Okolice Bluesa

Studyjny album TYA bez Alvina Lee sprzed kilku lat. Kupiłem jakiś czas temu zachęcony entuzjastycznymi opiniami z koncertów w Polsce. Kupiłem... i pozbyłem się po tygodniu. Dałem płycie 10 przesłuchań - bezskutecznie.

Nowe kompozycje nawet niezłe. Gitarzysta umie co trzeba, ogółem skład ma potencjał. Ale wszystko zagrane po hardrockowemu, chwilami plastikowe syntezatory, toporna produkcja (chyba basista się tym zajął), bezbarwny wokal, często silący się na coś, co jest poza jego zasięgiem. Poszczególne kawałki nagrywali osobno w krótkich przerwach pomiędzy koncertami i to niestety słychać. Owszem zagrane z kopem, ale wyszła im rąbanka: bez finezji, bez polotu, niespójne, sklecone w pośpiechu. I brzmi jakby było zbierane z jednego mikrofonu u sąsiadów. A można było się lepiej przygotować, spędzić trochę więcej czasu nad materiałem, nagrać na lepszym sprzęcie itd. Przede wszystkim - zastanowić się, jaki efekt chce się uzyskać. Wypracować jakąś wizję całości.

Do utworów studyjnych dodali dwa nagrania koncertowe, też takie sobie odgrywanie klasyków. Gitarzysta pewnie świetny technicznie ale na moje ucho "anonimowy" - słuchając miałem wrażenie że w co drugiej knajpie w USA można usłyszeć ciekawsze gitarowe dźwięki,w dodatku z o niebo lepszym wokalem. Brzmienie gitary zdecydowanie mi się nie podobało: ostre ale bez bluesowego ciepełka.

Ogółem - naprawdę wstyd, żeby markowa kapela wypuszczała płytę na poziomie demówki. Lenistwo, bałaganiarstwo, pośpiech, bezmyślność i brutalne cięcie po kosztach.

Mam wrażenie, że wiele płyt nagrywanych u nas przez muzyków, którzy żyją z czego innego jest na wyższym poziomie. Bo same umiejętności, doświadczenie i legendarna przeszłość to nie wszystko - trzeba się jeszcze trochę postarać.

Pradopodobnie panowie wyciągneli z tego wnioski, poprawili to i owo i na późniejszych koncertach już błyszczeli. Niemniej szkoda, że wcześniej zaliczyli taką wpadkę...

(Michał - odradzam licytowanie w kosmos )

Być może to kewstia tego, że po forumowych postach pełnych zachwytu zbyt wysoko ustawiłem im poprzeczkę: zahaczyli brzuchem i zrzucili z hukiem.

Panie Rafale - tym razem nasze odczucia co do wyzej omawianego wydawnictwa sa rozne. Prosze jednak zauwazyc , ze to dobrze. Juz to gdzies pisalem. Gdyby istniala jedna jedyna sluszna kompozycja, wykonanie, produkcja albumu itp. to bylo by nieprawdopodobnie nudno. Ta plyta trafila w moj gust. W Twoj nie trafila. Nie ma tragedii Pojawia sie albumy, ktore tak Tobie jak i mnie beda sie bardzo podobac

Okey... Cofam to, co napisałam wcześniej (cyt. "a więc w tym wypadku to nie takie ewidentne skrzywienie z Twojej strony" ). Masz absolutne skrzywienie na punkcie klawiszy

Mi zawsze się wydawało, że oprócz Deep Purple (Twojej Ziemi Świętej:P), zespołem, którego rozpoznawalną wizytówką są i były klawisze, jest Uriah Heep. Kilka innych Raibow'ów też gdzieś tam grało. Nie chcę tu dyskutować na temat wyższości UH nad DP, czy odwrotnie (choć skłaniam się ku drugiemu wariantowi), bo wtedy za bardzo odeszlibyśmy od tematu zakładki Rozumiem za to, że z powodu jakości produkcji i klawiszy nie postawisz TYA wyżej od Purpli. Ja to robię, ale głównie ze względu na fanaberię mojego gustu, bo summa summarum obie kapele są rewelacyjne.

Ot, taki dyplomatyczny post. W tym temacie i tak nie mogę być radykalna, bo kłóciłoby się to z moimi przekonaniami

Pozdrawiam

że się zebrali - to i racja - pochwalić. Ale jakoś kojarzy mi się to z dożynaniem. Żywo grali w Tychach, ale mówimy już o odcinaniu kuponów.

[quote="Marciniasty"]że się zebrali - to i racja - pochwalić. Ale jakoś kojarzy mi się to z dożynaniem. Żywo grali w Tychach, ale mówimy już o odcinaniu kuponów.[/quot

I Ty też kiedyś zostaniesz emerytem i będziesz odcinał kupony od minionych lat świetności na polu zawodowym...