Okolice Bluesa

: **lutego 21, 2010, 1:19 am**

to o czym piszecie to klasyka jazzu nowoczesnego. zanim do tego doszło jazz rozwinął inne style. ładnie to ujął kiedyś Wynton Marsalis. nie Coltrane i nie Parker ale właśnie Louis Armstrong był największym rewolucjonistą w historii jazzu. gdyby nie on, jazz prawdopodobnie pozostałby ludową muzyką okolic Nowego Orleanu.

tak więc Milt Jackson to już nowoczesność. Lionel Hampton jest o wiele bardziej klasyczny...

: **lutego 21, 2010, 1:49 am**

: **lutego 21, 2010, 12:59 pm**

przedziwne są losy tego wibrafonu i muzyków grających na nim. właściwie doszli do tego że zaistniał 3ci instrument (po fortepianie i gitarze) który potrafi w zepsole zabezpieczyć całą potrzebną harmonię.
a ten cały KAT to już WOGULE przegięcie. świadczy o tym jak ludzie lubią utrudniać sobie życie - pracują latami żeby w końcu osiągnąć efekt który na klawiszach jest dużo łatwiejszy do osiągnięcia. przypomina misie słynne wykonanie "In A Sentimental Mood" duetu Michael Brecker/Mike Mainieri - jeden na "dęciaku" (EWI), drugi na sztabkowcu (pewnie KAT albo coś w tym rodzaju).

ale tak to jest że często jazzmani przekraczają bariery bo taką mają fantazję i już

sorki za offtop. wracając do klasyki to byli jeszcze tacy wibrafoniści:
Red Norvo, Cal Tjeder i nieco młodszy od nichj bobby Hutcherson.

z Miltem jacksonem poleciłbym super-klasyczną płytę "Bags & Trane"

: **lutego 21, 2010, 2:16 pm**

: **lutego 21, 2010, 2:38 pm**

"In A Sentimental Mood" duetu Michael Brecker/Mike Mainieri - tam akurat @ndy Mike grał na syntezatorze (z klawiszkami, nie na Kat)
A w ogóle Mainieri nie gra na Kat, to na czym gra to był wibrafon z pickup's i spięty z syntezatorem. Podobnie jak u D. Friedmana, dlatego to tak brzmi. Kat (po cichutku powiem) jedzie, jak dla mnie, plastikiem okrutnie.