.

Ten Years After bez Alvina Lee to mniej więcej to samo co Animals bez Erica Burdona,

Tak samo nie wyobrażam na przykład sobie, by ktokolwiek mógł grać pod nazwą Motorhead bez Lemmy`ego