U schyłku ubiegłego wieku kilku utalentowanych małolatów - nadziei blues-rocka - zdobyło rozgłos wydając udane płyty. Jednym z nich był Jonny Lang (rocznik 1981), który w wieku czternastu lat wziął udział w nagraniu pierwszej płyty jako gwiazda grupy Kid Jonny Lang & The Big Bang, a jeszcze jako nastolatek kolejne dwie nagrał już tylko pod własnym nazwiskiem. W 1999 roku wystąpił na festiwalu jazzowym w Montreux. Dopiero niedawno wydano zapis tego koncertu i jest to miły prezent dla tych, którzy pamiętają i lubią Langa z tamtych lat. To DVD jest szczególnie istotne dla rozczarowanych późniejszą działalnością muzyka. Występ w Montreux jest dynamiczny, Jonny prezentuje nie tylko talent gitarzysty, ale również wokalisty o wyjątkowej jak na takiego młodzieńca barwie głosu.
Koncert wypełniony nagraniami znanymi ze studyjnych płyt „Lie To Me” i „Wander This World” rozpoczyna się mocno: Still Rainin’, potem Good Morning Little School Girl. Świetnie brzmi znakomita kompozycja Tinsley’a Ellis’a A Quitter Never Wins. Te trzy numery wykonane są bez przerw, a w trakcie całego koncertu utwory nie są zapowiadane i to zaliczam na plus.
Rozwleczone zapowiedzi zawsze mnie denerwowały psując nastrój i tempo koncertu, a niektórzy wykonawcy szczególnie lubią to robić uważając się, często bez powodu, za cudownie niezwykłych. Tutaj na szczęście tego nie ma.
Jest jednak Breakin’ Me, który nie należy do moich ulubionych utworów - to dla mnie niestety zapowiedź innego rodzaju: przyszłej zmiany orientacji artysty na pop-rock, w którym Jonny Lang obecnie się specjalizuje.
Na scenie w Montreux Jonny Lang wykonuje utwory żywiołowo, promieniuje energią, nie ukrywa emocji. Myślę, że taka postawa nie jest na pokaz, bo to przecież festiwal jazzowy a nie koncert dla dziewcząt. Może też dlatego zespół zagrał There’s Gotta Be A Chance, a na bis Rack ‘Em Up w wersji stosownej do charakteru festiwalu.
Trochę zawiedzeni mogą czuć się posiadacze nowoczesnych panoramicznych ekranów, bo proporcje obrazu tego DVD to 4:3, ale muzyka pozwoli im o tym zapomnieć. Zaskoczeni mogą być także zwolennicy współczesnych produkcji Langa, ale to powinno być pozytywnym zaskoczeniem.
Jonny Lang to wyjątkowy muzyk - liczę na to, że jeszcze wróci do blues-rocka.
