Okolice Bluesa

Cedric Burnside Project w Polsce

13-31 LIPCA 2012:

13 Suwałki - Suwałki Blues Festival
14 Sochocin - Gminny Ośrodek Kultury
15 Warszawa - Staromiejski Dom Kultury
16 Poznań - Mississippi - Warta Blues
17 Zabrze - Zielony Ogród
18 Gomunice - Bogart
20 Olsztyn - Olsztyńskie Noce Bluesowe
21 Zduńska Wola - Centrala
22 Jaworzno - Jazz Club Muzeum
25 Toruń - Pub Pamela
26 Gdynia - Blues Club
27 Człuchów - Polish Boogie Festival
28 Kraków - Mile Stone Jazz Club
29 Chorzów - Ku Przestrodze - festiwal im. Ryśka Riedla
31 Mszana Dolna - Folward Stara Winiarnia

Wczoraj w Warszawie dla nie licznie zgromadzonej publiczności zagrał wnuk legendy Hill County Bluesa R.L. Burnside’a. Cedric rozpoczyna koncert swojego projektu Cedric Burnside Project od kilku utworów wykonanych solo z gitarą i to chyba najsłabszy punkt tych koncertów, widać że Cedric’owi jak na razie gra na gitarze stwarza trochę kłopotu przez co miałem wrażenie że przeszkadza mu granie przy śpiewaniu. Na szczęście chyba sam zdaje sobie trochę z tego sprawę i po 3 utworach zasiada za zestawem perkusyjnym za którym miałem wrażenie że czuje się jak „ryba w wodzie” a na scenie pojawia się jego kolega Trenton Ayers chwytając za telecastera nastrojonego w „open G”.

To co można usłyszeć w wykonaniu tego duetu to surowy trans blues oparty repertuarowo o klasyki z pod znaku North Mississippi. Na uwagę zasługuje znakomita gra na bębnach ale również bardzo dobrze Cedric sprawdza się wokalnie. Trenton Ayers do tzw. „wymiataczy” nie należy jego gra jest bardzo oszczędna a momentami może się wydawać nawet bardzo niezdarna. Jednak warto zauważyć że po mimo pewnej „ułomności” technicznej rytmicznie gitara jest świetnie „osadzona” w „timie” co często przy białych muzyka nie jest takie oczywiste i przy nawet dość sprawnym opanowaniu instrumentu zapominają że podstawą muzyki ogólnie pojmowanej jako „rozrywkowa” fundamentem jest rytm i pulsacja która decyduje czy muzyka jest wstanie „porywać” i „wyrwać” słuchaczy do jakichkolwiek „podrygów” Natomiast wokalnie Ayers jest delikatnie mówiąc słaby i chyba dlatego Cedric pozwala koledze zaśpiewać tylko w jednym utworze.

Koncert Cedric Burnside Project to lokomotywa rozpędzająca się z utworu na utwór co oznacza 2 godziny „trans-hipnotycznej” jazdy

Albo do Cantrali do Kaśki i Andrzeja

Jeszcze dochodzę do siebie po tej dawce energii, jaką zafundowali nam panowie z Cedric Burnside Project
Że ich dwóch jest zgoda, ale grają za sześciu
Na niewielu koncertach doświadczyłam takiej mocy i na pewno nigdy nie w wykonaniu tylko dwóch gości. CZAD
Był świetny koncert, potem poruszające jam session a wszystko udekorowane wisienką w postaci after party do rana. Tańce (nie tylko na podłodze ), opowieści i radosna energia którą zaraziliśmy się wszyscy.
Co do frekwencji to było u nas ok 60os i wszyscy jak jeden mąż powtarzali, że cudowna impreza i że dobrze, że ich na scenie nie ma więcej bo by nas roznieśli tą energią
Polecam gorąco koncerty na trasie Cedrica i atmosferę na koncertach w Centrali

na stronie Centrali w galerii można znaleźć linki do zdjęć z koncertu.

Dzisiaj zaś w Bounty Rock Cafe w Olomoucu była iście juke-jointowa atmosfera z tańcami pod sceną. Jutro Bratysława!
.

Jak dla mnie - porównywanie koncertu C.B.P do J.B,czy B.H, jest podobne do porównywania obrazu
Rembrandta do obrazu Picassa - to i to obraz, ale całkiem inna stylistyka, odczucia i oczekiwania ...



Innymi słowy, to dwie różne ,całkiem odrębne ( choć w muzyce zamknięte) tematy .

Jak Browarek wróci, to te różnice, na bank, sympatycznie określi
Za pewnie porówna wiejski ganek do przedsionka Hiltona