Okolice Bluesa

Kora przypomniała, że dziś urodziny Kima Simmondsa, założyciela Savoy Brown, który wciąż działa pod tym szyldem. Różnie na to jego działanie można patrzeć. Z jednej strony - sam został z dawnego składu. Z drugiej strony: nie pierwszy raz sam został, bo już w latach 70-tych ten skład się raz zmienił cały poza nim. Ogólnie problem w tym, że nie zawsze w ostatnich latach Kim dobiera sobie właściwy zespół, często też płyty nowego SB kładzie jego wokal lub produkcja (np. zeszłoroczny album Steel ).

Ale zdarzają się na szczęście wyjątki. Do nich moim zdaniem należy właśnie świetna Bring It Home z 1994 roku. Recepta na sukces tego albumu była prosta: Kim zaanagżował znakomitego (choć nieznanego mi wcześniej) wokalistę (i harmonijkarza) Pete'a McMahona, napisał wspolnie z nim garść fajnych nowych numerów, dodał parę standardów i nagrał to z kolegami bez zbytniego kombinowania. Nie ma tu mocy i gęstości dawnego SB ale jest dużo rytmicznego, soczystego, bujającego boogie i rhythm'n'bluesa a kilka piosenek wchodzi od pierwszego razu, np. "Sweet Loving Thing", "Misery", czy "That's What Love Will Do". Gościnnie pojawiają się Hubert Sumlin i dawny wokalista Lonesome Dave Pevrett w jednym utworze każdy. Jeśli o mnie chodzi, to Pete McMahon bije tu Dave'a na głowę. Świetny wokal, może trochę zbliżony do Roberta Lucasa, ale moim zdaniem ciekawszy. Polecam ten krążek ciepło każdemu, kto uważa, że po klasycznym okresie Kim Simmonds nie pokazał już niczego ciekawego. Płyta nie porywa może energią starych albumów ale słucha się tego bardzo miło i każdemu gitarzyście życzę takiej formy kompozytorskiej, jaką pokazuje tu Simmonds w paru numerach.

Mam tą płytę i uważam, że jest OK. Możesz spokojnie przyspieszyć przymierzanie. Moim zdaniem to bardzo fajna i równa płyta. Śpiew Simmondsa to raczej taka melorecytacja w stylu Nalepy, ale mi się podoba. "Będzie Pan zadowoloooony"

kupiłem ich płytę na jarmarku w gdańsku... nie lubimy się... chętnie odsprzedam. płaciłem 40zł, oddam za 30zł z pocałowaniem w rękę