Okolice Bluesa

Znakomity to album! I w tym momencie powinien właściwie nastąpić koniec recenzji tego wydawnictwa. Bo oto John Mayer raczy nas płytą totalną, przemyślaną, perfekcyjnie zagraną i wydaną. Dwa krążki prezentujące dźwięki niczym nieograniczone. Czerpiąc z całego bogactwa muzyki amerykańskiej, z wielkim szacunkiem do jej tradycji John Mayer wychodzi naprzeciw oczekiwaniom najbardziej nawet wybrednego słuchacza. To nade wszystko muzyka prawdziwa, nie znająca kompromisu.
W każdej z trzech odsłon ten przecież niezwykle młody jeszcze muzyk roztacza przed nami inne pokłady swej muzycznej wrażliwości skrywane poza sceną gdzieś głęboko w sercu. Nie ma znaczenia, czy ze swoją niezwykle zawodową „orkiestrą”, w trio, czy w końcu, a może przede wszystkim sam na sam, dzierżąc tylko gitarę akustyczną w dłoniach Mayer jest prawdziwy. Tylko i aż tyle.
Jest jeszcze jednak coś, na co warto zwrócić uwagę. To doskonały warsztat i dbałość o wysoki poziom uprawianej sztuki. Coś, czego niestety na próżno szukać wśród wielu naszych rodzimych wykonawców. No i otwartość na to wszystko, co w muzyce nowe, inne, a przecież nie gorsze.
Tej otwartości, nie bezkrytycznej, ale obiektywnej i sobie i Wam wszystkim wraz z tą właśnie płytą życzę.


Sebastian Górski

Trudno się nie zgodzić z Twoimi słowami Sebastianie!

Od pierwszych urywków koncertu, które mogłem zobaczyć dzięki Zbyszkowi Stępskiemu, aż po uczestnictwo w pełnym doznań odsłuchu ścieżki dźwiękowej, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że to jeden z najlepiej wyprodukowanych koncertów, jakie w życiu słyszałem. Po pierwsze różnorodność: solo- akustycznie, zaraz potem najlepsza tradycja blues rocka - power trio, aż w końcu dochodzi się do nowoczesnego, choć opartego o najlepszą klasykę, pięknego współbrzmienia zespołu.

Najbardziej przypadło mi do gustu Trio, które wg. mnie jest najlepszą rzeczą jaka przydarzyła się Johnowi. Sekcja Paladino-Jordan jest wprost fenomenalna.

Jednak to, co najbardziej mnie uderzyło, to fakt, że MOŻNA! Tak, można zagrać fenomenalnego, nowoczesnego bluesa nie tylko dla fanatyków, ale dla szerokiej publiczności, sprzedać i jeszcze na tym zarobić krocie!

John Mayer to dla mnie wielka nadzieja nowej sceny. Wydawnictwem "Where the light is" połączył wszystko to, co u niego najlepsze!

Gorąco polecam!

Mała próbka (kliknij wysoką rozdzielczość):
http://pl.youtube.com/watch?v=7wJ-VPqFzy0

Witam!

Myślę ze warto również zwrócić uwagę na wydanie DVD.

Przesłuchałem.
Zauważyłem niewielki postęp - piszczący tłum trochę ciszej zmiksowany, a aranżacje coraz bardziej wyrafinowane. Poza tym bez zmian - soft rock za którym nie przepadam oraz ze 3 okołobluesowe rodzynki, czyli właściwie tak jak na koncertowej części poprzedniej płyty (2006).
Zapamiętałem i wyróżniam dobrze zaaranżowany i wykonany z jajem i rozmachem I Don't Need No Doctor.

[/quote]

Istotnie w twórczosci Mayera sety akustyczne, aranżacje a co najgorsze sposób spiewania czyli takie miętolenie to zywcem Dave M
[/quote]

........................................................
za to miętolenie kocham Dave'a..
Mayera równiez...
gdy gra w trio gra jak wielu innych...fajnie..nawet bardzo fajnie..ale wole owe mietolenie

Szczerze powiedziawszy Mayera pierwszy raz usłyszałem na Crossroads z 2007 roku. Poszukałem troche i znalazłem na youtubie pare kawałków, a potem o nim zapomniałem. Chwilę po premierze tej płytki, nasz bluestracyjny wokal podrzucił mi ją i tak sobie leżała, leżała, aż postanowiłem posłuchać. Co mi się w uszy rzuciło? I don't need no doctor, Belief, Every day I have the blues, Bold as love i In your atmosphere. Reszte musiałem przesłuchać kilka razy, żebym zapamiętał. Ale jak zapamiętałem to się przekonałem, że to naprawdę dobra płytka, a i sam Mayer, pomimo tego, ze z niego taki lovelas, to jest zupełnie niezłym gitarzystą.
Cała muzyka jest dla mnie Ścigano-podobna, albo raczej Scigani są Mayeropodobni, ale w niczym mi to nie przeszkadza. Płytka na plus i w aucie często leci. Pozdrawiam