Okolice Bluesa

No właśnie. Na stronie Tangerine informacja o koncercie zniknęła jakiś czas temu. W Progresji 15go kwietnia ma grać Pendragon, a na stronie Tommiego Castro ciągle widzimy Progresję. Czyli ... czeski film.

The Tommy Castro Band
• Zdobywca nagrody „Blues Blast Music Award” dla najlepszego zespołu bluesowego 2010 roku.
• Zdobywca czterech nagród „Blues Music Award 2010” w kategoriach: zespół roku, B.B. King Entertainer of the Year (artysta estradowy roku), współczesny album bluesowy roku oraz współczesny bluesowy artysta roku.
• Nagroda za płytę „Hard Believer” w kategorii „Najlepszy album bluesowy 2009 r.” w ankiecie przeprowadzonej wśród czytelników czasopisma Living Blues.
• Płyta „Hard Believer” uplasowała się na trzecim miejscu listy bluesowych albumów 2009 r. czasopisma MOJO.
• Płyta „Hard Believer” zajęła pierwsze miejsce na liście bluesowych albumów 2009 r. francuskiego czasopisma Guitarist.
• Album dotarł do trzeciego miejsca na liście Billboard w kategorii Blues - 23 tygodnie w pierwszej piętnastce.
• Płyta dotarła do pierwszego miejsca na liście „Roots Music Chart”.
• Nominacja do nagrody „2010 Maple Blues Award” w kategorii „B.B. King International Artist of the Year” (międzynarodowy artysta roku).
• Czołowy wykonawca cyklicznej imprezy znanej jako „The Legendary Rhythm & Blues Revue”, podczas której można zobaczyć i posłuchać The Tommy Castro Band z towarzyszeniem wielu różnych gwiazd.
• Współpracował z takimi artystami jak B.B. King (ponad 80 koncertów), John Hiatt, John Lee Hooker, Buddy Guy, Dr. John i wielu innych.
Oto kilka opinii na temat The Tommy Castro Band i ostatniej płycie zespołu:
„To jest przyszłość - pozytywna i obiecująca. Blues jest w dobrych rękach” - Carlos Santana
„Tommy Castro ma głos i brzmienie, które chwytają wszystkich za serce” - Carlos Santana
„Castro to utalentowany gitarzysta prowadzący z lirycznym głosem, proponujący urzekającą mieszankę prostego bluesa i soulu w stylu typowym dla Memphis. Chociaż ma swój własny styl, przywodzi na myśl wielkich artystów blues-rockowych, takich jak Billy Gibbons z ZZ Top, Stevie Ray Vaughan czy nawet Duane Allman”. - Blues Revue
„Album wyprodukowany przez Johna Portera trafia do przeciętnego słuchacza dzięki naturalnej szczerości, której nie sposób zignorować” Billboard, sierpień 2009 r.
„Castro wydał chyba z tuzin płyt w ciągu ostatnich 14 lat, a - jeśli nie przegapiłem żadnej - Hard Believer to jego najlepszy album. Śpiewa i gra mądre piosenki z wielkim skupieniem i małą dawką ekstrawagancji. Płyta, którą dumnie można prezentować na półce z etykietą „blues-rock”. MOJO, grudzień 2009 r.
„Oto bluesman, który z pewnością zna swoje silne strony… Ten soulowy wokalista, czasami przypominający Delberta McClintona, mógłby bez trudu zadowolić się samym śpiewaniem w pierwszorzędnym zespole, w ogóle nie sięgając po instrument, jednak jego gra na gitarze i umiejętność pisania piosenek robią równie silne wrażenie”. The Washington Post, listopad 2009 r.
„Bez wątpienia, płytą Hard Believer Tommy Castro podniósł poprzeczkę swoim konkurentom. We współczesnym świecie rhythm-and-bluesa trzeba go uznać za jednego z najpoważniejszych pretendentów do korony”. Vintage Guitar, grudzień 2009 r.

woowww nieźle nieźle,,,how much biletos ??,,,jakoś nigdzie nie widze

wiedzą, wiedzą

To i tak nieżle.Najgorsze Maćku,że przez tę kilku tygodniową ciszę informacyjną porobiono plany na 15 kwietnia.Np. u nas w Otwocku gra Sląska Grupa Bluesowa.A Tommiego chciałoby się przecież na żywo zobaczyć.Ech, życie

Koncert był rewelacyjny.
Wszelkie gatunki powiązane ze sobą. Blues, rock, soul, klawiszowiec z zacięciem jazzowym i sekcja dęciaków z wycieczkami w stronę calypso Prawdziwe jambandowe granie na najwyższym poziomie. Coś zdecydowanie dla mnie.
Szef dał pograć zespołowi, nie tylko w około 15 minutowej wersji "Sex machine", gdzie każdy miał swoje "5" minut, ale właściwie w każdym utworze po 2-3 muzyków mogło się wykazać. I wykazało się. Klawisze - miodzio, panowie na trąbce i saksofonie, tyle ile trzeba i wtedy kiedy trzeba. Basista-sam w sobie ciekawa osobowość i żywe zaprzeczenie, że to mało ważny instrument.A i sama gitara wyglądała, jakby przeżyła parę po-koncertowych crash-testów
Perkusista także na najwyższym poziomie. Szef-Tommy Castro okazał się miłym i sympatycznym człowiekiem, a i muzykiem z najwyższej półki. Kiedy trzeba, zagrał solówkę, kiedy trzeba schował się z tyłu (ciasno mieli na scenie). Ruszył nawet w pewnym momencie w poszukiwaniu widzów, co zaraz po zejściu ze sceny mu się udało, ale im dalej tym gorzej. Widzów było chyba jeszcze mniej niż na poprzednich koncertach Tangerine.Według mnie, jakieś 50 osób. Nawet reklama w "Bielszym odcieniu bluesa" i zachęta do uczestnictwa przez redaktora Chojnackiego nic chyba nie dała. Apele w WNTR, także bez echa. Plakatów nie widziałem nawet przed Proximą.
Mam nadzieję, że na NMAS będzie lepiej. KIEDYŚ CHYBA BĘDZIE LEPIEJ!!!???