.
Płyta jest w klimacie bardziej jazzowym niż bluesowym, a właśnie takiego Robillarda uwielbiam. Wszyscy towarzyszący Dukowi muzycy grają fantastycznie (m.in. Bruce Katz, Scott Hamilton, Marty Balou, Doug James, Mark Teixera, Sax Gordon), bo mają pozostawioną dużą swobodę i w pełni z niej korzystają. No i oczywiście sam Duke prezentuje się świetnie.
Polecam tą płytę uwadze redaktorów audycji około-bluesowych (jeśli jej jeszcze nie prezentowali).
Pozdrawiam
Krzysztof
A fanom jazzu i bluesa polecam inne moje ulubione płyty D. Robillarda:
After Hours Swing Session, Conversations in Swing Guitar, More Conversations in Swing Guitar, Stretchin' Out [live]
