Frank Morey & HIS BAND Ciechanów - 26.07.2010 - RELACJA

[Kudłaty_KRC]

26 lipca w ciechanowskiej Kawiarni Artystycznej miało miejsce wydarzenie o szczególnej randze.
Po raz drugi już mieliśmy szczęście słuchać i oglądać na żywo znakomitego Franka Morey’a z zespołem.

Grający na gitarze i harmonijce, obdarzony szorstkim a jednocześnie ciepłym, nostalgicznym głosem artysta jest zjawiskiem wyjątkowym we współczesnym, skomercjalizowanym świecie.

Autentyzm, niespotykana kultura i świadomość muzyczna to tylko kilka walorów jego muzyki, które narzucają się po wysłuchaniu koncertu. Towarzyszący mu od lat przyjaciele – Scott Pittman ze swoją zabytkową perkusją oraz Matt Murphy – kontrabasista są tak jak Frank doskonałymi, w pełni ukształtowanymi artystami. Tworzą fantastyczną muzykę, która wymyka się wszelkim próbom zaszufladkowania. Jej korzenie tkwią głęboko w kulturze amerykańskiej – hollers, blues, folk, country, jazz, gospel i rock and roll. Frank Morey nie jest biernym naśladowcą a raczej kontynuatorem, osobowością artystyczną, która każdej kompozycji nadaje własne, indywidualne piętno.

Udowadnia to chociażby genialnymi, twórczymi interpretacjami standardów Mississippi Johna Hurta – „Stack O’ Lee”, czy „A Pallet on your floor”. Przetworzone przez jego indywidualną wrażliwość nabrały całkowicie odmiennego, osobistego wymiaru.

Podstawowy repertuar Franka to jednak własne kompozycje tak oryginalne, że mimo wielu odniesień do tradycji stanowią nową, doskonałą jakość. Tak wyrazisty i przekonywujący artysta dawno już nie pojawił się na światowej scenie muzycznej. Gdyby miało to miejsce 40 lat wcześniej, kiedy to masowi odbiorcy nie byli jeszcze ogłupieni przez speców od przemysłu muzycznego, a ich możliwości percepcyjne sprowadzone niemal do zera, artysta klasy Morey’a występowałby na największych scenach przed wielotysięczną publicznością.

Dzisiaj tłumy przychodzą na koncerty miernot reprezentujących kicz i szmirę najgorszego gatunku w rodzaju jakiejś „Lody Robaczewskiej”, które tak naprawdę sprawdziłyby się, co najwyżej w tańcu na rurze. Prawdziwi artyści grają tymczasem dla zaledwie kilkudziesięciu, lub kilkuset osób. Zjawisko to, choć z gruntu negatywne ma też swoje dobre strony. Twórcy niekomercyjni niechętnie promowani przez media są zmuszeni w celach zarobkowych do intensywnych tras koncertowych. Dzięki temu także i w takich prowincjonalnych miasteczkach jak Ciechanów możemy za symboliczną cenę zetknąć się z prawdziwą sztuką.

Tak też było w lipcowy, poniedziałkowy wieczór na ciechanowskim „Dołku”, który tego dnia stał się enklawą dobrego gustu i smaku. Kunszt artystów, wyborna muzyka, gorąca atmosfera, rozentuzjazmowane i wzruszone twarze, oraz liczne bisy zmuszające wyczerpanych, ale szczęśliwych artystów do powrotów na scenę – to obraz koncertu, który niewiele brakowało, a zostałby odwołany.

Udało się i ci bardziej wymagający ciechanowianie nie zostali pozbawieni tego unikalnego, wyśmienitego wydarzenia artystycznego. Dlatego też pozwalam sobie pozostać w nadziei na kolejne tak wysokiej próby doznania estetyczne.


Janusz Bartnicki


Powyższy tekst ukazał się w tygodniku "Czas Ciechanowa"

Fotki wykonał Kazimierz Kosmala





C7 Band - Support

C7 Band - Support

C7 Band - Support

C7 Band - Support